ناگفته‌های حمید استیلی از ۲ سال حضور در تیم ملی امید

به گزارش قائم آنلاین، تیم ملی فوتبال امید برای چندمین بار متوالی از صعود به المپیک باز ماند و حسرت ایرانی‌ها برای حضور در این رویداد بین‌المللی ورزش جهان به ۴۸ سال افزایش یافت.

تیم ملی ایران در راه صعود به المپیک ۲۰۲۰ توکیو، زیر نظر سه مربی مختلف کار کرد و در نهایت با حمید استیلی وارد رقابت‌های انتخابی شد. تساوی برابر ازبکستان، شکست مقابل کره‌جنوبی و پیروزی مقابل چین برای صعود به دور بعد بازی‌ها کافی نبود و یاران استیلی به علت تفاضل گل کم‌تر از صعود بازماند.

حمید استیلی در گفت‌وگو با ایسنا، سخنانش را از دوران مدیریت خود در این تیم در آخرین روزهای سال ۹۶ آغاز کرد و به تمام اتفاقات کوچک و بزرگ در ایران دوران از جمله کنار رفتن کرانچار، اختلاف نظر با مجیدی و انتقادات کارشناسان واکنش نشان داد. در ادامه این مصاحبه را می‌خوانید:

* در آخرین روزهای سال ۹۶ نه به عنوان سرمربی بلکه به عنوان مدیر به تیم ملی امید اضافه شدید که با واکنش مثبتی از سوی جامعه ورزش همراه بود. قصدتان از ورود به این عرصه چه بود؟ آیا قصد مربیگری داشتید؟

– من به عنوان مدیر تیم و مدیرفنی انتخاب شدم. در آن مقطع به مربیگری فکر نکرده بودم و قصدی برای این کار نداشتم. اگر قصد مربیگری داشتم هیچ وقت به عنوان مدیر وارد تیم ملی امید نمی‌شدم.

به عنوان مدیر تیم، سعی کردم بهترین دوران آماده‌سازی، پشتیبانی و … را با توجه به ارتباطاتی که داشتم، فراهم کنم و با برنامه‌ریزی خوب تیم ملی امید را برای المپیک آماده کنم.

در صحبت‌هایی که با مسوولان داشتم، آینده نگری کردیم و تیمی جوان را به بازی‌های آسیایی فرستادیم که آماده المپیک شود. هدف‌گذاری کردیم و معضلات سالیان قبل از جمله مساله سربازی، در اختیار نگذاشتن بازیکنان توسط باشگاه، ناهماهنگی مسابقات با روزهای فیفا دی و … را در نظر گرفتیم. شاید یکی از عوامل موفقیت تیم‌های شرق آسیا همزمانی تقویم مسابقات ملی با مسابقات باشگاهی این کشورهاست.

برای مثال در مسابقات انتخابی المپیک، لیگ ازبکستان و کرجنوبی پایان یافته بود اما ما در کوران مسابقات بودیم. برای تیم‌های عربی هم تیم ملی امید اولویت بیش‌تری داشت. در کشور ما این اولویت نبود. باشگاه‌ها بازیکنان را نمی‌دادند چون قرارداد داشتند و حق طبیعی خودشان می‌دانستند که از آن‌ها استفاده کنند.

این معضلات را در هیات رییسه مطرح کردم و قرار شد باشگاه‌ها موظف به در اختیار گذاشتن بازیکنان خود شوند. ما با تعامل جلو رفتیم و نمی‌خواستیم مشکل به وجود آید.

* در واقع یکی از مزیت‌های دوران مدیریت شما این بود که مشکلات گذشته مانند اختلاف باشگاه‌ها و تیم ملی امید بروز نکرد و همه چیز در پشت صحنه کنترل شد.

