اینستکس آن روی سکه FATF

به گزارش قائم آنلاین، روز جمعه شانزدهم آذرماه ۱۳۹۸، کمیسیون مشترک برجام با شرکت کشورهای ۱+۴ و ایران، در وین تشکیل شد. در فرازی از بیانیه این نشست، از تصمیم دولت‌های بلژیک، دانمارک، نروژ، فنلاند، هلند و سوئد برای پیوستن به اینستکس استقبال شده هدف از ایستکس، تسهیل تجارت قانونی، برای حمایت از نیازهای مردم ایران قلمداد شده است. اکنون با سناریویی دیگر از خیمه‌شب‌بازی اروپایی‌ها روبرو هستیم.

اینستکس که در فرانسه ثبت‌شده است، بخشی از مکر و نیرنگ امانوئل مکرون، پادوی بی‌دست و پای ترامپ است. اگرچه این کانال در ابتدا امیدهای ساده اندیشان را برانگیخت، اما همچنان که رهبر انقلاب اسلامی فرمودند؛ دشمنی و نیرنگ اروپایی کمی از آمریکا ندارد، ضمن اینکه فرانسه و اروپا وابسته‌تر ازآنند که اگر حتی بخواهند ساز استقلال از آمریکا بزنند؛ بتوانند چنین کنند!

بنابراین علیرغم ظاهر فریبنده شعارها و بیانیه‌های اروپایی، اینستکس دارای ایرادات زیادی دارد.

سهامدار اصلی آن سه کشور اروپایی‌اند و کشورهای دیگر چندان نقش مهمی در آن ندارند.

اقلام مورد مبادله فقط دارو و غذا و تجهیزات پزشکی است که اولاً: تابه‌حال واردات آن کم بیش ادامه داشته و با راه‌اندازی این کانال اتفاق چندان مهمی نمی‌افتد. ثانیاً محدودسازی اقلام به دارو و غذا، تحقیرکننده است.

این کانال در چارچوب قوانین شفافیت مالی (اف. ای. تی. اف) است و پذیرش آن به‌نوعی اهرم فشار برای پذیرش اف‌ای‌تی‌اف، خواهد بود که به‌نوعی خودتحریمی ایران محسوب می‌شود.

یک‌طرفه است و طرف مقابل می‌تواند به بهانه‌های مختلف از تحویل برخی اقلام خودداری نماید.

روند تحویل کالای صادراتی و نقل‌وانتقال پول و کالا طی یک فرآیند نسبتاً طولانی، تحقیرآمیز و خلافشان و جایگاه ملت ایران است.

شرطی‌سازی اقتصاد کشور به خارج را تشدید کرده و با تقویت امید کاذب به دلسردی تولیدکنندگان و تداوم رکود تولید، خواهد انجامید.

* چرا دوباره سراغ اینستکس آمده‌اند؟ !
حتماً به یاد داریم که، آمریکا دریک جدول زمانی یکسال و شش‌ماهه، و در قالب عملی کردن مراحل اقدام خود در هر سه ماه، به یک جنگ روانی و تبلیغاتی روی آورد.

سال گذشته و در بهمن‌ماه که کانال مالی اینستکس ثبت شد، درست سه ماه قبل از اردیبهشت ۹۸ (پایان سه‌ماهه دیگر ترامپ ) بود. در واقع راه‌اندازی این کانال مالی، به‌نوعی تطمیع ایران برای کوتاه آمدن از مواضع خود بود، تا ایران به امید گشایشی دوباره چند ماه دیگر اقتصاد خود را معطل وعده‌های پوچ اروپایی‌ها کند. دولت ایران به همین امید، صبر راهبردی را ادامه داد، تا بلکه مسیری باز شود. اروپایی‌ها به گمان این‌که در بهار ۹۸ اتفاقاتی می‌افتد و ایران راتبه‌گیر نیز مذاکره می‌نشیند با خرید زمان تا اردیبهشت امسال می‌خواستند ایران را منتظر نگاه‌دارند. پایان اردیبهشت‌ماه اما؛ صبر ایران به سرآمد و اقدامات راهبردی ایران برای کاهش تعهدات هسته‌ای در چارچوب برجام، آغاز شد. اقداماتی که درست عکس‌العمل وقت‌کشی‌های آمریکا بود. ازآن‌پس کاهش تعهدات هسته‌ای هر دو ماه یک‌بار و تاکنون، در چهار گام اجرایی شده است.

