اینجا مردم از سفره‌ مهربانی نان برمی دارند!

به گزارش قائم آنلاین، به تابلو چشم می دوزم. و باور می‌کنم که هنوز هم می‌توان مهربانی را در کوچه پس کوچه‌های این شهر غریب پیدا کرد. روی تابلو نوشته اند: “در این نانوایی با یاری شما نان رایگان برای افراد نیازمند هدیه می‌شود. اگر نان نیاز دارید از سفره مهربانی کارت بردارید و اگر می‌توانید با خرید هر کارت شریک سفره مهربانی شوید.”

صاحب این نانوایی «محمّد مشتاقی» است، چهره‌ی مهربان و عمیقی دارد. می‌گوید “حدود ۱۰ سال است که نانوایی داریم. چند نفر از اقوام ما هم نانوایی دارند اما از دلایلی که من هم این شغل را انتخاب کردم این است که درآمد حاصل از آن نقدی پرداخت می‌شود و اینکه نانوایی یک کار خدماتی محسوب می‌شود. اینجا محله‌ای است که ما در آن زندگی می‌کنیم، در این محل نانوایی وجود نداشت و از دیگر دلایل اشتغال من به این کار نیز همین بود.”

نانوای مهربان ۳۶ سال دارد. هدفش ترویج مهربانی در همه زمینه‌ها بوده و دوست دارد که این سنت مهربانی در همه جا باب شود. مشتاقی در خصوص سفره مهربانی‌اش به خبرنگار ایسنا می‌گوید: “این طرح را زمستان سال گذشته در اینستاگرام دیدم که صاحب یک قهوه فروشی در آلمان این طرح را اجرا کرده بود و هر کس که قهوه می‌خرید یک کارت قهوه رایگان هم برای نیازمندان برمی‌داشت و پول آن را حساب می‌کرد. من هم با خودم گفتم که این طرح را اجرا کنیم، چون توان ما نمی‌رسید که به تنهایی آن را انجام دهیم گفتیم با کمک و همراهی مردم آغاز کنیم. من دوست داشتم این طرح در همه جا نهادینه شود، در سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها اجرا شود و هر کسی که برای خرید می‌رود مهرش را به نیازمندان برساند. مثلاً کسی که به سوپرمارکت می‌رود می‌تواند یک عدد تخم مرغ برای آن کسی که نیازمند است بخرد تا نیاز آن شخص برطرف شود.”

نان مهربانی بخوریم

توصیف زیبایی قدرت و شکوه مهربانی دشوار است اما من بوی آن را در این نانوایی استشمام می‌کنم. از مشتاقی درباره نحوه اهدای نان‌های مهربانی می پرسم؛ می‌گوید: “ما کاری نداریم کسی که می‌آید نیازمند است یا نه، اگر کسی درخواست کند بدون معطلی به او نان می‌دهیم. الان ۵ تا ۶ خانواده ثابت در این محل هستند که می‌آیند و نان می‌گیرند، اشخاص می آیند و دو هزار تومان نان برمی دارند ولی ۴ هزار تومان پرداخت می‌کنند، بقیه را یک کارت مهربانی برمی دارند. یا اصلاً نان نمی خرند، یعنی برای مهربانی می آیند؛ ۱۰ هزار تومان پرداخت می‌کنند و پنج کارت مهربانی روی پیشخوان می‌گذارند و می‌روند.”

می پرسم شناسایی نیازمندان را چطور انجام می‌دهید و چگونه مطمئن می‌شوید که شخص نیاز دارد. بی معطلی جواب می‌دهد: “کسی که برای چند نان مراجعه و درخواست می‌کند حتماً نیازمند است. من مشتری‌هایم را می‌شناسم، مشتری داشتم که نان می‌برد و می‌خواست که اگر اشکال ندارد پول آن را آخر ماه حساب کند. کسی که پول داشته باشد نمی‌آید نان قرضی ببرد. این افراد واقعاً نیازمند هستند. ما اوایل کارت‌ها را با پول خودمان می‌گذاشتیم تا این موضوع فرهنگ‌سازی شود و میان مردم جا بیفتد که همکاری کنند. از روز اول تابلو را نصب کردیم و برای مشتری‌ها توضیح می‌دادیم که به گوش دیگران هم برسد. البته درست است که مبلغ زیادی نیست اما کمکی هم برای آن خانواده محسوب می‌شود و ما وظیفه داریم که هرچه در توانمان است انجام دهیم.”

