کد خبر : 186549
تاریخ انتشار : یکشنبه 6 اکتبر 2019 - 12:35
-

امام حسن مجتبی(ع) الگوی کرامت

امام حسن مجتبی(ع) الگوی کرامت

به گزارش قائم آنلاین، امام حسن مجتبی (ع) امام دوم شیعیان و فرزند ارشد امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) است که تا هفت سالگی در محضر پیامبر گرامی اسلام (ص) تربیت یافتند و این ارتباط نزدیک موجب شده بود تا امام حسن (ع) شبیه‌ترین فرد به پیامبر اکرم (ص) باشند. معروف‌ترین لقب

به گزارش قائم آنلاین، امام حسن مجتبی (ع) امام دوم شیعیان و فرزند ارشد امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) است که تا هفت سالگی در محضر پیامبر گرامی اسلام (ص) تربیت یافتند و این ارتباط نزدیک موجب شده بود تا امام حسن (ع) شبیه‌ترین فرد به پیامبر اکرم (ص) باشند.

معروف‌ترین لقب امام حسن (ع) مجتبی است. امام حسن (ع) دارای قلبی پاک و رئوف نسبت به دردمندان و تیره‌بختان جامعه بودند و با خرابه‌نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم‌درآمد همراه و همنشین می‌شدند و درد دل آن‌ها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند و در این حرکت انسان‌دوستانه جز خداوند را مدنظر نداشتند.

هیچ‌گاه ضعیف، ناتوان و درمانده، ناامید از در خانه آن حضرت برنمی‌گشت، حتی خود ایشان به سراغ فقرا می‌رفتند و آن‌ها را به منزل دعوت می‌کردند و به آن‌ها غذا و لباس می‌دادند، لذا به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکویی که از امام حسن (ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت و آنچه را که داشت به آن‌ها می‌بخشید باعث شده بود که به ایشان کریم اهل‌بیت گفته شود.

صلح امام حسن مجتبی (ع) با معاویه موجب شد تا بسیاری از یارانش به واسطه دنیازدگی و نداشتن بصریت از ایشان جدا شوند و رو به سوی دستگاه معاویه برگردانند. سه دوره زندگی‌ ایشان در مظلومیت به‌سر بردند. طی تبلیغات دستگاه نامشروع بنی‌امیه در شام مرکز حکومت‌شان معاویه دستور داده بود تا مسلمانان بعد از نماز‌های یومیه، اهل‌بیت(ع) را لعن کنند و این موضوع باعث شده بود تا مسلمانان به خصوص شامیان نسبت به اهل‌بیت (ع) کینه بر دل داشتند و این کینه‌توزی در زمان امام حسن مجتبی (ع) گسترده‌تر بود و در نهایت این دشمنی منجر به شهادت ایشان شد.

غریب ماندن امام حسن (ع) در شهر خود و مسموم شدنش توسط محرم خود (همسرش) در خانه و اجازه ندادن دفع پیکرش در کنار پیامبر گرامی اسلام و تیرباران کردن تابوتش همه حاکی از مظلومیت امام دوم شیعیان است که امروز قبر غبار گرفته و بدون بارگاهش در زیر نور خورشید حاکی از مظلومیت این امام همام است.

امام حسن مجتبی (ع) با بخشیدن سه‌ بار از ثروت خود در طول عمرش به لقب کریم اهل‌بیت معروف است که این اخلاق به عنوان الگوی بسیار نیک در میان شیعیان می‌تواند محسوب شود که در این ارتباط افرادی که به واسطه ثروت و مقام سیاسی در جایگاه مهم اجتماعی قرار گرفته‌اند باید با تاسی از این اخلاق امام حسن (ع) در کنار مردم بی‌بضاعت و مستمند باشند و هرگز غرور و خودپسندی موجب جدایی‌شان از مردم نشود که آفت جامعه اسلامی به‌شمار می‌رود.

فردا سالروز شهادت جانسوز دومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، محبوب دل مصطفی(ص)، جانشین علی مرتضی(ع) و نور دیده زهرا(س)، امام حسن مجتبی (ع) کریم اهل بیت است. شهر رسول خدا چنین روزی را از یاد  نخواهد برد. ” حسن بن علی به شهادت رسید.”

