چرا دائم احساس ضعف عضلانی دارم؟

به گزارش قائم آنلاین، به نقل از تبیان، برخی شرایط پزشکی مزمن می‌توانند موجب از بین رفتن سریع‌تر عضلات یا احساس خستگی در فرد شوند. در موارد دیگر، یک عفونت ممکن است دلیل ضعف عضلانی باشد.
اگر فردی با بروز ناگهانی ضعف عضلانی شدید مواجه شده است باید برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کند.

از جمله مواردی که می‌توانند موجب ضعف عضلانی شوند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

بیماری آدیسون

این بیماری به واسطه تولید ناکافی هورمون‌های کورتیزول و آلدوسترون توسط غدد آدرنال شکل می‌گیرد.
افزون بر ضعف عضلانی، از دیگر علائم بیماری آدیسون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* خستگی مزمن
* کاهش وزن
* بی‌اشتهایی
* معده درد

کم خونی (آنمی)

کم خونی به واسطه سطوح پایین هموگلوبین در جریان خون رخ می‌دهد که این شرایط اغلب به واسطه فقر آهن رخ می‌دهد. از دیگر علائم کم خونی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* سرگیجه
* تنگی نفس
* سردرد
* سردی دست‌ها و پاها
* ضربان قلب نامنظم

سندرم خستگی مزمن

این شرایط به خستگی بی‌دلیل یا خستگی که پزشک نمی‌تواند به یک شرایط پزشکی ارتباط دهد، گفته می‌شود. سندرم خستگی مزمن به نام آنسفالومیلیت میالژیک نیز شناخته می‌شود.
افراد مبتلا به این شرایط خستگی شدید و مشکلات خواب را تجربه می‌کنند. از دیگر علائم آن می‌توان به ضعف عضلانی، درد، سرگیجه، و مشکلات در تمرکز اشاره کرد.

اختلالات و بی‌تعادلی‌های الکترولیتی

الکترولیت‌ها به عملکرد درست عضلات، اعصاب، قلب، و مغز کمک می‌کنند. تغییر در سطوح الکترولیت‌ها، مانند کلسیم، پتاسیم، سدیم، و منیزیم می‌تواند به ضعف عضلانی منجر شود. از اختلالات الکترولیتی می‌توان به هیپوکالمی یا فلج دوره‌ای هایپرکالمیک اشاره کرد.
از عوامل خطرآفرین برای یک بی‌تعادلی الکترولیتی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* از دست دادن مایعات بدن به واسطه تعریق، استفراغ، یا اسهال
* شیمی درمانی
* رژیم غذایی ضعیف
* مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی

دیابت

دیابت زمانی رخ می‌دهد که بدن توانایی تولید انسولین کافی را نداشته یا نمی‌تواند به درستی از انسولین تولیدی استفاده کند. این شرایط می‌تواند موجب آسیب عصبی شود که ممکن است به ضعف عضلانی منجر شود.
دیابت می‌تواند به انواع مختلفی از علائم مرتبط با ضعف عضلانی نیز منجر شود که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* سستی
* اختلال در تحرک
* خستگی

فیبرومیالژی

فیبرومیالژی شرایطی مزمن است که موجب ضعف و درد در عضله شده و از دیگر علائم آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* خستگی پایدار
* حافظه تحت تأثیر قرار گرفته
* تغییرات خلق و خو

بیماری‌های کلیوی

مشکلاتی که در عملکرد کلیه‌ها رخ می‌دهند می‌توانند موجب تولید و انباشت محصولات زائد متابولیک، مانند کراتینین در عضلات شوند. این شرایط می‌تواند به گرفتگی و ضعف عضلانی منجر شود.

اختلالات خواب

اختلالات خواب، مانند نارکولپسی (حمله خواب) و اینسومنیا (بی‌خوابی) می‌توانند به ضعف و خستگی عضلانی در طول روز منجر شوند.
فردی که به واسطه یک شرایط پزشکی مجبور است در رختخواب باقی بماند نیز ممکن است ضعف عضلانی را تجربه کند. این شرایط به دلیل عدم استفاده معمول از عضلات رخ می‌دهد. فرد ممکن است در معرض خطر مشکلات خواب نیز قرار داشته باشد.