شریک سفره مهربانی شوید

صبح جمعه است اما اهالی محل تک و توک برای خرید نان مراجعه می‌کنند. سوال می‌کنم پیش از اجرای این طرح چطور با نیازمندانی که مراجعه می‌کردند برخورد می‌کردید؟ می‌گوید: “قبل از این طرح هم ما نان قرضی می‌دادیم و اگر واقعاً نداشتند زیاد برای پرداخت پول سخت نمی‌گرفتیم. مشتری داشتم که بعد از دو سال آمد و ۸ هزار تومان حساب داشت، می‌گفت خیلی در فکر آن بوده ام و از این محله هم رفته بود، بعد از دو سال هشت هزار تومان را برای من آورده بود! ”

از میزان مشارکت مردم و بازخورد این طرح می‌پرسم. جواب می‌دهد: “مردم مشارکت خوبی دارند و آن کسی که در طرح شرکت می‌کند خوشحال است. خدا را شکر میزان مشارکت مردم خیلی بیشتر شده است، خصوصاً در ماه مبارک رمضان.” در پاسخ به اینکه این طرح تا کی ادامه خواهد داشت، می‌گوید: “تا وقتی که ما اینجا هستیم سعی می‌کنیم این طرح ادامه داشته باشد. چون ضرری برای ما ندارد و حتی دوست داریم که این ایده در غذا فروشی‌ها، میوه فروشی‌ها و سوپرمارکت‌ها هم پیاده سازی شود. چه اشکالی دارد وقتی من برای خرید می‌روم بگویم این مقدار پول هم برای نیازمندان و میوه و سبزی و مرغ و گوشت برایشان بخرم و بگذارم، بدون اینکه من را بشناسند و یا اینکه از گرفتن آن شرم کنند. کاش این اتفاق خوب بیفتد.”

وقتی حرف می‌زند من به این فکر می‌کنم که چه ساده می‌توان رؤیای عطر نان را در باور کودکان نیازمندی که در همسایگی ما نفس می کشند، به واقعیت تبدیل کرد. فکر می‌کنم که چقدر دست ما باز است تا به قدر وسع مالی و به قدر وسعت دل‌هایمان مهر بورزیم.

از تأثیر این کار خیر در زندگی‌اش می پرسم، بی تردید نیکی بی جواب نمی‌ماند. می‌گوید: “وقتی آدم یک کاری را انجام می‌دهد که دیگری خوشحال می‌شود، مخصوصاً اینکه دل نیازمندی را شاد کند، خودش هم از لحاظ فکری و روحی خوشحال می‌شود و این موضوع باعث می‌شود که احساس خوبی داشته باشیم. وقتی هم روحیه ات خوب باشد، خودش ناخودآگاه در زندگی آدم هم تأثیر مثبتی دارد.”

عبدالحسن عباس پور، ۴۲ ساله است و از ۲۴ سال پیش شاطر نانوایی می‌باشد. او می‌گوید “اکثر کسانی که مراجعه می‌کنند و نان می‌گیرند آدم‌هایی هستند که توانایی خرید نان را ندارند و بعضی‌ها هم باور نمی‌کنند که چنین چیزی باشد. با وجود اینکه ما تابلو زده ایم، باز می‌گویند می‌خواهیم نان رایگان ببریم ایرادی ندارد. ما حتی به مشتریان ثابت خود کارت نمی‌دهیم و خودمان حواسمان هست که به آنها نان بدهیم.”

می پرسم برخوردها و واکنش افراد چطور است. جواب می‌دهد: “یکی اینکه وقتی نان را می‌گیرند از ما بسیار تشکر می‌کند و برایمان دعا می‌کنند. واقعاً هم بعضی از افراد هستند که قدرت خرید نان را ندارند و این می‌تواند خیلی به آنها کمک کند. خیلی از مردم می‌آیند و کارت می‌خرند. استقبال مردم خیلی خوب است و نان در سفره مهربانی می‌گذارند.”

