مثلا بهترین سرمربی دنیا

به گزارش قائم آنلاین، روزنامه همشهری نوشت: «باورتان می‌شود؟ والورده در رنکینگ مربیان جهان بیشترین امتیاز را دارد. او با ۱۵هزارو۴۹۳امتیاز نزدیک ۲۵۰۰امتیاز از نفر دوم رنکینگ یعنی مارچلو گایاردو – ستاره اسبق فوتبال آرژانتین و سرمربی فعلی ریورپلاته – بالاتر است. کلوپ و گواردیولا که عملا بهترین مربیان حال حاضر فوتبال جهان هستند رده سوم و چهارم را به‌ خود اختصاص داده‌اند. بعد از گل تساوی اسلاویاپراگ، تصویری از مسی شکار شد که دست به کمر در حال تماشای والورده است. والورده کنار خط دست در جیب شلوار جوری ایستاده بود انگار در حال تفکر است و مسی جوری به او نگاه می‌کرد انگار از درک این که چنین فردی سرمربی اوست، عاجز است.

بارسلونای والورده انگار تیم لیگ قهرمانان نیست. بعد از ۲ فصل پیاپی که تیم این سرمربی مقابل رم و لیورپول کامبک خورد و پیروزی پر گل دیدار رفت را از دست داد، در این فصل هم تراشتگن و البته خوش‌شانسی توانسته آنها را در گروه مرگ همچنان زنده نگه دارد. در بازی با دورتموند، بارسا هیچ موقعیتی روی دروازه میزبان خلق نکرد و خوش‌شانس بود که تیر دروازه و تراشتگن که پنالتی و چند شوت خوب را دفع کرد و مهاجمان کم‌دقت حریف یک شکست سنگین را به والورده و تیمش تحمیل نکردند. بازی با اینتر هم دست‌ کم در نیمه اول تیمی مدعی قهرمانی اروپا را نشان نمی‌داد. اینتر در نوکمپ به‌ قدری خوب بود که خیلی‌ها را عاشق خودش کرد. بارسا آن بازی را روی هوش سوارس و مسی برد و بازی با اسلاویاپراگ گمنام هم با بردی خفیف همراه شد و این در حالی بود که همگان اذعان به برتری و بدشانسی تیم چک داشتند.

جدا از انتقاداتی که به سبک مربیگری والورده وارد است – البته اگر سبک مشخصی را بتوان به او نسبت داد – مشکل بارسلونا را باید در میزان دوندگی بازیکنان این تیم خلاصه کرد. آنها کمترین میزان دوندگی را در میان همه تیم‌های لیگ قهرمانان در هفته سوم داشتند. بیشترین دوندگی از آن دی‌یانگ هلندی بود که ۱۱.۳۶کیلومتر دوید که باز هم میان بازیکنان دونده سایر تیم‌ها آمار فوق‌العاده‌ای نیست. غیر از او که این روزها بهترین بازیکن بارسلونا محسوب می‌شود، تنها ۲ بازیکن دیگر از مرز ۱۰ کیلومتر دوندگی عبور کردند؛ آلبا و لنگله. بوسکتس هم اگر ۱۲دقیقه پایانی در زمین باقی می‌ماند می‌توانست از این مرز عبور کند. مسی ۷.۸کیلومتر در طول ۹۰دقیقه دوید که این از میانگین خودش که زیر ۷کیلومتر است بیشتر بود. مجموع بازیکنان بارسا در بازی با اسلاویا تنها ۹۸.۷۲کیلومتر دویدند که حتی از آمار کلاب بروخه در باخت ۵گله به پاری‌سن‌ژرمن هم بدتر بود. اسلاویا در همین بازی روبه‌رو ۱۱۴.۰۸کیلومتر دوید. رئالی‌ها در بازی مقابل گالاتاسرای دقیقا نزدیک ۴کیلومتر بیشتر دویدند. بایرلورکوزن با ۱۲۱.۱کیلومتر دونده‌ترین تیم این هفته اروپا بود؛ بالاتر از لایپزیگ، اتلتیکو، اسلاویا و بایرن‌مونیخ. این آمار نشان می‌دهد آلمانی‌ها بیش از سایرین می‌دوند؛ البته اگر اتلتیکو مادرید و جنگجوهای خشن و متعصب دیه‌گو سیمئونه را استثنا در نظر بگیریم. تیم زنیت با سردار آزمون هم از نظر میزان دوندگی در رتبه هشتم است. در زمان والورده و در لیگ قهرمانان اروپا، بارسا تنها یک‌ بار بیشتر از تیم حریف دوندگی داشته و آن هم مقابل اسپورتینگ لیسبون در سال ۲۰۱۷بوده است. از طرفی، بارسلونای والورده تیم شیر در خانه است و در خانه حریفان انگار بارسلونای ب را به میدان می‌فرستد. طلسم گلزنی در بازی‌های خارج خانه لیگ قهرمانان اروپا برای سوارس به ۲۰بازی و ۱۸۶۸دقیقه رسید و این طلسم برای گریزمان ۱۱و دمبله ۱۰بازی است. سوارس که اخیرا بعد از تنها ۵سال حضور در بارسا به چهارمین گلزن برتر تاریخ باشگاه تبدیل شده، در بازی‌های خارج از خانه اروپایی گلزنی را فراموش می‌کند. چرا از زمان حضور استاد در بارسلونا بهترین گلزن اروپایی تیم همچنان مسی است با ۱۹گل و گل به‌خودی‌های حریفان با ۷گل؟

مسی و بازی‌های نوکمپ نباشد، والورده چگونه مربی‌ای خواهد بود؟ AS تحلیل کرده که تراشتگن از قهرمان هر بازی بودن خسته شده و اصلا چرا باید دروازه‌بان تیمی مثل بارسلونا در هر بازی در ترکیب تیم منتخب هفته قرار بگیرد؟ این یعنی یک جای کار بهترین سرمربی (!) رنکینگ مربیان جهان می‌لنگد.