* دستپاچگی آمریکا و اروپا!
با شروع اقدامات مرحله ایران در کاهش تعهدات هسته‌ای، اروپا و آمریکا که به تغییر رفتار ایران دل‌بسته بودند به تلاش شتاب آمیز برای بازداشتن ایران دست زدند. از پادویی و خوش‌رقصی مکرون و جانسون در نیویورک تا گشودن کانال جدید مبادلات مالی توسط فرانسه و خرید نفت تا سفر وزیر خارجه آلمان و نخست‌وزیر ژاپن، تا عملیات پهپادی و دزدی دریایی و آشوب سازی در کشورهای هم‌پیمان ایران تا کشاندن آشوب‌ها به داخل ایران و غائله آبان ماه؛ همه و همه پرده‌هایی از راهبرد همیشگی تهدید و تطمیع یا چماق و هویج بودند، که ایران در برجام هسته‌ای و منطقه‌ای، کوتاه بیاید. آرزویی که هرگز برایشان محقق نشد.

* ماجرا این است…
حالا با سناریویی دیگر به میدان آمده‌اند؛ از سویی سه کشور اروپایی با نامه به دبیرکل سازمان ملل، نگرانی خود را از توان موشکی ایران ابراز داشته و آن را ناقض قطعنامه‌ی ۲۳۳۱می‌دانند و از دیگر سو در کمیسیون مشترک برجام شرکت می‌کنند. ازیک‌طرف ایران را با چکاندن ماشه تهدید می‌کنند و از دیگر سو با فرستادن واسطه‌های پی‌درپی از ایران می‌خواهند از آرمان‌های خود در منطقه کوتاه بیاید تا باغ سبز وعده‌های مالی و رفع تحریم رخ بنماید.

واقعیت این است که قصه اینستکس اگر در بهمن سال گذشته اهرم فشار برای کوتاه آمدن در برابر آمریکا بود اکنون با همان هدف و با شگردهای دیگری در جریان است.

برخی از این اهداف این است که اکنون‌که ایران، اف‌ای تی اف را نپذیرفته است. راه پذیرش غیرمستقیم و معبر رسیدن به آن اینستکس است.

پس از آشوب‌های اخیر در سه کشور مقاومت؛ عراق، لبنان، ایران، بوی کباب به مشام اروپا رسیده است و براین باور است که جبهه مقاومت تضعیف‌شده و ایران به سازش تن خواهد داد. ایستکس نقطه آغاز سناریوی جدیداست.

ترامپ در انتخابات آینده آمریکا وضعیت خوبی ندارد، امید دادن به ایران و فعال کردن و کشاندن او بر سر میز مذاکره با اروپا و آمریکا، پیروزی راهبردی برای ترامپ به شمار می‌رود. چیزی که مکرون برای آن تقلّا می‌کند.

امیدبخشی واهی به گشایش مالی از راه کانال مالی مزبور، فرصتی برای تقویت دوگانه کاذبِ” امنیت- معیشت” است که برخی در داخل به دنبال آن هستند.

ادامه گام‌های ایران در کاهش تعهدات هسته‌ای، چیزی از برجام رو به احتضار باقی نخواهد گذارد و عملاً اروپا همه فرصت‌های خود را از دست خواهد داد، اینستکس به‌اضافه وعده‌های به‌ظاهر فریبنده مکرون در خرید۷۰۰هزار بشکه نفت و مبادلات ۱۵میلیارد دلاری، فروختن یک آب‌نبات‌چوبی به بهایی بس گزاف است. واگذاردن ۳۰میلیارد دلار صنعت هسته‌ای در برابر روزی ۷۰۰هزار بشکه نفت که هرلحظه می‌توان زیر آن زد!

