آمریکا چگونه تشویق شد قول و قرار در پاریس را برهم بزند؟!

به گزارش قائم آنلاین، آقای روحانی دیروز با پیش‌بینی این که طی روزهای آینده توافقی با فرانسوی‌ها انجام نمی‌شود، از برداشتن گام سوم کاهش تعهدات برجام خبر داد.

طبق برجام اروپایی‌ها متعهد بودند همه تحریم‌های مالی و بانکی را بردارند یا با آنها مقابله کنند. اما در  جریان سفرهای ظریف و عراقچی به پاریس، این تعهدات یازده‌گانه، به امکان فروش محدود نفت (۷۰۰ هزار بشکه) تنازل یافت!

چنان‌که ظریف در مصاحبه‌هایی گفت: «تنها چیزی که می‌خواهیم، فروش نفت و دریافت پول آن است» و «اروپا خود را به یازده نکته متعهد کرده؛ شامل سرمایه‌گذاری‌ها، هواپیمایی غیرنظامی، حمل‌ونقل و بازگشت شرکت‌های اروپایی. ما هیچ یک از اینها را به‌عنوان پیش‌شرطی برای اجرای کامل تعهدات خود درخواست نمی‌کنیم. تنها می‌خواهیم بتوانیم نفت خود را بفروشیم».

این اظهارات و آنچه در بهبود مذاکرات با فرانسه (واسطه آمریکا) رد و بدل شد، هم فرانسوی‌ها و هم آمریکایی‌ها را گستاخ‌تر کرد. براساس اخبار موجود، روحانی و ظریف، با پیشنهاد گرفتن مجوز فروش ۷۰۰ هزار بشکه نفت برای ۵ ماه و گشایش اعتبار ۱۵ میلیارد دلاری در قالب اینستکس (در ازای اجرای کامل برجام)، کنار آمده بودند اما هم طرف فرانسوی و هم طرف آمریکایی زیر هر دو پیشنهاد خود زده‌اند! فرانسه مدعی شد بدون پذیرش FATF، امکان اجرایی شدن اینستکس نیست. اما از آنها بدتر آمریکایی‌ها بودند که گفته‌اند نه مجوز فروش محدود نفت را می‌دهند و نه اجازه اختصاص اعتبار ۱۵ میلیارد دلاری از سوی اروپایی‌ها را، جالب اینکه آمریکا و فرانسه، در مقابل این وعده‌های نسیه و پس‌گرفتن آنها، انتظار ابدی‌کردن مفاد برجام، و مذاکره بر سر توانمندی موشکی و نفوذ منطقه‌ای ایران را دادند.

اما راز طلبکارتر شدن فرانسه و آمریکا و زدن زیر میز مذاکرات جدید چیست؟ غیر از اظهارات منفعل ظریف که به بخشی از آنها اشاره شد، رفتار زیگزاگی رئیس جمهور و سخنگوی دولت درباره امکان ملاقات با ترامپ هم در گستاخ شدن ترامپ و تعلل بعدی او برای امتیازگیری بیشتر موثر بوده است.

آقای روحانی همین هفته مدعی شد آماده است برای منافع و آبادانی ایران با هرکس لازم  باشد، ملاقات کند. اما یک روز بعد که ادبیات موهن و طلبکارانه ترامپ و ماکرون را شنید، تصریح کرد: دنبال عکس یادگاری نیست، بلکه باید ابتدا همه تعهدات خود در برجام را اجرا کنند و همه تحریم‌ها را بردارند، بعد از آن می‌شود مذاکره کرد.

اما همین موضع اصلاح شده، یک روز بعد مجددا توسط ربیعی سخنگوی دولت نقض شد که گفت: «روحانی مصر است برای منافع ملی، ملاقاتی با شخص خاصی داشته باشد»!! این انفعال و هیجان‌زدگی برای گرم نگه‌داشتن بحث ملاقات با ترامپ، طبعا پالس منفی به آمریکا فرستاد و آمریکا را ترغیب می‌کرد کمی بیشتر تعلل کند و امتیاز بیشتری بخواهد.

آنچه به این مطلب باید افزود، گرفتن ضرب و شوک از اقدام متقابل در توقف تعهدات برجامی است. آقای روحانی هنگام تهدید آمریکا به خروج از برجام، به‌درستی تهدید کرد که اگر آمریکا خارج شود، ما هم از برجام خارج می‌شویم، اما پس از خروج ترامپ، روحانی گفت: شر یک مزاحم از سر برجام کم شد(!) او همان زمان (اردیبهشت۹۷) فقط چند هفته به اروپا مهلت داد، اما دولت و وزارت خارجه و سازمان انرژی اتمی تا ۱۲ ماه بعد هیچ کاری نکردند و تازه از اردیبهشت امسال، شروع به کاهش تدریجی تعهدات آن هم با مهلت‌های دو ماهه کردند؛ به نحوی که اکنون ۱۶ ماه پس از ابطال برجام از سوی آمریکا، دولت وعده اجرای سومین گام را می‌دهد و ضمنا می‌گوید گام چهارم نیز در میان است. این کار نقض غرض ضرب‌الاجل، در شوک دادن به طرف مقابل است. با این حال دولت باید اقدامات متقابل را سرعت و شدت بخشد و ادبیات تنازلی را که حتی حداقل‌های برجام را هم مطالبه نمی‌کند، کنار بگذارند.