خصوصی ‌سازی پیشکش؛ استقلال و پرسپولیس حتی مدیرعامل هم ندارند!

به گزارش قائم آنلاین، بعد از کناره‌گیری محمدحسن انصاری فرد از مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس، این بار نوبت به علی فتح الله زاده رسید تا از سرپرستی مدیرعاملی باشگاه استقلال استعفا کند.

فتح الله‌زاده دیروز در گفت‌و‌گویی با خبرگزاری فارس درباره دلایل کناره‌گیری اش از استقلال گفت: بدهی‌ها از حد تصورم بسیار بالاتر بود به خصوص پرونده‌هایی که از فیفا به باشگاه ارسال می‌شد اما همه می‌دانند که بهانه‌جو نیستم و ترسی از این‌گونه مشکلات نداشتم. اینها بدهی‌های باشگاه بود اما من هم فتح‌الله‌زاده هستم و اگر مریض نمی‌شدم با خلیل‌زاده و منزوی مشکلات را حل می‌کردم. کما اینکه در ۲، ۳ روز اول برخی شکایت‌ها را پیگیری کردم و حتی مواردی که فقط ۵ روز فرصت داشت را به یکی‌، دو ماه دیگر منتقل کردیم. آدمی نیستم که از بدهی فرار کنم اما پزشکی که سال‌ها من را معاینه می‌کند و زیرنظر او هستم اعلام کرده که فعالیت سنگین نداشته باشم. آیا با این شرایط می‌توانستم کار سنگین باشگاه را اداره کنم؟ اینجاست که می‌گویم مردانه استعفا کردم و نماندم تا باشگاه را زمین بزنم. ان‌شاءالله از پزشک معالجم نیز می‌خواهم که خودش در مورد مریضی‌ام توضیح بدهد. شاید نباید این موضوع را بگویم ولی از ۱۰ روز پیش که دوستان، من را دیده‌اند ۷ کیلو لاغر کرده‌ام باز هم می‌گویم دست تک‌تک هواداران استقلال را می‌بوسم که در این مدت از من حمایت کردند.

وی افزود: پزشک من صراحتاً گفته ۲۰ روز از خانه خارج نشوم و تا ۳، ۴ ماه هم فعالیت سنگین نداشته باشم. من استقلالی هستم و استقلال را دوست دارم اما یک عده‌ای تهمت‌ها را کنار بگذارند. آنهایی که گناه می‌شویند اگر از من سند و مدرکی دارند نشانم بدهند. من سالم کار کرده‌ام و امروز هم می‌توانستم در استقلال بمانم. فوقش در اینجا می‌ماندم و با سختی کارم را می‌کردم ولی مردانه استعفا دادم و از وزیر ورزش هم تشکر می‌کنم که به من فرصت داد و انشاءالله استعفای من را قبول خواهند کرد.

چه کسی مدیرعامل می‌شود؟!
این صحبت‌های فتح الله زاده در شرایطی مطرح شد که از وزارت ورزش و جوانان خبر می‌رسد که وزیر با استعفای او موافقت می‌کند و ظرف روزهای آینده مدیرعامل باشگاه از سوی هیئت مدیره معرفی می‌شود. دیروز گمانه‌زنی‌ها حکایت از آن داشت که جدی‌ترین گزینه برای صندلی مدیرعاملی احمد سعادتمند است.

سعادتمند علاوه‌براینکه در مقطعی به عنوان رئیس‌هیئت‌مدیره استقلال سابقه حضور در کادر مدیریتی این باشگاه را داشته است، عناوین زیادی از جمله مدیرکل اداره استعدادیابی و توسعه ورزش قهرمانی وزارت ورزش، سرپرستی فدراسیون پینگ‌پنگ، کاندیدای ریاست فدراسیون‌های هندبال، وزنه‌برداری و اسکی را در کارنامه خود دارد و البته مدیرعاملی باشگاه بانک سرمایه را هم تجربه کرده، و اینک گزینه اول برای عهده‌دار شدن سِمَتی است که در این یک سال اخیر دچار تغییر و تحولات بسیاری شده است.

