داروهای اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی چه عوارضی دارند؟

به گزارش قائم آنلاین، اکثریت افراد مبتلا به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی از کودکان و نوجوانان هستند. هرچند احتمال ابتلاء به این اختلال در بزرگسالان نیز وجود دارد. این اختلال یکی از شایع‌ترین بیماری‌های روان در کودکان است. طبق اعلام انجمن روان‌پزشکی آمریکا حدود هشت درصد از کودکان و ۲.۵ درصد از بزرگسالان در این کشور به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی مبتلا هستند.

در افرادی که اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی تشخیص داده می‌شود، علائم بیماری در یک سوم از آنان در سنین بزرگسالی نیز مشاهده می‌شود.

عوارض جانبی داروهای اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی

درحالیکه دارو در بسیاری از مبتلایان به این اختلال اثربخش است، بیش از ۳۰ درصد از این بیماران پس از مصرف دارو عوارض جانبی ناشی از آن را تجربه می‌کنند. شدت عوارض جانبی این داروها در افراد متفاوت است؛ هرچند در بسیاری از مواقع این عوارض جانبی خفیف و قابل کنترل است.

از جمله متداول‌ترین داروهایی که برای مبتلایان به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی تجویز می‌شود، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– ریتالین

– آدرال

– ویوانس

– فوکالین

تأثیر برخی از داروهای اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی کوتاه مدت است، اما متداول‌ترین داروهای تجویزی برای این اختلال با عوارض جانبی همراه هستند که تاثیرآن‌ها هشت تا ۱۲ ساعت باقی می‌ماند. صرف‌نظر از آنکه عوارض جانبی این داروها به سرعت از بین می‌روند یا بیمار در مدت زمان طولانی‌تری با آن‌ها درگیر است، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– کاهش اشتها

– سخت خواب رفتن

– سردرد

– افزایش ناچیز فشار خون

– تحریک‌پذیری

به گزارش ایسنا به نقل از یو اس نیوز، به گفته کارشناسان مضرات خودداری از مصرف این داروها از عوارض جانبی آن‌ها بیشتر است و می‌توان عوارض جانبی را با تغییر دوز مصرفی یا نوع دارو به حداقل رساند.