عفونت‌ها

برخی بیماری‌های عفونی می‌توانند موجب ضعف عضلانی شوند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
آنفلوانزا: ویروس آنفلوانزا می‌تواند موجب ضعف عضلانی موقت و علائم دیگر مانند تب، گلودرد، سرفه و خستگی شود.
بیماری لایم: این بیماری التهابی به واسطه گزش کنه آلوده رخ می‌دهد. علائم بیماری می‌توانند حاد یا مزمن باشند و شامل تب، راش پوستی، سفتی گردن، بی حسی، ضعف عضلانی و خستگی می‌شوند.
ویروس اپشتین بار: این ویروس می‌تواند به ضعف عضلانی و همچنین خستگی بی دلیل، راش پوستی، سردرد، و بی‌اشتهایی منجر شود.
سفلیس: این عفونت منتقله از راه جنسی می‌تواند موجب ضعف عضلانی و همچنین سردرد، خستگی، گلودرد، و کاهش وزن شود.
توکسوپلاسموز: این یک عفونت انگلی است که در کنار ضعف عضلانی موجب سردرد، خستگی، تب خفیف و تشنج نیز می‌شود.
مننژیت: مننژیت یک عفونت جدی است که موجب التهاب در مغز و نخاع می‌شود. افزون بر ضعف عضلانی، از دیگر علائم این شرایط می‌توان به تب، سفتی گردن، حالت تهوع، استفراغ، و حساسیت به نور اشاره کرد.
اچ‌آی‌وی: اچ‌آی‌وی می‌تواند موجب ضعف عضلانی پیشرونده در برخی افراد، به ویژه آن‌هایی که روند درمان بیماری را دنبال نمی‌کنند، شود.
فلج اطفال (پولیو): این بیماری می‌تواند موجب ضعف و حساسیت عضلانی شود. همچنین، فردی که به این بیماری مبتلا بوده است می‌تواند سندرم پس از فلج اطفال را تجربه کند که به ضعف عضلانی منجر می‌شود.
هاری: هاری به واسطه تماس با بزاق یک حیوان آلوده رخ می‌دهد. علائم بیماری می‌توانند شامل خستگی، سردرد، پریشانی، سردرگمی، تشنج و همچنین ضعف و اسپاسم های عضلانی شوند.

شرایط عصبی

برخی شرایط که بر سیستم عصبی تأثیرگذار هستند می‌توانند موجب ضعف عضلانی شوند. این شرایط اغلب مزمن هستند و بر روش انتقال پیام‌ها از اعصاب به عضلات تأثیر می‌گذارند.
از جمله شرایط عصبی که می‌توانند موجب ضعف عضلانی شوند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
اسپوندیلوز گردن: تغییرات مرتبط با افزایش سن در دیسک‌های نخاعی در گردن می‌توانند موجب اسپوندیلوز گردن شوند. این فشار مضاعفی بر اعصاب وارد می‌کند و به ضعف عضلانی منجر می‌شود.
سندرم گیلن باره: این اختلال عصبی نادر می‌تواند موجب ضعف عضلانی خفیف تا شدید شود.
بوتولیسم: این شرایط نادر به واسطه قرار گرفتن در معرض سم بوتولینوم رخ می‌دهد. بوتولیسم می‌تواند موجب ضعف عضلانی پیشرونده شود.
سندرم میاستنی لمبرت ایتون: این اختلال خودایمنی زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی یک فرد در چگونگی ارتباط بین اعصاب و عضلات تداخل ایجاد کرده و به ضعف عضلانی منجر می‌شود.
مولتیپل اسکلروز: این اختلال خودایمنی به واسطه حملات سیستم ایمنی به اعصاب و آسیب‌دیدگی آن‌ها رخ می‌دهد.
میاستنی گراویس: این اختلال خودایمنی موجب حمله سیستم ایمنی به عضلات یک فرد می‌شود که می‌تواند بر حرکت و تنفس وی تأثیرگذار باشد.
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک: این شرایط که به نام ای‌ال‌اس نیز شناخته می‌شود می‌تواند موجب ضعف عضلانی پیشرونده شود.
آسیب‌دیدگی‌های نخاع: آسیب‌های وارده به نخاع می‌تواند ارتباط بین اعصاب و عضلات را مختل کند. آثار به محل آسیب دیدگی بستگی دارد. شرایط عصبی اغلب پیشرونده هستند که به معنای تشدید آن‌ها با گذشت زمان است. برخی از این شرایط پیش از شعله‌ور شدن مجدد وارد مراحل خاموشی بیماری می‌شوند که طی آن علائم کاهش یافته یا حتی از بین می‌روند.

