نانوذراتی که ضامن درمان سرطان ریه می‌شوند

به گزارش قائم آنلاین، به نقل از وب‌ سایت رسمی دانشگاه هاروارد، شاید به‌زودی نانوذرات حامل دارو بتوانند با اتصال به سلول‌های جاری در خون، از متاستاز سرطان ریه پیشگیری کنند.

شیمی‌درمانی از دهه‌ها پیش تاکنون، مانند ستون فقرات درمان سرطان عمل کرده و تاثیر بسزایی در درمان سرطان داشته است؛ اما این روش درمان، عوارضی مانند مسموم کردن سلول‌ها، عوارض جانبی شدید و ضعف در هدف قرار دادن تومورهای مورد نظر را نیز به همراه دارد.

پژوهشگران تاکنون تلاش‌های بسیاری را برای بهبود اثرات شیمی‌درمانی صورت داده‌اند که از میان آنها می‌توان به قرار دادن دارو در نانوذرات اشاره کرد. نانوذرات علاوه بر حفظ اثر دارو در بدن می‌توانند الگوی انتشار دارو در بدن را کنترل کنند و سپری در برابر عوارض جانبی آن باشند.

با وجود پژوهش‌های انجام شده در این زمینه، نانوذرات تاکنون نتوانسته‌اند حتی با وجود مهندسی شدن، اثر قابل توجهی در محل مورد نظر داشته‌ باشند.

پژوهشگران “دانشگاه هاروارد” (Harvard University) برای بهبود استفاده از نانوذرات، روش جدیدی را ابداع کرده‌اند. هدف آنها از ابداع این روش موسوم به “الکت” (ELeCt)، اتصال نانوذرات حامل دارو به گلبول‌های قرمز خون است تا نهایتا به بافت سرطانی ریه برسند.

پژوهشگران دریافتند که اتصال نانوذرات حامل دارو به گلبول‌های قرمز خون می‌تواند به پیشگیری از متاستاز در موش‌های مبتلا به سرطان ریه کمک کند و نسبت به روش‌های دیگر، ۱۰ برابر بیشتر موفقیت داشته باشد.

“زونگمین ژائو” (Zongmin Zhao)، نویسنده ارشد این پژوهش گفت: ۳۰ تا ۵۵ درصد بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته ریه، به متاستاز دچار می‌شوند و در حال حاضر هیچ درمانی برای درمان متاستاز ریه وجود ندارد. روش الکت می‌تواند تاثیر بسزایی در رساندن دارو و مقابله با متاستاز داشته باشد و قابلیت به کارگیری در درمان‌های بالینی را نیز دارد.

“ژائو” و همکارانش برای ابداع سیستم الکت، یک داروی متداول شیمی‌درمانی موسوم به “دوکسورابیسین” (Doxorubicin) را به کار بردند. نانوذرات را با آن بارور کردند. آنها پس از تزریق نانوذرات به گلبول‌های قرمز موش‌ها و انسان‌ها دریافتند که اتصال نانوذرات به گلبول‌های قرمز می‌تواند کارآیی آنها را افزایش دهد و از آسیب رسیدن به آنها نیز پیشگیری کند.

بررسی‌های انجام شده روی موش‌ها و انسان‌ها نشان داد که نانوذرات متصل شده به گلبول‌های قرمز می‌توانند کارآیی بیش از ۷۵ درصد داشته باشند و اثرات مثبت بیشتری را نشان دهند.

“ژائو” افزود: ابداع این روش، گام موثری در کاهش خطر متاستاز برای بیماران مبتلا به سرطان ریه به شمار می‌رود و می‌تواند تاثیر دارو را در برابر تومورها افزایش دهد.