خبرنگار سربه‌راه یا خبرنگار سربلند؟

به گزارش قائم آنلاین، «روز خبرنگار» امسال و دو سه روز بعد از آن، به سر رسید، آن هم در حالی که روند تغییر ماهیت برنامه‌های این روز، سال‌به‌سال کاملاً محسوس است.

خبرنگاران به واسطه نوع فعالیت خود، ارتباط تنگاتنگ با مدیران و مسئولان دارند؛ اما انگار همین موضوع، سوءتفاهمی را برای بعضی مسئولان پیش آورده، به طوری که برخی مسئولان تصور می‌کنند خبرنگاران موظف به مجیزگویی ایشان هستند و متاسفانه این ذهنیت نادرست، سال‌به‌سال در حال تقویت است.

دستچین‌کردن خبرنگاران، همان چیزی است که ایده‌آل بسیاری از مدیران است. خبرنگاران سربه‌راه و وابسته‌ای که دغدغه معیشت، آن‌ها را به دستگاه‌های اجرایی متکی کند تا عملاً قادر نباشند بین کلاف خطوط قرمزهای عجیب‌وغریب دستگاه‌های اجرایی، قدم‌از‌قدم بردارند، دقیقاً با تصور برخی از مسئولان ما مطابقت دارد.

از همین رو است که متاسفانه در سال‌های اخیر «روز خبرنگار» به تریبون خرده‌فرمایش‌های مسئولان تبدیل شده‌است. ۱۷مرداد، ظاهراً بزرگداشت خبرنگار است، اما در واقع، روزی برای امر و نهی به خبرنگاران است.

با این وضع، باید گفت، آقایان مسئول، خبرنگاران استان، زبان‌شان کوتاه و گردن‌شان از مو نازک‌تر است، اما سرشان بلند است و دست‌کم وظایف خود را به خوبی می‌دانند و این صحیح نیست که مدیران خُرد و کلان این استان، در روز خبرنگار، برای خبرنگاران «باید و نباید» وضع کنند.

برعکس، چه خوب که مسئولان در روز خبرنگار، به وظایف خود مراجعه کنند و ببینند چقدر به تکالیف خود در ارتباط با مردم و رسانه‌ها، درست عمل کرده‌اند؟ فی‌المثل در یک ماه، به چند تماس تلفنی خبرنگار، جواب قانع‌کننده داده‌اند؟ چند گفتگوی تفصیلی در یک سال اخیر داشته‌اند و به بیان کلی، چقدر خود را در معرض پرسش و مطالبه قرار داده‌اند؟

نوشتن از نابسامانی‌های شغلی، مشکل بیمه و امکانات رفاهی خبرنگاران حرف تازه‌ای نیست. سال‌ها است که خبرنگاران آذربایجان‌شرقی در پی موزه‌ای هستند که ساختمان و اقلام محتوایی آن کاملاً محیا است اما ظاهراً اراده‌ای در کار است تا مانع برپایی این موزه شود. اراده‌ای که یکی از مسیرهای پرت شهر را با تابلوی «خیابان خبرنگار» نامگذاری کرده و زیاد مایل نیست نام «مطبوعات» در حیات اجتماعی شهر برجسته شود؛ چه در موزه تاریخی و چه در روند حال حاضر مطبوعات.