بوریس جانسون، ترامپ بریتانیا

به گزارش قائم آنلاین، پیتر آزبورن در مطلبی برای پایگاه میدل ایست آی نوشت، با انتخاب بوریس جانسون به عنوان نخست‌وزیر، بریتانیا دونالد ترامپ خودش را به عنوان رهبر ملی خواهد داشت. یک نسخه کپی از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا.

جانسون هم مانند ترامپ قوانین خودش را ابداع می‌کند. جانسون همانند ترامپ اظهارات نژادپرستانه به زبان می‌آورد. جانسون متولد آمریکا درست مانند ترامپ یک فرصت‌طلب واقعی است. مردی بدون ارزش‌ها. او به مانند ترامپ از استیو بنن ناسیونالیست مشورت می‌گیرد. او مانند ترامپ به اقلیت‌ها حمله می‌کند.

قدرت متحدان

آنها هر دو قابلیت قابل توجهی برای فرار از اشتباهاتی دارند که هر سیاستمدار دیگری را به زانو در می‌آورد. ترامپ و آن رسوایی جنسی را به یاد آوردید؛ زمانی که ترامپ حین کمپین انتخاباتی ۲۰۱۶ درباره اذیت و آزار زنان لاف می‌زد. واشنگتن در بهت فرو رفت. تصور می‌شد که این پایان کار ترامپ باشد. اما اشتباه می‌کردیم.

به همین ترتیب، وست‌میستر همین اواخر تصور می‌کرد که کمپین جانسون برای رهبری توری‌ها به پایان رسید است. این زمانی بود که گزارش‌هایی از وقوع نزاع شبانه در منزل دوست‌دختر او منتشر شد. اما جانسون این قضیه را پشت سر گذاشت.

آن‌ها چطور چنین کاری انجام می‌دهند؟ آن‌ها به متحدان قدرتمندی در مطبوعات جناح راستگرا متکی هستند. ترامپ فاکس نیوز را دارد تا دروغ‌هایش را تکرار کند و برای بی‌خردی او بهانه بتراشد. وقتی بوریس جانسون نخست‌وزیر شود، همین کار را با حمایت امپراتوری روزنامه روپرت مرداک انجام خواهد داد. او همچنین می‌تواند روی کمک تلگراف و ساندی تلگراف و روزنامه‌های محافظه‌کار حساب باز کند.

نقطه شکست

جانسون نامزد محبوب ترامپ است. رئیس‌جمهوری آمریکا هفته پیش به خبرنگاران گفت: “او شخص متفاوتی است اما آن‌ها معتقدند من هم شخص متفاوتی هستم.”

منظور رئیس‌جمهوری آمریکا این است که آن‌ها جوشش سیاسی قابل مقایسه‌ای دارند. جانسون نسخه‌ای بسیار شبیه به ترامپ است. جانسون پوپولیستی است که حامیانش با نهادهای بریتانیا با تحقیر رفتار می‌کنند. دلیل دیگری از اینکه چرا ترامپ جانسون را تحسین می‌کند.

اگر دیدگاه جانسون درباره بریگزیت عملی شود، او به کمک رئیس‌جمهوری آمریکا برای حصول توافق تجارت آزاد ترانس آتلانتیک نیاز خواهد داشت؛ چیزی که جانسون و حامیان بریگزیتی او آرزو دارند. این بدین معناست که ظهور جانسون، در سن ۵۵ سالگی به عنوان نخست‌وزیر، نقطه شکست در سیاست بریتانیاست.

مورخان سیاست خارجی بریتانیا در دوره جانسون را به نام دوره وحشت اخلاقی به تصویر خواهند کشید. او رئیس وفاداری است که زمانی که به دردسر افتادم، از من حمایت کرد. اما خصوصیت‌های بزرگ هم برای خیر و هم برای شر قابلیت استفاده دارند و می‌ترسم که جانسون از آن برای وارد آوردن آسیب و ویرانی استفاده کند.

وحشت اخلاقی

جانسون گرچه فرد باهوشی است که خوب از پس شهرداری لندن برآمد، اما بارها اظهارت نژادپرستانه علیه سیاه‌پوستان و زنان مسلمان برقع‌پوش عنوان کرده است. نام جانسون به عنوان یکی از بدترین وزیر خارجه‌های بریتانیا ثبت می‌شود.

بریتانیا حین نسل‌کشی مسلمانان روهینجا به دست ارتش میانمار در شورای امنیت سازمان ملل ساکت ماند. عملا اقدامی علیه این ژنرال‌ها صورت نگرفت و مقام‌های وزارت خارجه در حالی که این رژیم نسل‌کشی می‌کرد، از آن حمایت کردند.

واکنش جانسون به فاجعه انسانی یمن هم به همان اندازه بد بود. شاهد بودم که کارشناسی با راهکارهای خلاقانه نزد او آمد. ظاهرا به حرف‌هایش توجه می‌کرد اما چیزی عاید نشد. بریتانیا بار دیگر در سازمان ملل در قبال یمن سکوت اختیار کرد  و ای در حالی است که می‌توانست نقشی در خاتمه این درگیری داشته باشد. اما این کار را نکرد.

