باز کردن گره‌های زندگی پشت دار قالی

به گزارش قائم آنلاین، زهرا طاهری‌پرکوهی|گوشه گوشه طبیعت سرسبز مازندران باتوجه به شرایط مساعد آب و هوایی و خاک حاصلخیزش زمینه مطلوبی را برای کشاورزی فراهم کرده و برخی می‌گویند خاکش طلاست که همین موضوع سبب شده مازندران را همه باعنوان استان کشاورزی بدانند و این باور را به وجود آورده هرکس بخواهد به جایی برسد باز هم در همین راه به موفقیت برسد اما در این میان افرادی هستند که با علاقه و پشتکار خود نه تنها توانستند پله‌های موفقیت را یکی پس از دیگری طی کرده بلکه زمینه اشتغال و شکوفایی استعداد را برای سایر افراد جامعه فراهم کنند.

گزارش فارس مازندران، در ارتباط با بانوی ۴۵ ساله کارآفرین ساروی است که با علاقه و پشتکار خود در کنار مادر بودن و سختی‌های آن توانسته علاوه بر اینکه بافنده فرش موفقی باشد بلکه کارگاه و آموزشگاهی را دایر کرده که علاوه بر آموزش به علاقه‌مندان زمینه اشتغال آنان را فراهم کند.

برای گفت‌وگو با این بانوی کارآفرین به کارگاهش مراجعه کردیم که در همان ابتدای ورود به این کارگاه می‌توان هنر را دید؛ هنری از جنس صبر، پشتکار و تلاش که می‌توان در نقش و نگار و گره‌های قالی آن را لمس کرد، هنری که اگر بخواهی حسش کنی باید جای بافنده‌اش باشی که برای تمام رج‌ها و گره‌هایش خاطره‌ای دارد.

فضای این کارگاه به‌‌گونه‌ای طراحی شده که اگر بافنده نباشی هم دوست داری حتی یک گره هم شده بر روی دار قالی نقش کنی، وقتی وارد این فضا شدم دوست داشتم با تمام وجود این هنر را حس کنم که چگونه یک بافنده با گره رج‌های دار، قالی می‌بافد.

علاوه بر بافتن فرش این موسسه در زمینه هنرهای گلیم، جاجیم و چرم نیز فعال است و صنعتگران و بافندگان بسیاری مشغول به فعالیت هستند.

فضای موسسه کوچک است اما در همین فضای کوچک محیط گرم و صمیمی به وجود آمده و زمینه اشتغال هنرمندان بسیاری را فراهم کرده است که علاوه بر اینکه به حرف دل‌شان گوش کنند بلکه کمک خرجی برای تامین معاش خانواده‌شان باشند.

فضای کارگاه علاوه بر این محل فعالیت هنرمندان بوده بلکه زمینه آموزش افراد علاقه‌مند نیز وجود دارد به‌طوری‌که تعداد افرادی که تاکنون در مدت گذشت بیش از ۱۵ سال از عمر این موسسه تحت آموزش قرار گرفتند نیز بسیار زیاد بوده و با پایان یافتن هر دوره کلاس، هنرجویان ثبت‌نام کرده و تحت آموزش قرار گرفتند و هیچگاه وقفه‌ای در این زمینه وجود نداشته است.

وقتی سر صحبتم با خانم مرتضوی باز شد لوازم سنتی، دارهای قالی و حتی کیفی نظرم را جلب کرد که پاسخ دادند همه‌اش کار دست است، کار دست هنرمندانی که با موسسه همکاری دارند، هنرمندانی که شبانه‌روز تلاش می‌کنند که بتوانند گوشه‌ای از معاش خود را تامین کنند.

حرفش برایم خیلی جالب بود و سوال کردم مگر چند نفر در این کارگاه کار می‌کنند که خانم مرتضوی پاسخ داد حدود ۵۰ نفر به‌صورت دوره‌ای با ما کار می‌کنند به این صورت که مواد اولیه از ما و تحویل کار از آنان و در قبالش از ما دستمزد دریافت می‌کنند.

این هنرمند ۲۲ سال است وارد این حرفه شده و علاقه زیادی به این حرفه داشته به‌طوری‌که همه شرایط نیز برای ورودش به این حرفه مهیا بود.

سارا مرتضوی یاد ایام گذشته افتاد، درست ۲۳ سال قبل زمانی که تازه بافندگی فرش را شروع کرده بود و مجبور شد دختر سه ساله‌اش را به مهدکودک بسپارد تا بتواند در این حرفه کار کند و زمانی‌ که فرش ذرع و نیم را ۲۰۰ تا ۲۳۰ هزار تومان می‌خریدند و همین موضوع انگیزه‌ای می‌شد تا بتوانیم به بافتن ادامه دهیم و با همین مبلغ در آن زمان می‌توانستیم زمینی خریداری کنیم؛ شاید ابتدا از روی کنجکاوی این کار را می‌کردم ولی بعدها اینکه با دریافت این مبالغ و اینکه چه میزان می‌توانم به حل مشکلات مادی زندگیم کمک کنم بیشتر به من انگیزه می‌داد.

