قزوه: شاید شرکت‌ها نام خارجی روی محصولاتشان می‌گذارند که ورشکست نشوند

به گزارش قائم آنلاین، «علیرضا قزوه»، مسؤول فرهنگی ایران در هند در گفت‌وگو ، درباره استفاده از واژه غیرفارسی برای کالاهای تولید شده در داخل اظهار داشت: ما با چند هزار سال تمدن و آن همه هنر و صنعت امروز به جایی رسیده‌ایم که هم در هنر، هم در صنعت و کیفیت و هم در صداقت در حال باختن قافیه هستیم. مشکل بزرگ ما تقلید از غرب و تکیه نکردن به داشته‌های خودمان است. ما هنوز نتوانسته‌ایم این مشکل سنت و مدرنیته را حل کنیم. یا خیره می‌شویم به سنت و یا بر سرسره مدرنیته سوار می‌شویم و کیلومترها از اصل خود دور می‌شویم.

قزوه در بخش دیگر این گفت‌‌وگو اضافه کرد: مرحوم سیدحسن حسینی، استاد و شاعر بزرگی بود که دیده نشد و اندیشه‌ها و حرف‌هایش را کمتر استفاده کردیم. او در کتاب «براده‌ها»یش که تاملات شگفت در عرصه هنر و ادب و اندیشه است، می‌گوید: برای آن که تصادف نکنیم، باید همزمان هم جلو را نگاه کنیم و هم نگاه‌مان به آینه عقب ماشین باشد. گاهی ماه‌ها و سال‌ها به آینه سنت نگاه نمی‌کنیم و برای همین ممکن است از عقب، ماشینی به ما بزند و تصادف کنیم و یا برمی‌گردیم چند دقیقه در آینه عقب زل بزنیم و از جلو غافل شویم و خودمان بزنیم به کوه و درخت و جایی. این موضوع حکایت ما ایرانیان است که خیلی زود احساساتی می‌شویم و مثلا با دیدن یک فروشگاه مثلاً برند در یک کشور فکر می‌کنیم تمام داشته‌ها و بافته‌های خودمان پنبه شده است. بعد که در همان فروشگاه به اصطلاح «بِرَند» کمی چرخ می‌زنیم می‌بینیم مثلا یک بافته سنتی شبیه بافت فلان شهر دورافتاده خودمان کلی قیمتش از بقیه بالاتر است. حتی ذوق‌زده می‌شویم و همان بافته سنتی را فقط به خاطر این که در این فروشگاه عرضه شده، می‌خریم! ما باید تعادل پیدا کنیم. هم به داشته‌های خودمان تکیه کنیم و هم به غرب و شرق عالم نظر داشته باشیم و به خصوص خودروها و کیفیت ساخت و دستگاه‌های تولیدی‌مان را بالا ببریم.

این مسؤول فرهنگی ایران در کشور هند اظهار داشت: من فکر می‌کنم اگر مثلا قائنات ما در فرانسه بود، آنها از راه زعفران، صدها شکلات و دارو و وسایل آرایشی و بهداشتی و نوشیدنی و … تولید می‌کردند و برای هر مثقالش برنامه‌ریزی داشتند؛ طوری که ثروتمندترین شهر جهان می‌شدند، اما ما یاد گرفته‌ایم که زعفران‌مان را در گونی کنیم و کیلو کیلو بفروشیم به افغانستانی‌ها. یا مثلا در صنایع چرم و پوست و عمل‌آوری آن ما بسیار بسیار عقب هستیم. صنعت موشکی ما امروز بسیار بسیار جلوست و صنعت ساخت کیف و لباس و کفش و پارچه و خیلی چیزهای دیگرمان با ماشین‌های قدیمی و با فکرهای قدیمی و مدیران قدیمی و کم‌سواد و بی‌سواد اداره می‌شود.

این نویسنده تصریح کرد: تا وقتی این تغییرات انجام نشود و نسل جدید و دانشگاهی و تحصیل کرده ما وارد این فضا نشود و در دانشگاه ما تولید و ساخت ماشین و ساخت فکر و اندیشه حاکم نباشد، ما باید دنبال نام‌های برند و خارجی و … بدویم و سر هم را کلاه بگذاریم و با عنوان جعلی جنس خود را بفروشیم. ما هم باید به مدرنیته مسلح باشیم و هم از سنت دفاع کنیم.

این شاعر اضافه کرد: نزار قبانی شاعر بزرگ سوری می‌گفت: کبوتران مسجد اموی از کبوتران برج ایفل و پاریس کمتر نیستند. (قریب این مضمون).

وی به استفاده از نام غیرفارسی برای کالاهای ایرانی گفت: من تاکید روی نام خاصی ندارم، ولی با این وضع خراب کارخانه‌ها شاید تنها راه فرار از شکست و ورشکستگی بعضی همین گرفتن طناب پوسیده نام خارجی باشد. این البته درد بزرگی است. باید خیلی عمیق‌تر و حساب شده‌تر با کمک رسانه‌ها و رسانه ملی روی این موضوع کار کرد. یعنی فلان هنرپیشه اگر هم بیاید فیلمی بازی کند و بگوید آی مردم! بیایید از فلان نام و جنس ایرانی استفاده کنید، اما فردا خودش در خیابان یا در فلان شو و نمایش با لباس نشان خارجی حاضر می‌شود، تمام بافته‌های خودش را پنبه کرده است.

به گفته وی، از داشتن گرین کارت و پوشیدن لباس برند فلان مارک بگیرید تا خوره‌ای که به جان مدیران و مسؤولان ما افتاده است. البته توقع هم نداریم که گاندی باشند و سرهنگ قذافی که بز و شترشان را با خود ببرند اروپا و آمریکا و شیر بز و شترشان را بخورند. می‌گوییم شتر سواری دولا دولا نمی‌شود. کمی صداقت داشته باشند.

در راستای نامگذاری غیرفارسی بر کالاهای تولید داخل گزارش فارس را اینجا بخوانید.