زیر و بم سریال «پناه آخر» با چاشنی شعار

به گزارش قائم آنلاین، داریوش یاری کارگردان سریال «پناه آخر» که پخش آن به تازگی از شبکه یک سیما آغاز شده است، درباره فعالیتش در در سینما و تلویزیون گفت: خیلی نمی خواهم خودم را لوس کنم و بگویم سخت گیر هستم اما تلاش می کنم کاری که انجام می دهم خودم را راضی کند. من فیلم «دخیل» را ساختم و بعد از آن برای فیلم «کربلا جغرافیای یک تاریخ» هم ۱۰ سال وقت گذاشتم و ۶ سال پژوهش آن طول کشید. سال گذشته فیلمی به نام «لیلاج» ساختم که از ۲۰ آبان اکران می شود و خیلی دوستش دارم.

این کارگردان که صبح امروز در برنامه‌ی «سلام صبح بخیر» در شبکه سه سیما حاضر شده بود، ادامه داد: در تلویزیون هم سریالهایی ساختم که خیلی دیده شد. مثل «خانه‌ای روی تپه». در کنار آنها «حبیب» هم فیلم تلویزیونی پرزحمتی بود که با یک تهیه کننده خوب در تلویزیون به فیلم خوبی تبدیل شد.

یاری درباره «پناه آخر» که اسم آن در گذشته «مجلس حیرانی» بود گفت: نام این سریال به صلاحدید مدیران تغییر کرد. فیلمنامه را برای من فرستادند و رگه هایی در این طرح دیدم که فضاهای خوبی را در نگارش داستان می توانست به وجود آورد. دوست عزیزم صادق خوشنام به عنوان نویسنده و اکبر نبوی به عنوان مشاور به کار اضافه شد، جلسات و گفتگوهایی داشتیم و در جستجوی یک ایده اصلی بودم که به خودم بگویم داریوش یاری تو چرا باید این سریال را بسازی؟ همیشه برایم مهم بود، چراکه وقتی صحبت از عاشورا بود یک تابلوی نقاشی در ذهن همه ما شکل می گیرد تابلویی که ۳۳ هزار نفر در یک طرف و ۷۲ نفر در طرف دیگر آن ایستاده اند. این رویارویی صفتها، کینه، خشم، حسادت، بدبینی، خشم و… در برابر جوانمردی، برادری، محبت، دوستی و… است. وقتی این صفتها با هم روبرو می شوند، آن لحظه عاشورایی است. بی دلیل نیست که علمای ما می گویند «کل یوم العاشورا کل الارض کربلا». اگر ما در هر موقعیتی قرار گرفتیم که بین منفعت و حقیقت قرار گرفتیم می توانیم به رستگاری برسیم.

یاری در ادامه درباره ترکیب بازیگران سریال اظهار کرد: برای انتخاب این دوستان روزهای پرپیچ و خمی را گذراندیم. تهیه کننده ما خیلی خوش ذوق و باسلیقه است و یک سریال وقتی می تواند خوب ساخته شود که تهیه کننده خوبی داشته باشد. در تلویزیون لزوما فقط با کارگردان خوب نمی شود سریال خوب ساخت، تهیه کننده مهم تر است. تهیه کننده وسواس های خاص خودش را داشت. نویسنده هم همینطور. تا ۵ و نیم صبح با هم حرف می زدیم و دعوا می کردیم و صدایمان بلند می شد. من وقتی فیلمنامه را می خواندم حاج مرتضی در ذهنم بیژن امکانیان بود و در سریال قبلی ام هم با او اتفاق خوبی افتاد. گفتگویی که با هم کردیم، دیدم درک درستی دارد و همکاری مان نتیجه خوبی داشت.

این کارگردان ادامه داد: امین زندگانی همیشه یک داماد خوب و دوست داشتنی خانواده های ایرانی است. او قرار بود همان داماد خوب باشد و از قسمتی به بعد نیز ساختار شکنی رخ بدهد. به او گفتم نترس و به میدان بیا. با عباس غزالی هم فیلم «حرف مردم» را کار کرده بودیم او با وسواس نقشهایش را انتخاب می کند. او فیلم و سریالهای خیلی خوبی بازی کرده و آنقدر وسواس دارد که تو را به عنوان فیلمساز دیوانه می کند و مدام مجبور میشوی به متن مراجعه کنی و با نویسنده ها صحبت کنی. حدیث میرامینی هم همینطور بود.

یاری یادآور شد: مهم ترین کاراکتری که برگ برنده من به عنوان کارگردان بود انتخاب افسر اسدی بود که خیلی ها می گفتند انتخاب درستی نیست اما من می دانم تمام دیالوگ هایی که شخصیت فاطمه می گوید چاشنی شعار در آن است و ممکن است دیگران آن را خوب درنیاورند. او یک مادر تمام عیار است. وقتی با او یکی دو جلسه نشستیم و تهیه کننده را راضی کردیم که بیاید. وقتی او آمد روز اول که تهیه کنده و نویسنده راش ها را دیدند راضی بودند و اگر این انتخاب غلط بود، فیلم روی هوا می رفت.

این کارگردان در پایان گفت: ما از قسمت چهارم، پنجم در کاراکترهایمان چرخشهایی شکل می گیرد که دیدنی و جذاب است.