– تا حدودی توانستیم این مشکل را حل کنیم و تعامل خوبی با باشگاه‌ها داشتیم. حتی وقتی باشگاهی تماس می‌گرفت و از ما می‌خواست که بازیکنی را به علت یک بازی حساس به تیم ملی دعوت نکنیم، با آن‌ها همکاری می‌کردیم. سعی کردیم مشکلات بزرگ تیم ملی امید را کم‌تر کنیم.

یکی از مشکلات ما انتخاب سرمربی بود که ما کرانچار را آوردیم و برای رفع مشکلات او تلاش کردیم.

* مشکلات او همان مشکلات بود که چند سال قبل هم مطرح و منجر به خداحافظی کرانچار شد؟

– مربی خارجی یک سری محاسن و معایب دارد و  ما با نهادهای مختلف تعامل کردیم.

* کرانچار می‌دانست که شما مدیر فنی تیم هم هستید؟

– او در جریان بودم. قرار شد من به عنوان مدیرفنی روی عملکرد تیم نظارت کنم اما قصد دخالت نداشتم. با تعامل خوبی پیش رفتیم.

* با این حال کرانچار بعد از یک سال از ایران رفت. آیا رفتن او مربوط به مسائل مالی بود یا مسائل دیگری از جمله نتایج تیم ملی هم تاثیر داشت؟

– هم عملکرد تیم ملی و هم مسائل مالی در برکنار کرانچار تاثیر داشت. این موضوعات در کمیته فنی مطرح شد و کمیته فنی و هیات رئیسه رای به جدایی کرانچار داد و او هم با ما تعامل کرد و خیلی خوب از هم جدا شدیم.

* پول کرانچار پرداخت شد؟

– به طور کامل پول او را دادیم. کرانچار یک جنتلمن واقعی بود و تعامل خوبی با هم داشتیم.

* یکی از موضوعات مهم در دوره مربیگری کرانچار مربوط به بازی‌های آسیایی جاکارتای اندونزی است. تیم ملی بعد از دو بازی چهار امتیار داشت و می‌توانست به راحتی تیم انتهای جدول یعنی میانمار را هم شکست دهد اما ایران مقابل میانمار باخت. در آن مقطع این موضوع مطرح شد که تیم ملی قصد داشت با شکست مقابل میانمار در گروه دوم شود و در مرحله بعد به کره‌جنوبی برخورد نکند اما شکست غیرمنتظره عربستان مقابل کره‌شمالی، موجب دوم شدن کره‌ای‌ها و صدرنشین نشدن و صعود نکردن عربستان شد تا تیم امید باز هم اول شود.

– هیچ وقت چنین چیزی مطرح نشد. ما در بازی پایانی به تیم استراحت دادیم چون می‌دانستیم در مرحله بعد با تیمی رو به رو خواهیم شد که با جمعی از بازیکنان جوان و باتجربه خود از جمله سون هیونگ مین به مسابقات آمده تا قهرمان شود. به ناچار به تیم استراحت دادیم.

ما تیم زیر ۲۱ سال خودمان را به مسابقات زیر ۲۳ سال بردیم. در نهایت ما سرگروه شدیم و مقابل تیمی به میدان رفتیم که در نهایت قهرمان شد.

بعد از کرانچار، کمیته فنی اصرار کرد که من سرمربی تیم شوم  اما گفتم من نمی‌آیم. من به کار مدیریت تیم ادامه دادم و با نفرات مختلفی مذاکره کردم. ما ۵، ۶ گزینه مختلف را داشتیم که بعد از مذاکره قبول نکردند.* بعد از رفتن کرانچار، با مربیان مختلفی مذاکره شد و حتی مهدی تاج از توافق با گل‌محمدی خبر داد اما در نهایت این اتفاقات رخ نداد.

– بعد از کرانچار، کمیته فنی اصرار کرد که من سرمربی تیم شوم  اما گفتم من نمی‌آیم. من به کار مدیریت تیم ادامه دادم و با نفرات مختلفی مذاکره کردم. ما ۵، ۶ گزینه مختلف را داشتیم که بعد از مذاکره قبول نکردند.

