ابداع یک ابزار رومیزی برای تشخیص غیرتهاجمی فیبروز کبدی

به گزارش قائم آنلاین، به نقل از نیواطلس، تجمع چربی در سلول‌های کبد انسان می‌تواند به بروز مشکلات جدی از جمله التهاب، زردی و در موارد شدیدتر، سیروز و نارسایی کبدی منجر شود اما شناسایی کبد چرب پیش از بروز نشانه‌هایی مانند خستگی و تورم شکم دشوار است؛ به همین دلیل، پژوهشگران سعی دارند روش‌هایی را ابداع کنند که به شناسایی مشکلات کبدی سهولت می‌بخشد. ابزار جدیدی که پژوهشگران دانشگاه “ام.آی.تی”(MIT) ابداع کرده‌اند، در آزمایش‌ها توانست راهی برای پیشرفت این تلاش‌ها باشد و نشانه‌های این بیماری را به صورت غیرتهاجمی و با دقت بالا در موش‌ها تشخیص دهد.

هنگامی که سلول‌های کبد، ذخیره بیش از اندازه چربی و ملتهب شدن را آغاز می‌کنند، به بروز فیبروز کبدی منجر می‌شوند. این مرحله، پیش‌درآمدی برای شرایط حادی است که پیشتر به آنها اشاره شد. در حال حاضر تنها روش تشخیص فیبروز کبدی، بافت‌برداری است که روشی تهاجمی به شمار می‌رود و می‌تواند نادرست باشد زیرا ممکن است زخم‌ها در بافت‌های سرتاسر یک اندام، به طور مساوی پخش نشوند.

پژوهشگران دانشگاه ام.آی.تی، روش بهتری برای بررسی فیبروز کبدی یافته‌اند. فناوری آنها، سطح آبرسانی کبد را در بیماران دیالیزی مورد بررسی قرار می‌دهد. این ابزار برای بررسی سطح مایعات در عضله اسکلتی، از روشی موسوم به “رزونانس مغناطیسی هسته‌ای”(NMR) استفاده می‌کند تا تغییرات مغناطیس اتم‌های هیدروژن را در آب موجود در بافت تشخیص دهد.

از آنجا که آب هنگام تعامل با بافت چربی یا فیبروز، آهسته‌تر حرکت می‌کند، این شک برای پژوهشگران پیش آمد که شاید ردیاب بتواند نشانه‌های بیماری کبدی را با ردیابی نحوه انتشار آب در اندام تشخیص دهد.

“مایکل سیما”(Michael Cima)، از پژوهشگران این پروژه گفت: اگر نحوه تغییرات مربوط به “قطبی‌سازی مغناطیسی” یا “مغناطش”(Magnetization) را ببینید، می‌توانید سرعت حرکت پروتون‌ها را مدل‌سازی کنید. مواردی که مغناطش در آنها به سرعت از بین نمی‌رود، میزان نفوذ در آنها پایین است و فیبروتیک‌ترین موارد خواهند بود.

پژوهشگران از یک ردیاب مبتنی بر رزونانس مغناطیسی هسته‌ای استفاده کردند که آنقدر کوچک است که روی میز جا می‌گیرد و می‌تواند تا عمق حدود شش میلی‌متری زیر پوست موش‌ها را مورد بررسی قرار دهد. همین قابلیت کافی بود تا کبد و عضله اسکلتی این جوندگان مورد بررسی قرار بگیرد. این روش ثابت کرد که می‌تواند فیبروز را با دقت ۸۶ درصد و بیماری کبد چرب را با دقت ۹۲ درصد تشخیص دهد. این روش هنگام استفاده در بافت کبد انسان توانست فیبروز را با دقت ۹۳ درصد تشخیص دهد.

پژوهشگران سعی دارند نمونه‌ای از این ابزار ابداع کنند که بتواند نفوذ عمیق‌تری در پوست داشته باشد و روی بیماران انسان نیز آزمایش شود. اگر این ابزار به درستی عمل کند، روش خوبی برای تشخیص فیبروز در مراحل ابتدایی خواهد بود و راه را برای ارائه درمان‌های موثرتر هموار خواهد کرد.