درمان گروهی از سرطان‌های خون با کمک روشی مبتنی بر سلول‌درمانی

به گزارش قائم آنلاین، به نقل از ساینس‌دیلی، پژوهشگران “موسسه سرطان دانا فاربر” (Dana-Farber Cancer Institute) آمریکا در پژوهش جدید خود مشاهده کردند که یک داروی مبتنی بر روش “درمان با سلول تی کایمریک گیرنده آنتی‌ژن”(CAR T-cell therapy) که با نام “آکسیکابتاژن سیلولوسل”(Axicabtagene Ciloleucel) عرضه می‌شود، توانست طی فاز دوم یک آزمایش بالینی، سلول‌های سرطانی را در حدود ۸۰ درصد بیماران مبتلا به “لنفوم غیر هاجکین”(NHL) پیشرفته، به سطوح غیر قابل شناسایی برساند.

لنفوم غیر هاجکین، گروهی از سرطان‌های خون است که همه انواع لنفوم به غیر از لنفوم هاجکین  را در برمی‌گیرد. اگرچه لنفوم غیر هاجکین معمولا رشد آهسته‌ای دارد اما بیماری اغلب پس از درمان استاندارد عود می‌کند و نیاز به درمان‌های جدیدی دارد. به گفته پژوهشگران، میزان اثربخشی آکسیکابتاژن سیلولوسل در شرکت‌کنندگان این آزمایش که بیماری آنها عود کرده بود و یا نسبت به سایر داروها مقاوم هستند، بسیار دلگرم‌کننده است.

“کارون یاکوبسون”(Caron Jacobson)، سرپرست این پژوهش گفت: میزان واکنش‌ها و دوام آنها ما را تحت تاثیر قرار داد. این روش درمانی، تاثیر معناداری بر افرادی گذاشته است که بیشتر در معرض خطر قرار دارند. من نیز در اوایل پروژه، تحت تاثیر میزان مطلوب بودن مشخصات ایمنی در مقایسه با لنفوم‌هایی قرار گرفتم که به سرعت رشد می‌کنند.

آکسیکابتاژن سیلولوسل، با جمع‌آوری برخی از سلول‌های بیمار و تغییر ژنتیکی آنها برای قرار دادن یک گیرنده ژنتیکی خاص روی آنها ساخته می‌شود. این گیرنده، سلول‌های تی اصلاح شده موسوم به سلول تی کایمریک را قادر می‌سازد تا به سلول‌های سرطانی متصل شود و آنها را از بین ببرد. سپس، سلول‌های تی کایمریک به بیماران تزریق می‌شوند. این درمان در آزمایش‌های پیشین روی بیماران مبتلا به “لنفوم سلول B بزرگ”(large B cell lymphoma) توانست سلول‌های سرطانی را کاهش دهد و آنها را به سطح غیر قابل تشخیص برساند تا بدین ترتیب، به یک واکنش بی‌نقص در بسیاری از بیماران برسد.

پژوهشگران در جدیدترین آزمایش‌ خود موسوم به “ZUMA-5″، آکسیکابتاژن سیلولوسل را روی ۱۴۶ بیمار مبتلا به “لنفوم فولیکولار”(Follicular lymphoma) و “لنفوم مارژینال زون”(Marginal zone lymphoma) به کار بردند که هر دو از انواع لنفوم غیر هاجکین با رشد آهسته هستند. همه بیماران به رغم گذراندن درمان‌های پیشین، لنفوم فعال داشتند.

پس از گذشت میانگین ۱۷/۵ ماه از درمان با آکسیکابتاژن سیلولوسل، ۹۲ درصد از شرکت‌کنندگان آزمایش، واکنش مورد نظر را نشان دادند. کاهشی قابل تشخیص در سرطان آنها مشاهده شد و ۷۶ درصد نیز یک واکنش کامل را نشان دادند.

تقریبا همه بیماران، عوارض جانبی نامطلوبی را تجربه کردند ۸۶ درصد از آنها، عوارض جانبی درجه سه یا بالاتر را داشتند. هفت درصد از بیماران، سندرم آزادسازی سیتوکین درجه سه یا بالاتر را تجربه کردند و ۱۹ درصد نیز اختلالات عصبی درجه سه یا بالاتر را داشتند. میزان واکنش‌ها در بیماران مبتلا به لنفوم فولیکولار،  کمی بیشتر از بیمارانی بود که به لنفوم مارژینال زون مبتلا بودند.