* اسامی از طرف کمیته فنی مطرح شد؟

– در کمیته فنی درباره اسامی مربیان تصمیم‌گیری شد و در نهایت من با نفرات مذاکره کردم.

* به خاطر زمان کوتاه تا مسابقات انتخابی و شرایط حاکم بر این تیم حاضر به مربیگری نشدند؟ با کدام مربیان مذاکره شد.

– قصد ندارم نام مربیان را بگویم اما شرایطی وجود داشت که قبول نکردند.

* در نهایت با فرهاد مجیدی به توافق رسیدید که با مخالفت کمیته ملی المپیک همراه شد.

– نمی‌دانستیم کمیته ملی المپیک مخالفت دارد. آن‌ها توقع داشتند در جریان مذاکره قرار بگیرند. اشتباه از ما بود که به آن‌ها نگفتیم.

* انتخاب فرهاد مجیدی تصمیم چه کسی بود؟ کمیته فنی دست روی او گذاشت؟

– ما در شرایطی بودیم که باید مربی انتخاب می کردیم. من خودم با او صحبت کردم و در ادامه مجیدی در کمیته فنی برنامه‌هایش را تشریح کرد و مورد موافقت اعضاء قرار گرفت.

* بعد از شروع همکاری مجیدی با تیم ملی امید، او مدعی شد که شما در کار تیم دخالت می‌کنید. مجیدی در جریان بود که مدیرفنی تیم هستید؟

– چون الان مربی استقلال است، نمی‌خواهم به آن دوران بپردازم اما او در جریان این موضوع بود.

* چرا مجیدی به پایان کار رسید؟

– نتایجی که تیم گرفت از سوی کمیته فنی تایید نشد. آن‌ها بر تمرینات تیم ملی هم نظارت داشتند و در نهایت کمیته فنی تصمیم گرفت او در تیم نباشد نه من. البته در همان دوران نمی‌خواستند او را کنار بگذارند بلکه قصد آوردن یک دستیار خارجی را برای او داشتند اما این اتفاق رخ نداد چرا که فدراسیون توان اضافه کردن دستیار خارجی را نداشت و از نظر مالی در تنگنا بود.

نتایجی که تیم گرفت از سوی کمیته فنی تایید نشد. آن‌ها بر تمرینات تیم ملی هم نظارت داشتند و در نهایت کمیته فنی تصمیم گرفت مجیدی در تیم نباشد نه من.*چرا این بار مربیگری تیم ملی را قبول کردید؟ آیا در قبال تیم احساس دین می‌کردید؟ مربیگری در تیم هجمه‌های زیادی علیه شما ایجاد کرد که از ابتدا قصد مربیگری داشتید.

– من ناچار شدم چون از من خواستند. دو ماه به مسابقات مانده بود و کسی نمی‌توانست تیم را جمع کند و کسی نبود؛ چاره‌ای نداشتم. خودم را مسوول می‌دانستم. کمیته فنی اعتقاد داشت کسی به اندازه من از این تیم شناخت ندارد.

* بعد از قبول هدایت تیم ملی، خواستار تجدیدنظر در برنامه‌های تیم ملی امید شدید. چرا این اتفاقات رخ داد؟

– من از روز اول هم با سازمان لیگ صحبت و برنامه‌ریزی کرده بودم که در فیفادی اردو داشته باشیم و در ژانویه وارد نیم فصل شویم اما شروع دیرهنگام لیگ برتر، تعطیلی مسابقات به علت آلودگی هوا و برخی اتفاقات که در پاییز رخ داد، منجر به فشرده شدن مسابقات شد و من نیاز داشتم که تیم ملی را در زمان بیش‌تری آماده کنم.

موضوع آماده‌سازی تیم ملی از نظر جسمانی اهمیت زیادی داشت. در نهایت ما نتوانستیم مدت زمان مورد نیازمان را داشته باشیم و سعی کردیم به جای این که کار بدنسازی انجام دهیم، از بازیکنان استفاده کنیم که در لیگ برتر بیشتر به میدان رفتند.

