ورزش حرفه‌ای در دوران کودکی عمر قهرمانی را کوتاه می‌کند

به گزارش قائم آنلاین، دکتر بهمن میرزایی در گفت و گو ، در پاسخ به این پرسش که نونهالان از چه سنی می‌توانند وارد ورزش کشتی شوند، گفت: بهترین سن برای یادگیری مهارت‌های فنی در رشته کشتی ۱۰ تا ۱۲ سالگی است که البته قبل از این سن، کودک باید مشارکت در فعالیت‌های ورزشی- تفریحی همه جانبه را تجربه کرده باشد تا انواع مهارت‌های پایه و بنیادی کودک در قالب بازی و فعالیت‌های متنوع بدنی شکل بگیرد.

عضو کمیسیون علمی فدراسیون جهانی کشتی خاطرنشان کرد: تداوم قهرمانی در رده‌های سنی بالاتر (جوانان و بزرگسالان) در گرو رشد و تکامل همه جانبه کودک در سنین قبل از ۱۰ سالگی و سپس استعدادیابی علمی، آموزش و تمرین علمی و همچنین نظارت علمی بر فرآیند قهرمانی است. متأسفانه، فشار بیش از حد بر ورزشکاران نونهال و نوجوان توسط مربیان ناآگاه به علم بدنسازی موجب «زود تخصصی شدن» و «زود شکوفا شدن» ورزشکار در سنین پایین خواهد شد.

وی اضافه کرد: این فرآیند هر چند ممکن است در کوتاه مدت منجر به مدال‌آوری و کسب نتایج ورزشی شود، اما عمر قهرمانی چنین ورزشکارانی کوتاه خواهد بود و احتمال دارد به دلیل فشار بیش از حد به صفحات رشد، این صفحات زودتر از موعد استخوانی شوند و جلوی رشد طولی ورزشکار را بگیرد.

میرزایی در پاسخ به این پرسش که از چه زمانی کودکان می‌توانند وارد ورزش حرفه‌ای شوند، افزود: ورود به ورزش حرفه‌ای ملاحظات جسمانی و روانی- اجتماعی ویژه‌ای را می‌طلبد. نتایج مطالعات نشان می‌دهند به جز در موارد استثنایی، اغلب قهرمانان دنیا در رشته‌های مختلف ورزشی انفرادی- مبارزه‌ای از سنین ۱۰ سالگی تکنیک‌های تخصصی رشته مربوطه را فرا گرفته‌اند. در رشته کشتی نیز در حقیقت، بهترین زمان یادگیری تکنیک‌های کشتی همین سنین است.

وی اضافه کرد: بسیاری از قهرمانان ورزشی در رده سنی نوجوانان که مبتلا به چنین فرآیندی شده‌اند، هرگز قهرمانی در رده‌های سنی بالاتر و مسابقات مهم‌تر را تجربه نخواهند کرد.

عضو کمیسیون علمی اتحادیه جهانی کشتی در پایان افزود: پرداختن به هر کدام از عوامل اصلی آمادگی جسمانی نظیر قدرت، استقامت، سرعت، تکنیک و انعطاف پذیری باید در محدوده سنی مشخصی صورت گیرد تا ورزشکار به اوج پتانسیل ژنتیکی خود برسد. البته از عوامل مذکور، دو عامل قدرت و استقامت به سن رشدی (سن بیولوژیک و جهش رشدی) ورزشکار وابسته است و کمتر تحت تأثیر سن تقویمی و شناسنامه‌ای قرار می‌گیرد. بنابراین شناخت و آگاهی دقیق مربیان با پدیده بلوغ جسمانی و عاطفی ورزشکاران بسیار ضروری است تا سرمایه‌های ورزشی از دست نروند.