بعدها ترغیب دوستان و خانواده موجب شدم به این کار ادامه دهم و به اقتصاد خانواده‌ام کمک کنم و دریافت نیز تسهیلات کمک کرد که بیشتر تشویق شوم.

این کارآفرین اینگونه ادامه می‌دهد: با توجه به شرایط شغلی فصلی در مازندران به این فکر افتادم که بافندگی فرش می‌تواند برای بسیاری از خانواده‌ها کمک خرجی باشد که بعد از گذشت چند سال به فکر باز کردن آموزشگاه افتادم که از آن روز تاکنون ۱۵ سال می‌گذرد، دلیل این اقدام نیز علاقه زیادم به آموزش بود اینکه بانوان می‌توانند در کنار کارهای منزل خود بافندگی را داشته باشند و هم کمک خرجی برای خانواده باشند.

برخی از افرادی که به ما مراجعه می‌کنند شاید نیاز مادی نداشته باشند اما این هنر در روحیه آنان موثر است به‌طوری‌که نامه‌هایی از پزشکان بیماران به دست ما رسیده که هنر فرش بافی چه میزان بالایی در روحیه تاثیر بسزایی داشته است.

مرتضوی خیلی خوشحال است از اینکه توانسته زمینه ارتزاق و روزی بسیاری افراد را فراهم کند که هر لحظه شاکر هستند و می‌تواند رضایت را در چشمان‌شان مشاهده کند و بر این باور است که طی این سال‌ها دلیل به اینکه درگیر بیماری نشده دعاهای خیر افرادی بوده که هرلحظه پشت سرش است.

وی در پاسخ به این سؤالم آیا هنرمندانی که با وی کار می‌کنند از دستمزدشان راضی هستند، گفت: اگر راضی نباشند که کار نمی‌کنند، احساسم به من می‌گوید که راضی هستند و همیشه شاکر…

این کارآفرین از خودش گفت که در طول این سال‌ها زمانی‌که می‌بافد با وجود مشکلات و سختی‌های زندگی تنها به بافتن فکر می‌کند و وقتی وارد فضای کارگاه می‌شود و دار و وسایل را می‌بیند انرژی‌اش دو چندان شده و انگیزه می‌گیرد به‌طوری‌که خیلی راحت از پس مشکلات برمی‌آید.

به‌نظرش فرش‌بافی هم مانند بسیاری از مشاغل سختی‌های خود را دارد یاد سال‌های پیش افتاد که به‌دلیل مشکلات مواد اولیه حدود سال ۷۶ مجبور شد خیاطی کند و برای برش پارچه خیلی استرس داشت به‌طوری‌که شب تا صبح خوابش نمی‌برد و وقتی مشکلات برطرف شد و خیاطی را کنار گذاشت؛ بافندگی فرش تمام دنیایش است و در کنار نقش و نگار قالی می‌تواند رویاهایش را نقش کند.

او می‌گوید: درست است بافندگی فرش با تمام اعضای بدن از جمله سر، چشم، دست، گردن، پا، کمر و کار دارد ولی خیلی آرامش بخش است و اینکه بیشتر بافندگان فرش بیمار می‌شوند را  اصلا قبول ندارد و اینطور نیست همه افرادی که بافنده هستند خیلی زود فرسوده شوند، خیلی از خانم‌هایی را می‌شناسم با وجود سن بالای ۷۰ و ۸۰ سال همچنان کنار دارهای قالی در حال کار کردن هستند حتی با من هم مستقیما کار می‌کنند.

مدیر و مؤسس آموزشگاه ماهریس  طی سال‌های گذشته فرش‌ها و قالی‌هایی زیادی بافته به‌طوری‌که تعداد آن را به‌خاطر ندارد و بیشتر در زمینه پوستربافی فرش‌هایی با گره تزیینی کار می‌کرد.

به دلیل گرانی مواداولیه و همچنین برای بالا بردن کیفیت نخ‌های ریسیده را خریداری کرده و کارهای رنگرزی را با مواد طبیعی و گیاهی انجام می‌دهد حتی در این زمینه به هنرجویان آموزش می‌دهد و دوره‌های آموزشی رنگرزی را فعال کرده است.

طی سال‌های گذشته برخی به‌دلیل بیمه به این صنعت روی آوردند و تنها بخشی به‌صورت واقعی دارند کار می‌کنند در حالی‌که در گذشته اینگونه نبود.

در حال حاضر این کارآفرین دارای سه فرزند است و امیدوار است تا وقتی در قید حیات است بتواند رویاهایش را نقش کند…