مجتبی نجاریان، متین کریم‌زاده، رضا دهقانی، حبیب فرعباسی و … را به تیم ملی دعوت کردیم که آن‌ها هم به ما کمک کردند اما مشکل این بود که ما بازی تدارکاتی به اندازه کافی نداشتیم و همین موضوع معضلاتی را به دنبال داشت. بازیکنان ما اولین بازی خود را در مسابقات رسمی انجام دادند. حبیب فرعباسی و شاهین طاهرخانی تا قبل از آن بازی نکرده بودند.

من ناچار شدم (سرمربی تیم ملی شوم) چون از من خواستند. دو ماه به مسابقات مانده بود و کسی نمی‌توانست تیم را جمع کند و کسی نبود؛ چاره‌ای نداشتم. خودم را مسئول می‌دانستم. کمیته فنی اعتقاد داشت کسی به اندازه من از این تیم شناخت ندارد.* انتقادات بسیاری به ترکیب تیم ملی و تفاوت پست بازیکنان در تیم ملی به نسبت تیم باشگاهی خود وجود داشت.

– می‌دانم. یکی از موضعات پست امید نورافکن بود. او تقریبا در ۹۵ درصد بازی‌های ما در دفاع وسط بازی کرد. حتی در مقدماتی هم مدافع تیم ملی بود. ما محدودیت سنی داشتیم. نمی‌توانستیم از سایر بازیکنان استفاده کنیم. در دفاع وسط معضل داشتیم و او را برای این پست انتخاب کردیم. ما چندین دفاع وسط هم دعوت کردیم اما به جمع‌بندی رسیدیم که از امید در دفاع وسط استفاده کنیم. با خودش هم صحبت کردم که گفت در این پست راحت است.

حتی در بازی آخر مقابل چین ریسک کردم و امید را به پست هافبک وسط بردم و شاهین طاهرخانی را بدون تجربه بازی به میدان فرستادم. اگر بازی تدارکاتی داشتیم می‌توانستم این هماهنگی را ایجاد کنم.

* منظورتان این است که از قابلیت برخی بازیکنان شناخت نداشتید؟

– قابلیت بازیکنان را می‌دانستم اما بازی با کره‌جنوبی و ازبکستان مانند بازی با چین نبود. بازی‌های سختی داشتیم. امید در دور مقدماتی توانست در دفاع وسط خوب کار کند.

در پست هافبک نیز مهدی‌خانی را بازی دادیم که از ابتدا در همین پست بازی می‌کرد و هافبک میانی تیم ما بود.

* محمد محبی از پدیده‌های لیگ برتر بود که در تیم ملی امید کم‌تر بازی کرد و کاملا با سایر بازیکنان ناهماهنگ بود.

– محبی مقداری مصدومیت داشت. او را در دو بازی نخست با مصدومیت بازی دادیم.

* مهدی قائدی چطور؟ او در ترکیب تیم امید کارایی استقلال را نداشت.  

– در دور مقدماتی از قائدی در پست هافبک چپ استفاده کردیم اما امسال او را به عنوان مهاجم دوم به میدان فرستادیم. سعی کردیم او همانند پستش در استقلال بازی کند ولی استراتژی دو تیم متفاوت بود. سعی کردیم بر اساس پتانسیلش از او بیش‌ترین بهره را بکشیم.

هوای گرم و شرجی تایلند روی کارایی بازیکنان ما تاثیر گذاشته بود. اگر کارشناسان کنار ما بودند شرایط را درک می‌کردند. البته من به نظرات همه احترام می‌گذارم. ما باید بتوانیم از پتانسیل بازیکنان استفاده کنیم و بدانیم از چه کسی در چه دقایقی استفاده کنیم.

