یبوست خطرناک است؟

به گزارش قائم آنلاین، دکتر ستار جعفری متخصص داخلی و فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد بزرگسالان با اشاره به بیماری یبوست و علائم آن، اظهار داشت: یبوست جزو بیماری های شایع دستگاه گوارش است.
وی افزود: معمولا با بالا رفتن سن ، یبوست نیز شیوع آن بیشتر می شود؛ یبوست می تواند علت های عضوی داشته باشد و در داخل کولون و یا روده بزرگ اتفاق بیفتد.
فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد بزرگسالان با بیان اینکه یبوست در ارتباط با روده بزرگ است، گفت: روده بزرگ مسئول آبگیری مدفوعی است که از تفاله غذا باقی مانده؛ به گونه ای دیگر حجم زیادی از مایع داخل کولون زمانی که از روده باریک به روده بزرگ ریخته می شود؛ روده بزرگ آبگیری را انجام و مدفوع را شکل می دهد و آن را به سمت مقعد هدایت می کند.
دکتر جعفری بیان داشت: معمولا یبوست هایی که به صورت حاد و طی مدت زمان ۳ تا ۶ ماه اتفاق می‌افتند علت آن حتما باید پیگیری شوند چراکه یبوست هایی که قدیمی تری باشند دلیل بر خطرناک بودن آنها وجود ندارد اما فردی که در طی یک ماه دچار یبوست های حاد شده علت آن می تواند خطرناک باشد به همین دلیل باید بررسی شوند.
وی تصریح کرد: اگر در روده اتفاقی رخ دهد و روده دچار تومور، التهاب، زخم و تنگی شده باشد، همه اینها می توانند باعث یبوست شوند. همچنین اگر روده به خاطر بیماری هایی مانند دیابت و یا کم کاری تیروئید دچار اختلال حرکت شده باشد، فرد می تواند دچار یبوست شود.
فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد بزرگسالان تاکید کرد: گاهی هیچ علتی برای یبوست پیدا نمی شود و بیماران به صورت ایدیوپاتیک یا بدون هیچ علت خاصی دچار یبوست های مزمن شدید می شوند.
اشکال در روده بزرگ
دکتر جعفری با اشاره به اینکه گاهی روده با وجود سالم بودن از بیرون دچار اشکال می شود، افزود: به طور مثال به خاطر کم کاری تیروئید، زیاد شدن کلسیم در خون، دیابت، کم شدن پتاسیم در خون حرکات روده کندتر می شود و همین کند شدن و حرکات آهسته روده باعث زیاد شدن آبگیری در روده و خشک شدن مدفوع می شود و دفع را برای بیمار سخت تر می کند.
مشکل در خروج مدفوع
وی یادآور شد: گاهی بیمار قابلیت دفع را ندارد و عضلات لگن ضعیفی دارد و نمی تواند مدفوع را خارج کند؛ گاهی خانم های مسنی که زایمان های مکرر داشته اند و عضلات کف لگن و شکمی آنها ضعیف است این افراد می توانند دچار یبوست شوند.
به گفته فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد بزرگسالان؛ تشخیص بیماری برعهده پزشک است و باید با علائم بالینی، شرح حال، معاینات و آزمایشات علت بیماری را مشخص کرد.