«موسیقی» راوی فرهنگ هزاران ساله هر خطه…

به گزارش قائم آنلاین، «سیاوش بهراد» متولد تیرماه ۱۳۵۷ در همدان است، او نوازندگی ساز بادی را ابتدا نزد برادر بزرگترش و در ادامه در انجمن موسیقی همدان نزد «رضا جمشیدیان» آغاز کرد و در ادامه نیز نوازندگی فلوت را نزد «ناصر رحیمی» ادامه داد و در سال‌های اخیر علاوه بر ایشان از محضر  افرادی چون «مونا طاهریان» و «مهرداد غلامی» بهره برده است.

وی که عضو ارکستر فارابی همدان، کرفلوت تهران، ارکستر وزیری، انجمن موسیقی ایران، انجمن فلوت ایران، کانون نوازندگان کلاسیک خانه موسیقی، کانون مدرسین خانه موسیقی نیز هست، علاوه بر تدریس تاکنون اجراهای متعددی را هم در جشنواره های کشوری و شهرستان‌ها و حتی خارج از کشور با گروه‌های مختلف داشته است.

مختصری از گفت‌و‌گو خبرنگار ما با این هنرمند خوش‌ذوق را در ادامه می‌خوانید.

•فارس: دلیل اصلی ورود شما به موسیقی چه بود؟  

علاقه و زیبایی که در صداهای هماهنگ موسیقی وجود دارد، باعث گرایش من به سمت این هنر شد. به طوری که با شنیدن یک ملودی از یک ساز که به طور زنده نواخته می‌شد، تمام روح و روانم مسخ می‌شد، اگر چه الان هم از شنیدن موسیقی‌های خوب همین حس را دارم.  البته ساز نواختن برادرم هم در این اشتیاق بی‌تاثیر نبود.

 صدای سازهای بادی که شهیدان جنگ را با نوای گروه ارکستر ارتش بدرقه می‌کردند در گوشم بود

•فارس: چرا  نواختن ساز “فلوت کلیددار” را انتخاب کردید؟

جلوه و لحن صدای سازهای بادی که در دوران کودکی، شهیدان جنگ را با نوای گروه ارکستر ارتش بدرقه می‌کردند، همیشه در گوشم بود، تا اینکه روزی صدایی پرطنین و ‌ملودی زیبایی را شنیدم و شیفته صدای آن فلوت چوبی و مهارت نوازنده دوره‌گرد آن شدم و فردای آن روز از پول‌های قلکم یک نی‌لبک خریدم و شروع به تمرین کردم و از آن روز به بعد علاوه بر نی لبک، نواختن سازهای دیگری را هم که در دسترس‌تر بودند را فرا گرفتم و نواختم.

•فارس: از اجراهایتان برایمان بگویید، چه اجراهایی در داخل و خارج از کشور داشتید؟  

در این مورد به اجرا در زوریخ (به همراه پروفسور ماتیاس زیگلر و پیام تقدسی نوازنده ی مطرح ویلنسل)، دانشگاه موسیقی گراتس(به رهبری نصیر حیدریان، رهبر میهمان ارکستر در دانشگاه گراتس)، فلدکرش( به همراه کیان سلطانی، نوازنده مطرح و جهانی ویلنسل)، دانشگاه موسیقی وین(به اتفاق استاد رضا ناشفر)، جشنواره موسیقی سیفلد (شهر بازی‌های المپیک زمستانی اروپا، با تکنوازی دو ویلنیست و پیانیست مطرح و استادان دانشگاه موسیقی مونیخ آقای رودنس و خانم میلانا چرنیاوسکا)، کنسرت هال خاچاطوریان ارمنستان به اتفاق گروه ارکستر وزیری به سرپرستی استاد کیوان ساکت، می‌توان اشاره کرد.

• فارس: چطور با اساتید و موسیقی کشورهای دیگر ارتباط گرفتید؟

ارتباط گرفتن با اساتید بزرگ در ایران و کشورهای دیگر به این سادگی‌ها نیست و مستلزم تلاش‌های بی وقفه و استمرار در جهت کسب آمادگی‌های لازم برای نوازندگی و تکنیک‌ها و علوم مربوط به آنهاست. از همین رو مدت‌هاست برای کسب دانش در این مسیر قدم گذاشته و افتخار شاگردی و کسب تجربه و دانش از محضر اساتیدی را داشتم و این پشتکار به همراه علاقه شخصی، مسبب اصلی حضورم در عرصه‌های بین‌المللی و آشنایی با اساتید و نوازنده‌های جهانی است که البته هزینه‌های سنگینی هم در زندگی برایم داشت.

هر موسیقی چه غربی و چه شرقی، زیبایی خودش را دارد و بسیار پرارزش است

•فارس: به نظر شما تفاوت اجرا در داخل و خارج از کشور چگونه است؟

از مهمترین عوامل تاثیرگذار در هر اجرایی می‌توان به استانداردبودن سالن اجرا، کیفیت سازها، آموزش‌هایی که هر نوازنده در طول دوران زندگی هنری‌اش فرا گرفته، اخلاق حرفه‌ای و کیفیت کار تیمی، کوتاه بودن دست واسطه‌ها و دلال‌ها، شرایط اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی کشور، حمایت دولت با اختصاص بودجه های مناسب و مختص موسیقی، اشاره کرد.