مهربانی حال‌مان را خوب می‌کند…

گسترش مهربانی بین افراد و تمرین مهربان بودن را می‌توان در اینجا به وضوح دید. و من فکر می‌کنم که رمز خوشبختی انسان و هیچ ثروتی هم بالاتر از مهربانی نیست. مهربانی حال‌مان را خوب می‌کند…

نانوای مهربان به ایسنا می‌گوید: “می‌دانستیم که برخی مشتریان چگونه نان می‌خرند. مشتری داشتیم که آخر ماه هر چه پول خرد داشت می‌آورد و نان می‌برد.”

محمّد مشتاقی با بیان خاطراتی از این طرح ادامه می‌دهد: “یک مشتری داشتم که می‌آمد و خیلی هم از این طرح خوشش آمده بود، گفت چند وقت پیش پول نداشتم و کارت بانکی هم همراهم نبود. آمدیم اینجا و نان گرفتیم و رفتیم و بعد از آن مراجعه کردم و به جای آن ۲ هزار تومان، ۱۰ هزار تومان کارت مهربانی گذاشتم.”

به گزارش ایسنا، در این نانوایی، روزانه به طور ثابت ۶۰ قرص نان مهربانی داده می‌شود. کارت‌های هزار تومانی و دو هزار تومانی آماده شده است و از طریق این کارت‌ها نان در سفره نیازمندان گذاشته می‌شود.

قادر قادری نیز در کنار محمد مشتاقی و عبدالحسن عباسپور در این نانوایی پر از مهر فعالیت می‌کند. وقتی از او می پرسم که چه خاطره‌ای از نان‌های مهربانی دارد، با لبخند می‌گوید “کسانی که می آیند و نان می‌برند خیلی خوشحال می‌شوند و برای ما و آن کسی که کمک کرده دعا می‌کنند. بعضی‌ها هم هستند که متوجه می‌شوم نیازمند هستند و از آنها پول نمی‌گیرم.” قادری ۲۰ سال دارد و دو سال است که در نانوایی کار می‌کند. او می‌گوید “وقتی می‌بینم که شخص نیازمندی آمده از او پول نمی‌گیرم و و می گویم کارت بردارید یا بدون دریافت پول به او نان می‌دهم. از سوی دیگر ما مشتری‌های خودمان را می‌شناسیم و وقتی که حس می‌کنم کسی نیازمند است، پیشنهاد می‌دهم که نان مهربانی بردارند و یا به مشتری‌ها می‌گویم که اگر کسی را می‌شناسید معرفی کنید تا به اینجا بیاید و نان بگیرد.”

نان‌های مهربانی خوش طعم هستند

می‌پرسم قبل از اجرای این طرح چطور با نیازمندانی که مراجعه می‌کردند برخورد می‌شد، مالک نانواییِ مشتاقی جواب می‌دهد: “پیش از این از طرف یکی از مؤسسات نیکوکاری به اینجا آمدند و از من پرسیدند که روزانه چند خانواده را می‌توانید نان بدهید و مدتی هم چند خانواده با کاغذهایی در دست می‌آمدند و نان می‌بردند، ولی این رسم برای من جالب نبود و سخت بود که یک زن جوان و یا حتی یک مرد مسن بیاید و با کارتی در دست نان بخواهد، برای همین مبلغی که می‌خواستم برای تأمین نان خانواده‌های نیازمند هزینه کنم را نقدی پرداخت می‌کردم تا به خانواده‌ها بدهند.”

در پایان از او می‌پرسم نان‌های مهربانی چه مزه‌ای دارند؟ با خنده می‌گوید شیرین و خوش طعم هستند، شما هم امتحان کنید! بی معطلی چند نان مهربانی را شریک این سفره می‌شوم. لبخند می‌زند و من احساس می‌کنم فرشته‌ها هم از آسمان برایش لبخند می‌زنند…