الفبای گمشده مطالبات اجتماعی در خوزستان

به گزارش قائم آنلاین، بعضی اوقات از بحث مطالبه‌گری  این ذهنیت به وجود می‌آید که  فقط کسانی مطالبه گر هستند که در افکار عام فعال مدنی به شمار می روند به همین دلیل اغلب  رویکرد مطالبه متعلق به کسانی می‌شود که فعال مدنی هستند و فعالیت حزبی و یا سیاسی ندارند،  اما  بنده از این زاویه به بحث مطالبه نگاه نمی‌کنم بلکه از پارادیمی به این موضوع نگاه می‌کنم که شرایطی پیش آمده که به همان دلیل مردم در‌صدد هستند خواسته‌ها و مطالبات خود را بیان کنند.

از این‌رو مطالبه مدنی تشویش، تقبیح و یا الزاماً محکوم کردن کسی نیست و آنچه در این میان مهم است مهندسی کردن صحیح مطالبات به حق جامعه است.

به نظر می‌رسد بحران‌های زیست محیطی، انتقال آب، کشاورزی، سلامت عمومی، بالا رفتن آمار بیماری‌های خاص، مدیریت افراد فاقد دانش حرفه ای، نفت، و… دلیل و آغاز مطالبه‌گری در خوزستان نیست چرا که اغلب مطالبات وارد فاز صنفی شده و بلافاصله با مسائل سیاسی مرتبط می‌شوند و از آنجایی که در جامعه ما حرکات سیاسی اغلب تحریف می‌شود مانع از رشد صحیح مطالبه شده است.

اساساً مطالبه‌ای صحیح است که  به دور از هر گونه گرایش ایدئولوژیک، طیفی و پیش‌داوری‌ها بوده و هدف آن حل مساله اجتماعی باشد زیرا  تجربه ثابت کرده است که مطالبه‌ای که بر اساس موارد ذکر شده باشد در کوتاه مدت انرژی اجتماعی را به حداقل رسانده و  اصل موضوع به حاشیه می‌رود.

به نظر می‌رسد زبان مطالبه در استان ما پخته نیست چرا که به جای اینکه مطالبه را علمی و تخصصی دنبال کنیم بلافاصله مطالبه را  بدون اینکه  شرایط یک جنبش سیاسی را داشته باشد وارد مسائل سیاسی می‌کنیم.

هر چند اخیراً شاهد طرح برخی مسائل حرفه‌ای و تخصصی در استان  مانند موضوع «نحوه خصوصی‌سازی شرکت‌ها» در زمان بحران هفت تپه بودیم و دایره مطالبات کنشگران اجتماعی وسیع‌تر از مطالبه کارکنان نیشکر هفت تپه بود و یا موضوعاتی از قبیل تفویض مدیریت‌ها به افراد غیر متخصص… مطرح شد.

البته این به آن معنا نیست که مطالبه سیاسی مبتنی بر واقعیت در جامعه وجود ندارد اما از آنجایی که این نوع از مطالبات حرکت اکثریت را تحت الشعاع قرار می‌‌دهد و در مطالبات سیاسی اغلب نتوانستیم نظرات همدیگر را تحمل کنیم لاجرم مطالبه تبدیل به اختلاف شده و سلامت روانی و نظم عمومی جامعه را مختل می‌کند.

شاید مقایسه مطالبه جلیقه زردهای فرانسه با کارگران هفت تپه مقایسه منطقی برای مدعای فوق باشد؛ به نظر می‌رسد کارگران هفت تپه نسبت به جنبش جلیقه زردها از شعور و آگاهی اجتماعی بیشتری برخوردار بودند چرا که اعتراض کارگران نیشکر به پرداخت معوقات منجر شد و اغلب خواهان تغییر در مدیریت و معترض به مالکیت این شرکت بودند اما عدم آگاهی جلیقه زردها سبب شد آنها به حزب مخالف مکرون پیوسته و مطالبه را وارد فاز سیاسی کنند لذا ناخواسته مساله اساسی و مورد مطالبه خود را وارد میدانی کردند که به نتیجه رساندن آن سخت است.

لذا شناسایی مطالبات بر حسب اولویت‌هایی که به انتفاع جمعی منجر می‌شود همچنین مطالبه حرفه‌ای که دستگاه یا سیستم پاسخگو راهی جزء جامه عمل پوشاندن  به خواسته جمع را نداشته باشد قطعاً زودتر به نتیجه می‌رسد تا مطالباتی که دستخوش برخوردهای بچه‌گانه سیاسی برخی افراد به ظاهر سیاسی و فعال اجتماعی است که اغلب ورود آنها به مسائل با هدف انتفاع شخصی است.

به نظر می‌رسد در استان ما دچار نوعی فهم مطالبه‌گری شدیم و گاهی برخورد ما با مطالبات مانند برخورد ما با «غذای رستوران‌ منوی باز» است که هر آنچه را دلمان بخواهد و به ذائقه ما شیرین است را  از منو برداشت می‌کنیم و اصلا نگران نیستیم که از این غذا چیزی به دیگران برسد یا خیر و  این همان عقلانیت سیاسی در برخورد با حل مسائل اجتماعی است.

انتخاب برخی نمایندگان مجلس خوزستانی مصداق در دسترس تری  برای فهم موضوع از زاویه دیگر نیز  باشد و گویای  ضرب المثل «خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا می رود دیوار کج» است.

 وقتی منتخب ما بر اساس تخصص، تعهد و تجربه انتخاب نشود قطعاً در به ثمر رسیدن تمام مطابات و خواسته حوزه‌ انتخابیه تاثیر خود را خواهد گذاشت بنابراین مطالبات بر زمین مانده استان فی نفسه مطالبه نیست بلکه در نتیجه انتخاب غلط و عدم فهم مطالبه گری است و به جای اینکه به وفاق ملی منجر شود سبب انشقاق ملی میشود.

گفتمان مطالبه گری باید به جایی برسد که اگر دولت و مسؤولی به نقد کشیده شود اول اینکه در کوتاه مدت نتیجه آن را لمس کنیم، دولت در مقام پاسخگو ظاهر شود و این‌گونه تلقی نشود که مطالبه ممکن است پیامدهای ناگواری را برای جامعه به دنبال داشته باشد؛ اگر به چنین سطحی رسیدیم قطعاً بسیاری از مسائل حل خواهد شد.