تاکید بر احیای دارالفنون

به گزارش قائم آنلاین، سیداحمد محیط طباطبایی در جلسه‌ای که یکم مهر همزمان با آغاز سال تحصیلی در مدرسه تاریخی دارالفنون برگزار شد، اظهار کرد: از ابتدای تاسیس این مدرسه در دوره قاجار و ناصری تا امروز نه تنها آن فضا، تربیت کننده نسلی مهم از فرهیختگان کشور بوده که همان فارغ‌التحصیلان در دیگر فضاهای آموزشی از مدرسه تا دانشگاه به تربیت جوانان پرداختند و به این ترتیب هیچ نهاد آموزشی در کشور تأثیری را که دارالفنون در جریان توسعه و روند پیشرفت ایران داشته، برعهده نداشته است.

او با بیان این‌که بعد از کاخ گلستان و مراکز مهم قاجار، «دارالفنون» مهمترین نهاد از نظر کالبدی و محتوایی است، گفت: این مکان تأثیر مهمی در همه جریان‌های فکری، صنعتی، علمی، اقتصادی و اجتماعی کشور از خود به جای گذاشته است، به‌خصوص بعد از انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۵ که مهمترین جنبش از نظر توسعه در ایران، سرلوحه همه فعالان در کشور شد.

او با تاکید بر این‌که ایجاد مدرسه و مدرسه‌سازی و توسعه امور آموزش در کشور نمونه‌ای از این جنبش محسوب می‌شود، ادامه داد: فارغ‌التحصیلان دارالفنون و دست‌پرورده‌های چنین نهادی در سراسر ایران، مهمترین نقش در جریان آموزشی و توسعه‌ای را از خود به جای گذاشته‌اند.

رئیس ایکوم ایران دوران طلایی دارالفنون را از زمان تأسیس آن مرکز تا تاسیس دانشگاه تهران با یک روند یکسان دانست و گفت: در همه این دوران بسیاری از فعالیت‌های جدید علمی و آموزشی مانند مفهوم ایجاد موزه و مکان پژوهشی در این فضا ایجاد شد و بسیاری از مفاهیم تخصصی در حوزه‌های دیگر مانند پزشکی بهداشت و سایر موارد نیز به مرور به وجود آمدند.

محیط طباطبایی با تاکید بر این‌که دارالفنون به دانشگاه تهران مهمترین هدیه را می‌دهد، اظهار کرد: جمع استادان دانشگاهی به صورت بی‌واسطه و باواسطه تربیت‌شده‌ این مدرسه هستند که در واقع به عنوان مدرسان دانشگاه در آن مرکز تربیت شده‌اند و پس از آن دبیرستان دارالفنون به عنوان دبیرستان مادر تا زمان فعالیتش کار می‌کرد.

او با تاکید بر این‌که دارالفنون به عنوان یکی از آثارِ مفاخر کشور تلقی می‌شود، به نمونه آثار تاریخی به نمایش درآمده در موزه ملی ایران مانند جام حسنلو یا محراب زرین‌فام که نشانه هنر و فرهنگ و نقش و تاثیر آن بر فرهنگ جهان و دوره اسلامی است، اشاره کرد و ادامه داد: دارالفنون یکی از آثار مهم فرهنگی تاریخی معاصر کشور است و نگینی بر همه فعالیت‌های فرهنگی محسوب می‌شود.

رییس ایکوم ایران در بخش دیگری از صحبت‌هایش دارالفنون را به دو بخش اصلی تقسیم کرد و گفت: بخش نخست را می‌توان بخش ضعیف و مهم آن دانست که کالبد این بنا را تشکیل می‌دهد و بخش دوم که قسمت قوی و مهمتری است و محتوای آن را تشکیل می‌دهد، هنوز اثرات ادامه‌دار و اثربخشی دارد.

او تاکید کرد: احیای دارالفنون به صرف فقط دیدن و تماشا کردن یک بنای تاریخی نیست، بلکه یک مفهوم واقعی دارد مانند این‌که اثری موزه‌ای که به صورت یک اثر شاخص راهنمای جریانات جهان باشد پس دارالفنون به عنوان یک نهاد موزه‌ای که از قضا کامل نیز هست همه نهادها و اجزا را شامل می‌شود که مهمترین رکن آن از ابتدا تاکنون آموزش بوده است.

به اعتقاد وی، دارالفنون در کنار آموزش فعالیت‌های فرهنگی و پژوهشی تولیدات و همه آن‌چه در مفاهیم فرهنگی و عقلی از این مرکز آموزشی نشأت می‌گیرد در اختیار مخاطبان قرار می‌گرفته است.

او با اشاره به وجود چنین مراکزی در کشورهای مختلف مانند دانشگاه سوربن در فرانسه، دانشگاه‌های آکسفورد و کمبریج در انگلیس و حتی مدارس نظامیه در کشور که افراد زیادی در آن فرهنگ و ادب آموخته‌اند، بیان کرد: چنین مدارسی باید در صدر آثار مهم فرهنگ ایرانی قرار بگیرند و احیا شوند چون آن‌ها مقام موزه‌ای دارند. همان‌طور که موزه دارالفنون اکنون یک مدرسه موزه است که روند تاریخی خود را طی کرده و همه را از همان زمان با عملکرد مدرسه آشنا کرده است.

او با بیان این‌که وقتی صحبت از گردشگری می‌شود بازدید از دارالفنون نیز به عنوان یک فخر علمی باید مد نظر باشد، اظهار کرد: باید متوجه نقش این مرکز در بیش از یک قرن و نیم فعالیتش باشیم.

محیط طباطبایی تاکید کرد: آرزو می‌کنیم کسانی که دل‌نگران دارالفنون هستند از مدیران شهری و فرهنگی گرفته تا متولیان آموزش و پرورش و بخش فرهنگی کشور به صورت باسطه و بی‌واسطه در احیای مجدد دارالفنون تلاش کنند و این لوکوموتیو فرهنگی را به ریل خود برگردانند.

او گفت: باید سرمایه‌های مادی و معنوی و مدیریت و فعالان اصلی وارد حوزه شوند، حتی باید توجه کرد کسانی که به مدارس می‌روند به نوعی شاگردان باواسطه دارالفنون هستند به همین دلیل به احیای مجدد دارالفنون و آغاز فعالیت آن به عنوان یک موزه مدرسه نیازمندیم.