دوچرخه‌سوار پیشین تیم ملی: ۹ سال ملی‌پوش بودم اما یک روز بیمه ندارم!

او ادامه داد: من هر روز تمرین دارم اما دیگر نمی توانم به صورت حرفه ای کار کنم چون روی دوچرخه که می نشینم هزار و یک فکر سراغم می آید. من ۲۹ سال سن دارم اما بدون شغل، بدون بیمه و بدون حقوق هستم.

ملی پوش سابق دوچرخه سواری ایران در پاسخ به این پرسش که تا چه اندازه برای داشتن شغل اقدام کرده است، گفت: من عناوینی که در این سالها در دوچرخه سواری کسب کردم را به درخواست هایم ضمیمه کردهام اما هر کجا که درخواست کار می کنم ، از من می پرسند معرفم چه کسی است و من هم هیچ کسی را ندارم. مدتی هم اسنپ کار کردم اما با شیوع ویروس کرونا دیگر نرفتم.

او ادامه داد: نکته جالب این است کسی که معتاد باشد و ترک کند  می تواند وام با سود ۴ درصد برای ایجاد اشتغال بگیرد اما برای من ورزشکار هیچ تسهیلاتی وجود  ندارد. من تنها درخواستی که از استاندار، فرماندار، شهردار و نمایندگان مجلس استان زنجان دارم این است که جایی مشغول به کار شوم.
ملکی با اشاره به اینکه سالها عمر خود را صرف ورزش کرده است گفت: کاش هیچ وقت وارد دوچرخه سواری نمی شدم. زمانی که به صورت حرفه ای ورزش می کردم تمام دغدغه ام این بود که در تمرینات زمین نخورم تا بتوانم در مسابقه مدال بگیرم و پولی به من پرداخت شود. الان هم که دنبال شغل هستم اما به در بسته می خورم.