نحوه فعالیت بدنی کودکان در سه بازه‌ سنی تا ۱۲ سال

به گزارش قائم آنلاین، امین غلامی در گفت‌وگو ،  در ارتباط با مقوله فقر حرکتی در بین جامعه ایرانی به ویژه کودکان در سنین مختلف، اظهار کرد: موضوع فعالیت بدنی در بین کودکان باید در سه بازه سنی صفر تا سه سال، سه تا هفت سال و هفت تا ۱۲ سال مورد بررسی قرار گیرد و در خصوص هر یک از موارد به صورت متفاوت برنامه‌ریزی شود.

وی ادامه داد: پایه سواد حرکتی قبل از ورود کودک به هفت‌ سالگی رقم می‌خورد اما در کشور ما برنامه مشخصی برای این بازه سنی در زمینه فعالیت بدنی تعریف نشده است. زمانی که یک کودک از طفولیت خارج می‌شود باید برنامه مشخصی برای فعالیت بدنی کودکان در قالب‌های مختلف مدنظر قرار گیرد، چرا که اثربخشی تمرینات و فعالیت‌های بدنی در بازه سنی ۲ تا هفت سال ثابت شده است.

عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به این‌که در بازه سنی صفر تا ۲ سال برنامه‌های متفاوت بدنی در قالب بازی برای کودکان باید تعریف شود، ادامه داد: این برنامه‌ها در قالب کلاس‌های والد و کودک است و با حضور خانواده‌ها جریان پیدا می‌کند، متاسفانه خلا برنامه‌ای در این زمینه در کشور وجود دارد و برنامه منظمی در این رابطه برای افزایش فعالیت بدنی کودکان تعریف نشده است.

جامعه نسبت به فقر حرکتی حساس شده است

وی با بیان این‌که اخیرا حساسیت‌هایی در حوزه فقر حرکتی به وجود آمده است و جامعه نسبت به این کلید واژه حساس شده است، اظهار کرد: نهادهای متولی از جمله وزارت ورزش و جوانان، سازمان بهزیستی، شهرداری و وزارت آموزش و پرورش باید برنامه‌ریزی جامع و مدونی را در این خصوص انجام دهند و از فعالیت جزیره‌ای پرهیز شود. ما نیازمند یک برنامه جامع و یکپارچه در این خصوص هستیم و لازم است که با ورود یک کودک به بازه‌های سنی مختلف شرایط متفاوتی به منظور فعالیت بدنی مدنظر قرار گیرد.

عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به بازه سنی سه تا هفت سال، خاطر نشان کرد: در این بازه سنی که قبل از ورود کودکان به مدرسه است باید تمرینات مختلفی تعریف شود و با فضاهایی نظیر مهدکودک‌ها فضاهای باز همچون پارک‌ها و یا باشگاه‌های تندرستی که در آینده ایجاد خواهد شد روبررو هستیم.

وی ادامه داد: در عین حال باید دانش‌افزایی مربیان و معلمان در حوزه رشد حرکتی و حرکت پایه کودکان را در دستور کار قرار دهیم و چه سازمان بهزیستی مربیان خود را آموزش داد و بروز کند چه شهرداری‌ها به عنوان متولیان فضاهای باز و پارک‌ها از مربیان ورزشی استفاده کنند و چه باشگاه‌های تندرستی این مساله را مدنظر قرار دهند.

غلامی در مورد ایجاد باشگاه‌های تندرستی کودکان نیز، عنوان کرد: آیین‌نامه ایجاد این باشگاه‌ها به وزارت ورزش و جوانان ارجاع شده است و در صورت تایید به اداره کل ورزش و جوانان استان‌ها ابلاغ می‌شود و پس از آن به هیات‌های استانی خواهد رفت و در نهایت در قالب ورزش همگانی در دستور کار قرار می‌گیرد.

عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی در ادامه به بازه سنی هفت تا ۱۲ سال اشاره و بیان کرد: در این بازه سنی کودکان می‌توانند به رشته‌های مختلف ورزشی ورود کنند، اما فعالیت آن‌ها نیز در قالب بازی و سرگرمی باشد که نه کاملا بازی و نه کاملا ورزش است؛ به طور مثال می‌توان به رشته‌هایی نظیر فوتبال، مینی‌ بستکبال و غیره اشاره کرد تا آرام آرام و در فضایی بانشاط علاقه‌مندی کودکان به ورزش رقم بخورد و زمینه‌ی ورود آن‌ها به ورزش حرفه‌ای مدنظر قرار گیرد.

وی ادامه داد: در مورد بازه سنی ۱۲ سال به بعد نیز کودکان می‌توانند به صورت حرفه‌ای به ورزش کردن بپردازند و آموزش‌های لازم به آن‌ها ارائه شود.

میزان فعالیت بدنی کودکان از نظر سازمان بهداشت جهانی

غلامی با اشاره به این‌که سازمان بهداشت جهانی میزان مناسب فعالیت بدنی برای کودکان را روزانه ۶۰ دقیقه با شدت متوسط به بالا تعریف کرده است و می‌تواند این میزان تا دو ساعت نیز افزایش یابد، گفت: ورزش کردن می‌تواند سلامت روانی، سلامت جسمی و سلامت اجتماعی کودکان را رقم بزند.

عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با تاکید بر این‌که ایجاد باشگاه تندرستی کودک می‌تواند تحولی در این حوزه را رقم بزند، اظهار کرد: تجهیز سالن‌های ورزشی به منظور ایجاد باشگاه‌های تندرستی هزینه‌ای حدود پنج الی شش میلیون تومان را نیاز دارد که به هیچ وجه رقم بالایی نیست و با چنین هزینه‌ای می‌توان شرایطی را فراهم کرد که کودکان بتوانند در فضایی مناسب به فعالیت بدنی و بازی بپردازند، در این زمینه صرفا با تعرفه خاص سالن‌های ورزشی روبرو هستیم و باید مربیان و معلمان آموزش‌های لازم را ببینند.

غلامی در ادامه با تصریح این‌که مطالعه ملی و استانی در حوزه فقر حرکتی در کشور انجام نشده است، اظهار کرد: متاسفانه آزمون استاندارد ملی در این حوزه نداریم و نمی‌توان یک کودک ایرانی را با یک کودک خارجی مقایسه کرد و دلیل آن نیز شرایط متفاوت جامعه برای این کودکان است.

وی ادامه داد: ما در آزمون‌های ارزیابی مهارت‌های حرکتی در سنین مختلف با مشکل مواجه هستیم و استانداردهای لازم تعریف نشده است، مسائل مطرح شده در خصوص فقر حرکتی صرفا استنباط است و باید برای محکم حرف زدن نیازمند آزمون جدی هستیم.