آمریکا و اتباع منطقه‌ای او حال‌وروز خوشی در منطقه ندارند. گرچه به امید واهی شکست مقاومت در کشورهای سه‌گانه دل‌بسته‌اند اما گرفتاری عربستان در یمن و بی‌آبرویی غرب در منطقه موجب شده است این بار به بازی دیگری روی بیاورند.

اکنون با پیوستن شش کشور اروپایی به اینستکس، پرده‌ای جدید از بازی اروپا با خوش‌رقصی مکرون آغازشده است. دولت جمهوری اسلامی و دستگاه دیپلماسی کشور باید اولاً در مذاکرات خود نهایت قاطعیت و دقت همراه با هوشمندی و عقلانیت را به خرج دهد.

اینستکس موقعی کارآمد است که بتواند به فروش نفت کمک کرده و پول آن را به کشور به نحو عزتمندانه و در اقلام جامع‌تر بازگرداند.

در صورت ورود به اینستکس، نباید خروج گام‌به‌گام ایران از تعهدات هسته‌ای خود متوقف شود.

روش‌ها و مکانیسم‌های راه‌اندازی کانال‌های مالی ( شبیه اینستکس) را با کشورهای مستقل دیگر دنیا تجربه و عملی سازد.

اینستکس یا ابزار پشتیبانی مبادلات تجاری بین ایران و اروپا برای خرید زمان جهت شرطی‌سازی اقتصاد ایران راه‌اندازی شده و از بهمن سال گذشته تابه‌حال هیچ فایده‌ی محسوسی نداشته است .این کانال مالی که به‌خودی‌خود، دارای ایرادات اساسی است در سال گذشته به‌منظور امیدبخشی ایران برای کوتاه آمدن در برابر تهدیدهای آمریکا و تغییر محاسبات مردم و مسئولان ایرانی و مهار ایران مقتدر، طراحی گردید.

اکنون و پس از ۱۰ ماه وقت‌کشی از بهمن ۹۷ تاکنون، که ایران علیرغم پیش‌بینی‌های غرب مقتدرتر از گذشته به مسیر خود ادامه می‌دهد، برخی حوادث مانند؛ آشوب‌های موجود در کشورهای عمق راهبردی ایران و بروز آشوب‌های اخیر در داخل کشور، این توهم را برای غربی‌ها پدید آورده است که این بار با بازیگردانی فرانسه و ورود شش کشور اروپایی، ایران را برای پذیرش سازوکار بی‌خاصیت اینستکس تحریک و تشویق کنند. در واقع اروپا می‌خواهد با واردکردن این شش کشور، اینستکس را بزرگ‌نمایی کرده و بزک کند. تا نگاه ساده اندیشان را جلب نماید.

جلوگیری از برداشتن گام‌های جدید در کاهش تعهدات هسته‌ای، دلیل دیگر این اصرار برای پذیرش کانال مالی مزبور است. اروپایی‌ها اصرار دارند ولو با یک توافق موقتی، جلوی برداشتن گام پنجم را بگیرند.

دولت جمهوری اسلامی باید هوشیار باشد که هدف اصلی از بزرگنمایی اینستکس، سوق دادن ایران به سمت توافقی بازدارنده‌تر ازبرجام است. اینستکس معبر گذر ازبرجام هسته‌ای به برجام‌های دیگر است. ازاین‌رو باید با پرهیز از ساده‌انگاری و بر اساس عزت حکمت و مصلحت، و درنهایت کیاست و دقت در مذاکرات خود با ۱+۴، از منافع ملی دفاع کرده و با برداشتن گام‌های بعدی در کاهش تعهدات هسته‌ای، به گشایش کانال‌های جدید مالی با دیگر کشورهای مستقل نیز اندیشیده و آن را عملی سازد. اروپا نیز مانند آمریکا هرگز مورداطمینان نیست.