در نتیجه مورخان، سیاست خارجی بریتانیا حین دوره جانسون را دوره وحشت اخلاقی توصیف خواهند کرد. همگی ما انتظار داریم که اولین بحران برای جانسون بریگزیت باشد. نه، اولین مورد واکنش بریتانیا به توقیف تانکرش در تنگه هرمز خواهد بود. واکنش جانسون چه خواهد بود؟

تشدید بی‌ثباتی سیاسی

جانسون اما می‌داند با خاموش کردن این مناقشه خشم ایالات متحده ترامپ را در زمانی که به شدت به حمایت آمریکا برای یک توافق بریگزیت نیاز دارد، بر می‌انگیزد؟ بریتانیا در حال ورود به دوره‌ای از بی‌ثباتی سیاسی شدید است. گوردون  براون، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا اخیرا گفت ممکن است جانسون آخرین نخست‌وزیر بریتانیا باشد. شاید او حق داشته باشد.

برخی شباهت‌های جانسون و ترامپ نیز بدین شرح است:

۱ـ ظاهری؛ هر دو موی بور و مدل موی خاصی دارند.

۲ـ محل تولد هر دو در نیویورک است.

۳ـ شخصیت؛ جانسون و ترامپ هر دو شخصیت “بی‌پروایی” دارند طوری که یک موضع اتخاذ می‌کنند و سپس از موضع خود باز می‌گردند. به عنوان مثال؛ پس از آنکه جانسون زنان مسلمان نقاب دار را به صندوق‌های پست و دزدان بانک توصیف کرد در آستانه تبلیغات انتخاباتی‌اش به خاطر این اظهارات عذرخواهی کرد. در حالیکه کنگره نیز تحقیقاتی را درباره سیاست بی‌پروای ترامپ در دو سال اول ریاست جمهوری وی و به ویژه قصد او برای خروج از ناتو انجام داده است.

۴ـ نژادپرستی و موضع متفاوت؛ ترامپ و جانسون از زبان نژادپرستانه علیه مسلمانان، مهاجران و افراد رنگین پوست استفاده می‌کنند، طوری که جانسون پیشتر از باراک اوباما، رئیس جمهوری سابق آمریکا به دلیل ریشه آفریقایی‌اش انتقاد کرده بود. همچنین ترامپ از حمله و انتقاد از زنان رنگین پوست و دو رگه در پارلمان دریغ نکرده و از آنها خواسته تا به “کشورهای ورشکسته‌ای که از آنجا آمده‌اند و جنایت و جرم در آن شایع است” بازگردند. نامزد نخست‌وزیری انگلیس و رئیس جمهوری آمریکا همچنین موضع مشابهی در قبال “اسلام” دارند. جانسون در سال ۲۰۰۷ در یادداشتی نوشت: “اسلام منجر به چند قرن عقب ماندگی جهان اسلام شده است و هر کانون بحرانی در جهان از بوسنی گرفته تا فلسطین، عراق و کشمیر غالبا با اسلام در ارتباط است”. ترامپ نیز در سخنانی اظهار کرده است: من معتقدم که اسلام از ما بدش می‌آید”. وی همچنین پس از رسیدن به قدرت ورود شهروندان چند کشور اسلامی به آمریکا را ممنوع کرد.

۵ـ موضع نسبت به اتحادیه اروپا؛ جانسون خروج انگلیس از اتحادیه اروپا را حتی بدون توافق ضروری می‌داند و معتقد است که ماندن انگلیس در این اتحادیه زیان‌های بزرگی را برای این کشور به همراه خواهد داشت که این دیدگاه کاملا مطابق با دیدگاه ترامپ است که انگلیس را به خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا و نپذیرفتن پرداخت ۳۹ میلیارد پوند به عنوان شرط خروج بدون توافق از این اتحادیه تشویق کرده است.

۶ـ روابط با رژیم صهیونیستی؛ جانسون تأکید کرده است که “تا نخاع صهیونیست” است و این رژیم را یک “کشور بزرگ” توصیف کرده که دوستش دارد. اما موضوع درباره ترامپ با به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل، انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به قدس، به رسمیت شناختن حاکمیت این رژیم بر بلندی‌های جولان و آغاز معامله قرن واضح و آشکار است.

۷ـ مواضع شرم‌آور؛ جانسون همواره عامل تمسخر انگلیس بوده است، حماقت او تا بدین جای کار باعث شده تا هم‌پیمانان انگلیس در حالتی از شوک قرار بگیرند. آخرین مورد این حماقت‌ها نیز به همراه بردن بسته ماهی فریز شده خام در یک کنفرانس مطبوعاتی بود مسأله‌ای که ناظران را به یاد ترامپ انداخت زمانی که یکی از حاضران در کمپین انتخاباتی خود را احضار و موی وی را برای تأکید از مصنوعی نبودنش بررسی کرد.