امام حسن در شب سه شنبه، نیمه رمضان سال دوم یا سوم هجری در مدینه دیده به جهان گشود، در حقیقت خانه و دامنی که امام حسن(ع) را پروراند، از سه شخصیت بزرگ، پیامبر(ص)، علی(ع) و زهرا(س) تشکیل شده بود، بنابراین اساس زندگی امام حسن(ع) بر سه مقام بزرگ نبوت، امامت و عصمت استوار شد. تربیت حسن و حسین(ع) در دامان پرمهر و پرتدبیر پیامبر(ص) نقش بسزایی در رشد فضایل اخلاقی و تکامل آن دو بزرگوار داشت. چنانکه شباهت کامل امام حسن(ع) در صورت و سیرت به پیامبر(ص) برای همگان آشکار بود. امام حسن(ع) در سال ۴۰ هجری پس از شهادت پدر بزرگوارش، امام علی(ع)، زمام امور امامت و رهبری را در مدت ۱۰ سال به دست گرفت، که در این مدت حوادث متعدد برای ایشان پیش آمد، از جمله صلح با معاویه.

اگرچه که شرایط تلخ جامعه سبب شد امام حسن(ع) برای حفظ کیان تشیع و بازسازی یاران و… به ناچار صلح با معاویه را بپذیرد، اما این به معنای تسلیم بی قید و شرط در برابر معاویه نبود و در فرصت های پیش آمده با قاطعیت و شدت پاسخ معاویه را می داد. معاویه که همچنان امام حسن(ع) را مانع بزرگی بر سر راه اهداف انحرافی خود می دید، تصمیم گرفت امام حسن(ع) را با زهر مسموم کند و برای اجرای این نیت پلید، جعده دختر اشعث که همسر امام حسن(ع) بود را انتخاب کرد. جعده با ریختن زهر در آب یا شیر، امام حسن(ع) را مسموم کرد و این امام بزرگوار را در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری در سن ۴۷ سالگی به شهادت رساند.

*نمونه ای از رفتار امام حسن علیه السلام
امام سجاد(ع) فرمود: امام حسن(ع) در عصر خود از عابدترین، پارساترین و برترین انسانها بود. حلم و بردباری از صفات ممتاز این امام بزرگوار بود، سخاوت و توجه به محرومان، تواضع و خوف شدید از ارتکاب گناه دیگر شاخصه های بارز رفتار امام حسن(ع) بود.

*سیاست از دیدگاه امام حسن علیه السلام
شخصی از امام حسن(ع) پرسید: سیاست از نظر شما به چه معناست؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: سیاست آن است که حقوق خدا، زندگان و مردگان را رعایت کنی. حقوق خدا آن است که: آنچه خواسته و واجب کرده انجام دهی، آنچه را نهی و حرام کرده ترک کنی، حقوق زندگان هم آن است که وظایف خود را نسبت به برادران دینی انجام دهی و در خدمتگزاری به هم کیشان درنگ نکنی  و نسبت به رهبر مسلمین تا وقتی که نسبت به مردم اخلاص دارد، اخلاص داشته باشی و هرگاه از راه راست منحرف شد، فریاد اعتراض خود را نسبت به او بلند کنی و اما حقوق مردگان آن است که از نیکی های آنها یاد کنی و از بدی های آنها چشم بپوشی، زیرا آنها خدایی دارند که از کردارشان حسابرسی می کند.

*سجایای اخلاقی امام حسن مجتبی علیه السلام 
زهد و تقوی امام حسن مجتبی(ع) در زمان خود بی نظیر بود به گونه ای که این امام بزرگوار ۲۵ مرتبه پیاده به مکه مشرف شدند و زمانی که برای اقامه نماز می ایستاد، وجود بزرگوارش در برابر بزرگی و عظمت ذات اقدس الهی به لرزه در می آمد.

سخاوت و بخشندگی امام حسن(ع) زبانزد است چرا که ایشان دو مرتبه در طول عمر مبارکش، تمام اموال خود را به نیازمندان بخشید و سه مرتبه هم اموالش را به دو نیم تقسیم کرد، نیمی را برای خود و نیمی دیگر را به نیازمندان داد.

صبر، حلم و بردباری امام حسن مجتبی(ع)، مورد اعتراف دشمنان و کفار بود، بنابراین با توجه به این که ما پیرو ائمه اطهار علیهم السلام هستیم، باید از آنها الگو بگیریم و رفتار آنها را در زندگی فردی و اجتماعی لحاظ کنیم.

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

چهار × دو =