سعادتمند که به عنوان عضو اقتصادی باشگاه استقلال به هیئت مدیر اضافه‌شده بود باید دید در صورت بازگشت به این باشگاه چه برنامه‌هایی برای حل‌وفصل مشکلات عدیده آبی‌ها دارد.
به‌هرحال آنچه که مسلم است پذیرش مسئولیت به عنوان مدیرعامل یا سرپرست باشگاه استقلال در برهه کنونی با توجه به سیل پرونده‌هایی که از قبل هنوز تکلیفش مشخص نشده و پرونده‌هایی که در آینده نزدیک با آن مواجه خواهد شد، جرات بسیاری می‌خواهد در عین حال که می‌دانیم تلاش‌های اعضای فعلی باشگاه در کادر مدیریتی تنها پرداخت حدود ۳۸ میلیارد از بدهی‌ها بوده، اما این باشگاه هنوز مشکلات گسترده‌ای دارد که نیاز به نیروهای دیگری برای کمک به هیئت مدیره احساس می‌شود.

باید دید وزارت ورزش و جوانان در نهایت در راس هرم مدیریتی باشگاه استقلال با این چالش جدید چگونه مواجه می‌شود و در چه مدت زمانی جانشین علی فتح الله زاده را تعیین خواهد کرد در حالی که هر روز تاخیر در اعلام جانشین وی می‌تواند به افزایش حاشیه‌ها در این باشگاه دامن بزند.

جدی نگرفتن موضوع مدیریت در ورزش
البته شرایط در باشگاه پرسپولیس هم بهتر از استقلال نیست، آنجا هم با رفتن انصاری فرد معلوم نیست، چه کسی مدیرعامل می‌شود. مقطع کنونی از معدود دفعات در تاریخ دو باشگاه استقلال و پرسپولیس است که آنها به صورت همزمان فاقد مدیرعامل هستند. جالب اینکه از زمان روی کار آمدن سلطانی‌فر در وزارت ورزش هر روز یک وعده درباره خصوصی شدن این دو باشگاه بزرگ و مردمی سر داده می‌شود ولی نه تنها اتفاقی نیفتاده بلکه آنها بی‌ثباتی عجیبی را در مدیریت پشت سر می‌گذرانند!

بارها نوشته ایم مهم نیست که این دوباشگاه به بخش خصوصی واگذار شوند یا خیر، بلکه آنچه در وهله اول مهم است تعیین قطعی مالکیت این دوتیم است‌، به نظر ما خصوصی یا دولتی یا خصولتی بودن آن در مرحله بعدی اهمیت است. برزخی بودن وضع مالکیتی این دو تیم موجب بی‌ثباتی مدیریتی آنها شده و از این بابت زیان و ضررهای مختلف اداری، مالی‌، فرهنگی و… دامنگیر آنها بوده است و از همه مهم‌تر ظرفیت وسیع و بالقوه این دو تیم هیچ‌گاه به فعلیت در نمی‌آید و به طور طبیعی نمی‌توانند نقش وکارکردهای مثبت و چند جانبه خود را درباره ورزش ایفا کنند.

ورزش و فوتبال ما از حیث امکانات مادی و سرمایه‌های انسانی کم وکسری ندارد، خصوصی ‌سازی یا تعیین قطعی تکلیف مدیریتی این دوباشگاه هم می‌تواند بر نقاط قوت ورزش و فوتبال بیفزاید اما آنچه از همه این امکانات و اقدامات مهم‌تر است مسئله مدیریت است. بی‌تعارف موضوع مدیریت یکی از اصول اصلی در پیشرفت یا عدم آن در کاروبار هرسازمان کوچک و بزرگ و هر مجموعه خرد و کلانی است. در ورزش هم این اصل صادق است اما متاسفانه این اصل مهم در ورزش ما جدی گرفته نشده و این اصلی‌ترین دلیلی است که طی سال‌ها و دوره‌های مختلف اجازه نداده است ورزش ما از پیشرفت و حرکت مطلوب روبه جلو برخوردار باشد.