* اگر به هفت، هشت ماه قبل برگردیم، به جای انتخاب مجیدی، خودتان پیشنهاد کمیته فنی را قبول می‌کردید؟

– صد درصد این کار را می‌کرد و اگر برگردم سرمربی‌گری تیم ملی را قبول می‌کردم. اگر می‌دانستم این اتفاقات رخ می‌داد، پیشنهاد کمیته فنی را قبول می‌کردم. دنبال این نبودم که سرمربی باشم اما مجبور شدم این تصمیم را بگیرم و در این صورت از خردادماه تیم را قبول می‌کردم تا بیش‌تر با تفکرات خودم کار کند.

* ارزیابی خودتان از عملکرد تیم ملی امید چطور است؟

– ایران در سه بازی مرحله گروهی از نظر فنی فوق‌العاده بالا بود. در آماری که AFC داد، ما در هر سه بازی هم برتر بودیم. در سخت‌ترین گروه مسابقات بودیم اما بهتر از رقیبان خودمان بازی کردیم. صعود ما هم در گروه یک تفاضل گل کم‌تر بود.

واقعا بچه‌های تیم ملی امید باتعصب و غیرت بازی کردند. شکل تیمی و ساختار تیمی باعث شد بازی‌های قابل قبولی ارائه کنیم. ما سر یک اتفاق صعود نکردیم. تیمی که ۶۰ بار سانتر و ۴۰ شوت می‌زند و ۲۲ کرنر کسب می‌کند، از نظر فنی قابلیت بالایی دارد. این آمار و ارقام با بی‌رحمی با آدم صحبت می‌کند. از نظر فنی تیم ما فوق العاده خوب بود. می‌توانستیم به مرحله بعد صعود کنیم و بهتر هم عمل کنیم.

ما سر یک اتفاق صعود نکردیم. تیمی که ۶۰ بار سانتر و ۴۰ شوت می زند و ۲۲ کرنر کسب می‌کند، از نظر فنی قابلیت بالایی دارد. این آمار و ارقام با بی‌رحمی با آدم صحبت می‌کند.یک مقدار کم دقت بودیم اما تمام سعی خودمان را کردیم و کم نگذاشتیم. کادرفنی تا چهار صبح بیدار می‌ماند و رقیبان را آنالیز می‌کرد. به این راحتی به میدان نرفتیم که تیم این‌طور شکل بگیرد. بازیکنان در جریان تدابیر کادرفنی بودند. وقتی گفتم که در دو هفته تیم را آماده کردم، مفسرین تعجیب کرده بودند که چطور این تیم را آماده کردیم.

* بعد از دو سال کار کردن در تیم ملی امید، اکنون به عنوان یک فرد باتجربه هستید که شناخت خوبی از اوضاع این تیم دارد. کم و کاستی‌های این تیم در هر دوره چیست و چرا همواره این تیم را برای ماه‌ها رها می‌کنند؟

– بعد از المپیک همیشه وقفه‌ای وجود دارد. مهم‌ترین موضوع این است که ما باید بازیکنان را حفظ کنیم و در قالب تیم “ب” از آن‌ها استفاده کنیم. باید برای رده سنی بزرگسالان پشتوانه سازی کنیم. قطعا این بازیکنان در تیم ملی بازی خواهند کرد.

* صحبت پایانی …

– از تمام بازیکنانم  به‌خصوص بازیکنانی که به میدان نرفتند، تشکر می‌کنم. آن‌ها فوق‌العاده خوب و متحد بودند. کادر فنی تمام ایرانی تیم ملی از نظر علمی و اخلافی در سطح بالایی قرار داشت. از کار پزشکی و تدارکات تشکر می‌کنم. فداسیون فوتبال در حد توان خود به ما کمک کرد و از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان هم تشکر می‌کنم که از ما حمایت کردند. سعی کنیم در لحظه شکست احترام‌ها را حفظ کنیم به همدیگر احترام بگذاریم و با احترام انتقاد کنیم.