بنابراین می‌توان به راحتی فهمید که چقدر یک اجرا می‌تواند عالی و یا بی‌تاثیر، یکنواخت، خسته‌کننده و عاری از زیبایی و تنوع باشد؛ لذا تفاوت اجرا در داخل و خارج از کشور هم ناشی از همین نکات است.

•فارس: چه تفاوتی بین موسیقی ایران و سایر کشورها می‌بینید؟  

هر موسیقی چه غربی و چه شرقی، زیبایی خودش را دارد و بسیار پرارزش است؛ اساساً هر یک از آنها راوی صدها بلکه هزاران سال فرهنگ یک‌ منطقه و یا یک‌ جغرافیا در هر قاره از جهان است. این زیبایی‌ها به وفور در موسیقی اقوام ایرانی از قرن‌ها و بعضا هزاران سال پیش و موسیقی دستگاهی ایران‌زمین از حدود یکی دو قرن اخیر تا به حال دیده و شنیده می‌شود.

به همین تناسب وقتی وارد دنیای بی‌منتهای موسیقی در جهان می‌شوید با انواع سازها با رنگ‌های متنوع و زیبا، لهجه‌های موسیقایی و تنوع در نوازندگی و تکنیک‌های متفاوت آن بر روی سازهای بومی روبرو می‌شوید. البته موسیقی هر قوم و ملت یکی از بهترین و قابل استنادترین عناصر شناخت تاریخ  آن ملت و قوم است.

همدان یکی از قطب‌های اصلی پرورش و رشد فعالان حوزه موسیقی است

• فارس: شرایط موسیقی استان همدان را چطور ارزیابی می‌کنید؟  

با وجود تمام اجحاف و فشاری که از چند جهت بر جامعه موسیقی سایه انداخته است اما خوشبختانه استان همدان همچنان یکی از قطب‌های اصلی پرورش و رشد فعالان حوزه موسیقی است. اما به دلایل متعدد کمتر نامی از آنها به گوش می‌رسد که اغلب در تهران و یا خارج از کشور ساکن هستند.

اما از سال گذشته نیز به همت هنرمندان استان خوشبختانه شورا و انجمن موسیقی همدان در حال برگزاری جلساتی فعال‌تر و هم‌اندیشی‌هایی در این زمینه است. این جلسات منجر به انسجام و نتایج مثبتی برای اهالی هنر شده است.

برگزاری جشنواره های متعدد در نقاط مختلف استان، مسترکلاس‌ها، سخنرانی‌ها، جلسات آموزشی و بررسی عملکردها و فراهم آوردن شرایطی برای اجرای کنسرت‌های متعدد از جمله کارهای ارزنده‌ای است که در این مدت اتفاق افتاده است.

 از کنسرت‌ها و تدریس چیز زیادی برای گذران امورات زندگی به دست نمی‌آید

• فارس: آیا به خواسته‌هایتان در موسیقی رسیده‌اید؟ 

از جهت جایگاه نوازندگی‌ام خیلی به جایی که در اهدافم ترسیم کرده بودم، نزدیک نشده‌ام و به لحاظ مالی هم راضی نیستم که البته دلایل زیادی دارد؛ از جمله اینکه بسترهای لازم برای بهره‌مندی از محضر اساتید بزرگ برای رشد و شکوفایی استعدادها در زمان لازم خودش، وجود نداشت و نه تنها مشوق نداشتیم بلکه تنبیهاتی را نیز به اشکال مختلف در اجتماع متحمل می‌شدیم.

از طرفی دیگر از کنسرت‌ها و تدریس چیز زیادی برای گذران امورات زندگی به دست نمی‌آید، البته طی ۱۰ سال گذشته د رمسیر زندگی‌ام اتفاقات تلخ و شکست‌های بدی را متحمل شده‌ام که آثار آن روی وضعیت اقتصادی و روحیه بنده اجتناب‌ناپذیر بوده واسترس و اضطراب حاصل از آنها موانع زیادی برای حرکتم در مسیر موسیقی ایجاد کرد تا جایی که قصد داشتم براثر همین فشارها موسیقی را برای همیشه کنار بگذارم ولی نتوانستم.

•فارس: و سوال آخر اینکه با این وضعیت چه آینده‌ای را برای خود ترسیم می‌کنید؟

امیدوارم به شرایط مالی بهتری برسم تا بتوانم با کسب تجربیاتی بهتر در دانشگاه‌های معتبر دنیا، هم نوازنده بهتری باشم و هم معلمی دلسوز و کاردان و آگاه تا برای مردم سرزمینم مفید واقع شوم و حداقل به سهم خودم اندکی دنیا را به جای بهتری برای زندگی کردن تبدیل کرده باشم.