داروها

برخی افراد به واسطه مصرف برخی داروها ضعف عضلانی را تجربه می‌کنند.
هر فردی که ضعف عضلانی را به عنوان یکی از عوارض جانبی مصرف دارو تجربه می‌کند باید پیش از توقف مصرف دارو با پزشک خود صحبت کند.
از جمله داروهایی که می‌توانند موجب ضعف عضلانی شوند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* آمیودارون (کوردارون)
* داروهای ضد تیروئید، مانند متیمازول (تاپازول) یا پروپیل تیواوراسیل
* داروهای ضدویروس، مانند لامیوودین (اپی‌ویر) یا زیدوودین (رتروویر)
* داروهای شیمی درمانی
* سایمتیدین (تاگامت)
* کورتیکواستروئیدها
* مشتقات اسید فیبریک، مانند جم‌فیبروزیل (لوپید)
* اینترفرون
* لوپرولاید استات (لوپرون)
* داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن
* پنی‌سیلین
* استاتین ها
* آنتی‌بیوتیک‌های سولفونامید
برخی مواد مخدر، مانند کوکائین نیز می‌توانند موجب ضعف عضلانی شوند.

موارد نادر

اگر ضعف عضلانی فرد به واسطه مواردی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، شکل نگرفته است، یا اگر دارای عوامل خطرآفرین خاص هستند، پزشک ممکن است در زمان تشخیص دلایل نادر را مدنظر قرار دهد.
از دلایل نادر ضعف عضلانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
درماتومیوزیت: این اختلال عضلانی التهابی می‌تواند موجب سفتی، درد، و ضعف عضلات شود.
پلی‌میوزیت: این شرایط معمولاً موجب ضعف در عضلات کفل، ران، گردن و شانه می‌شود.
آرتریت روماتوئید: این اختلال خودایمنی التهابی مزمن به پوشش مفاصل حمله می‌کند. دست‌ها و پاها بیشتر تحت تأثیر این شرایط قرار می‌گیرند.
سارکوئیدوز: این شرایط التهابی معمولاً ریه و غدد لنفاوی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و موجب تشکیل توده‌های تحریک شده بافت می‌شود.
هایپرپاراتیروئیدیسم ثانویه: این شرایط اغلب اندام‌های انتهایی، مانند دست‌ها و پاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و موجب استخوان و مفصل درد می‌شود.
دیستروفی عضلانی بِکِر: این اختلال ژنتیکی معمولاً مردان و افراد جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و موجب ضعف عضلانی به سرعت پیشرونده می‌شود.
لوپوس اریتماتوز سیستمیک: این شرایط که به نام لوپوس نیز شناخته می‌شود می‌تواند بخش‌های مختلف بدن از جمله مفاصل، مغز، قلب و ریه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. ضعف عضلانی یکی از علائم شایع شعله‌ور شدن لوپوس است.
این شرایط لزوماً بین مردم نادر نیستند، اما ضعف عضلانی همواره بین علائم شایع آن‌ها قرار ندارد.