سرطان هارت و پورت در مازندران!/ادعای کلانتری صحت دارد یا ادعای نمایندگان مازندران؟!

به گزارش قائم آنلاین، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست در دهمین اجلاس ملی شبکه سازمان های مردم نهاد زیست محیطی سخنانی در خصوص کم تحرکی نمایندگان شمال کشورایراد کردند، که دولت در دو سال گذشته بودجه ای با اعتبار ۱٫۳ میلیارد دلار، رقمی معادل ۱۲ هزار میلیارد تومان، برای ساماندهی پسماند سه استان شمالی تخصیص داده که با سکوت نمایندگان این استان ها به جای دیگری تخصیص پیدا کرده است.

کلانتری نمایندگان مجلس مازندران، گیلان و گلستان را در عدم تصویب این لایحه مقصر دانست و خواستار فعالیت بیشتر نمایندگان در حوزه های مختلف زیست محیطی شد و گفت: نمایندگان شمالی فقط هارت و پورت می‌کنند، بودجه پسماند زباله با بی تدبیری نمایندگان شمال حیف و میل شد.

این صحبت واکنش سریع نمایندگان شمال کشور را در پی داشت، یوسف نژاد صحبت‌های کلانتری را ناآگاهانه، سخیف، تنش زا و دور از ادب خواند، نماینده مردم قائم شهر این لایحه را واجد وجود خارجی ندانست، دامادی گره کور پسماند کشور را تخصیص اعتبار خواند نه کم کاری نمایندگان مجلس،  علی محمد شاعری انتقاد کلانتری از نمایندگان را فرار رو به جلو دانست و شریعت نژاد گفت: ما لایحه‌ای با این اعتبار ندیدیم و از این قبیل صحبت‌ها که نمایندگان در مصاحبه‌ها و فضای مجازی بازگو کردند، اما بگذارید به همین چند نفر و این چکیده بسنده کنیم، که غرض از این نوشته درستی یا نادرستی صحبت‌های کلانتری نیست که اگر درست باشد، به بقیه تاسف‌های‌مان افزوده خواهد شد، اما آنچه نویسنده را وادار به نوشتن کرد آژیر بحرانی است که مدت‌هاست به صدا درآمده و گوش شنوایی نمی‌یابد.

سال‌هاست چالش زباله در مازندران از خط قرمزهای بحران گذشته و به یک غده بدخیم تبدیل شده است، استانی که روزانه بیش از سه هزار و ۱۵۰تن زباله تولید می‌کند و به لطف تعطیلات به ۶ هزار تن در روز  می‌رسد، هر تن زباله ۵۰۰ لیتر شیرابه و یا بهتر بگوییم سرطان تولید می‌کند.

دو کارخانه زباله سوز در نوشهر و ساری در حال احداث است، سه شهر مازندران بابل، تنکابل و بهشهر کارخانه کمپوست دارند که از تمام ظرفیت خود استفاده نمی کنند و شهرهای ساری، بابل، بابلسر، نوشهر، چالوس بخشی از فاضلاب تصفیه می‌شود، اینها نهایت فعالیت پسماند در مازندران است.

کارخانه زباله سوز در آمل به یک دروغ سیزده تبدیل شده است، هر روز چند ده‌تن زباله بر امارت زباله‌های مازندران افزوده می‌شود، شهرهای ساحلی مظلوم تر از کناره‌های دریا برای انباشت زباله نیافته‌اند، هر مازندرانی در روز به‌طور سرانه ۱۸۰ لیتر فاضلاب تولید می‌کند و حجم زیاد فاضلاب ها در حوزه کشاورزی و صنعتی را هم محاسبه کنیم، صدای تیک تاک انفجار را راحت‌تر می شنویم.

آنچه در واقعیت جامعه شاهد آن است قدم های مثبتی برای بزرگ‌ترین معضل مازندران در این چند سال اخیر برداشته نشده است، قدم هایی که بتواند جرقه‌ای در مازندران را رقم بزند.

عدم حضور نمایندگان استان در همایش روز ملی دریای خزر که در بابلسر برپا شد، صحه ای بر حواشی نامطلوب این روزها داشت.

نمایندگان استان مازندران که خود را خادم مردم می دانند در بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی و اجتماعی مازندران شرکت نکردند و این غیبت چه به دلیل عدم دعوت و یا تحریم از انتقاد تند کلانتری باشد، قابل توجیه نیست.

نمایندگان مازندران در این همایش بین‌المللی که سفیران کشورهای دیگر هم حضور داشتند، خود میزبان تلقی می شدند و اهمیت این همایش برای ساکنان این استان بر هیچ کس پوشیده نیست، اما چرا در لای چرخ های کشمکش‌های سیاسی، منافع مردم را زیرپا می‌گذارند و فدای لج بازی‌های اختلافات فردی می‌کنند، ما را بیشتر به  صحت گفته کلانتری نزدیک می کند.

نمایندگان مازندران باید پاسخ قانع کننده‌ای بدهند؛ چرا که برای تک تک رای های موکلان خود مسئول هستند و امروز معضلات محیط زیستی بزرگ‌ترین چالش مازندران تلقی می‌شود.