طرح اعطای تابعیت ۵ ساله به ازای ۲۵۰ هزار دلار سرمایه‌گذاری در ایران جواب می‌دهد؟

وی با اشاره به اینکه سرمایه‌گذاری ۲۵۰ هزار دلاری تنها به معنای پول نقد و اسکناس نیست بلکه شامل سرمایه‌گذاری‌های مختلف می‌شود، اظهار کرد: اساس این طرح می‌تواند باعث گشایش در اقتصاد شود، همانطور که بسیاری از کشورهای دنیا با توجه به دیدگاه متفاوتشان با رقم‌های مختلفی چنین طرحی را ایجاد کرده‌اند.

وی ادامه داد: استرالیا با یک و نیم میلیون دلار، کانادا با ۸۰۰ هزار دلار، آمریکا با ۵۰۰ هزار دلار و کشورهایی مثل مصر با ده هزار دلار سرمایه‌گذاری به افراد اقامت می دهند که تفاوت ارقام نشات گرفته از دیدگاه‌های مختلف آنهاست، امروزه کشور همسایه ما، ترکیه، با ۵۰۰ هزار دلار سرمایه‌گذاری به افراد اقامت می‌دهد.

این کارشناس مسائل اقتصادی افزود: سرمایه‌گذاری با شکل‌های متفاوتی صورت می‌گیرد، بخشی از آن در بانک سپرده‌گذاری می‌شود، بخشی دیگر در قالب یک شرکت سرمایه‌گذار پول را به عنوان  یک پول مولد در بخش‌های  مختلف به کار می‌اندازند، به هر ترتیب جذب سرمایه خارجی  می‌تواند راهگشا باشد اما نه به نوعی که بحران ارزی کشور را حل کند.

این صادرکننده خاطرنشان کرد: مشکل ارزی ما یک بحث روانی است. ما فکر می‌کنیم پایه‌های  مقایسه‌ای اقتصاد ما بر اساس نرخ ارز است، این نگاه فرهنگی مردم را وادار می‌کند که ریال را به دلار تبدیل کنند و آن را در خانه‌های خود نگه دارند و دل خوش به این باشند که ارزش پول خود را حفظ و از کاهش ارزش پولشان جلوگیری کرده‌اند.

وی با بیان این که نوع نگاه فرهنگی نیز تا حدودی باعث افزایش قیمت ارز می‌شود گفت: همانطور که می‌بینید در کشور ما دلار از ۳ هزارتومان به ۱۵ هزار تومان می‌رسد و مجددا به کانال ۱۲ هزار تومان برمی‌گردد و مردم متقابلا  از کاهش قیمت ارز ابراز خوشحالی می‌کنند، درحالی که این نرخ واقعی نیست.

خندان دل اظهار کرد: بحث سرمایه‌گذاری خارجی به طور کلی می‌تواند به عنوان یک عامل مولد کاملا مثبت باشد، توسعه اقتصادی به همراه بیاورد، حوزه اشتغال را دگرگون کند و ورود سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند انتقال فرهنگ و تکنولوژی و عوامل متعدد دیگری را نیز به ارمغان بیاورد.

وی درباره مبدا سرمایه‌گذاران احتمالی گفت: پیش‌بینی مبدا سرمایه‌گذاران در حوزه غیرخاورمیانه‌ای به واسطه نوع نگاهی که روابط دیپلماتیک ما برایمان  بوجود آورده و پایین بودن امنیت سرمایه‌گذاری در ایران، بعید است که عمدتا سرمایه گذاران خارجی حوزه غرب به این سادگی‌ها ورود پیدا کنند، مگر اینکه تغییر رفتار دیپلماتیک داشته باشیم.

وی افزود : ادر حوزه خاورمیانه  به واسطه امنیتی که در این کشورها وجود ندارد و تا امروز در کشور ما وجود داشته است بیشتر کشورهای پیرامونی ما در حوزه خاورمیانه و به طور مشخص‌تر کشورهایی مثل عراق  و افغانستان  و تا حدی کشورهای درگیر منازعات سیاسی و جنگی مثل یمن و  برخی دیگر از کشورها که عمدتا می‌توان گفت کشورهای عربی هستند از این طرح استقبال خواهند کرد.

خندان‌دل با اشاره به نمونه‌های موفق سرمایه‌گذاری خارجی تصریح کرد: مناسبات اقتصادی آمریکا و چین از  سرمایه‌گذاری خارجی به وجود آمده است، در  نمونه‌های داخلی نیز می‌بینیم که برخی شرکت‎ها در عراق  سرمایه‌گذاری می‌کنند و مدعی هستند که حدود ۳۵ درصد ظرفیت مواد لبنی عراق را  پوشش می‌دهند.

وی اظهار کرد: این درحالی است که حجم سرمایه‌گذاری خارجی در کشور ما روبه  نزول است، آن هم ارتباط مستقیمی به دیپلماسی خارجی ما دارد، این مناسبات زمانی بهبود می‌یابد که ما به بتوانیم شرایطی را از لحاظ فرهنگی و دیپلماسی خارجی به‌وجود بیاوریم که سرمایه‌گذاران خارجی را تشویق  و ترغیب کنیم.

این صادرکننده ادامه داد: رفتارهای فعلی ما، ارتباط ما و نگاهی که متاسفانه دنیا به ما دارد نمی‌تواند کمکی کند، همانطور که برخی از آثار آن از جمله کاهش فروش نفت را می‌بینیم، در حوزه گردشگری نیز اگر امنیت را حذف کنیم، آیا واقعا گردشگر خارجی داریم؟در پاسخ می‌توان گفت همه آنها به واسطه امنیت موجود در کشور اینجا هستند و ما در ارتقا شاخص‌های گردشگری تلاشی نکرده‏‌ایم، من معتقدم ارتباط مستقیم بین سیاست و اقتصاد بسیار کمک کننده است.

خندان‌دل با اشاره به معایب این طرح خاطر نشان کرد : اصلی‌ترین عیبی که در این طرح وجود دارد بحث صدمات فرهنگی است، وقتی ما زیرساخت مناسبی را برای ورود سرمایه گذار خارجی فراهم نکنیم ترکیب فرهنگ‌های مختلف باعث صدمات جبران ناپذیری به ما می‌شود. سپس می‌بینیم  به واسطه عدم تناسب صحیح، صدمات جبران ناپذیری  برای ما ایجاد می‌شود، حالا اگر قرار باشد این شرایط منتج به یک سرمایه گذاری شود اساس و پایه، بخش فرهنگ است که متاسفانه هیچ قدمی را به شکل ملموس و آماری نمی‌بینیم و هیچ دستگاهی متولی این قضیه نیست که ما از آن بازخواست کنیم.