از نقد تخریبی به‌شدت دوری‌کنیم

به گزارش عصرقائم، دکتر عباسعلی کریمی ضمن بیان این مطلب در آخرین جلسه رسمی هیئت‌ رئیسه دانشگاه علوم پزشکی تهران بر ضرورت نقد سازنده به‌جای نقد تخریبی تاکید کرد و گفت: زمانی که مسئولیت دانشگاه را عهده‌دار شدم عملکرد چهارساله مدیریت قبلی را مطالعه کردم و برایم مفید بود. طبق روال گذشته ما نیز باید گزارشی از عملکرد تمامی واحدها را در این دوره مدیریتی برای انتقال به آیندگان ثبت کنیم.

وی در ادامه تاکید کرد: از پیش به موضوع مورد بحث این جلسه فکر کردم و از دوستان خواستم تا به‌طور غیررسمی و آزاد، نقدهای سازنده و چالش‌های موجود را مطرح کرده و از کارهایی که باید در این دوران انجام می‌شد و نشد صحبت کنند. از نقد تخریبی باید به‌شدت دوری‌کنیم چون سازنده نیست.

رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطر نشان کرد: شهادت می‌دهم همه افرادی که دور این میز نشسته‌ایم هدفمان خیر بوده و تا آخرین روزی که مسئولیت دانشگاه را داریم از هر توان و کوششی برای پیشبرد برنامه‌های توسعه‌ای دانشگاه فروگذار نخواهیم کرد ولی خوب است با نگاهی به گذشته خودمان را نقد کنیم و ببینیم کجا تصمیم اشتباهی گرفتیم و تشخیص نادرستی داشتیم.

کریمی بر مسئولیت ملی دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد و تصریح کرد: افتخار من این است که در این دانشگاه هستم. ما در دانشگاهی با تاریخچه بیش از ۱۷۰ سال که از جندی شاهپور و دارالفنون آغاز و به امروز رسیده است، مسئولیت ملی و بین‌المللی داریم. این دانشگاه ارث‌ و میراث کشور است. با توجه به اینکه در این ۴۶ سال حضورم در دانشگاه سردی‌ها و گرمی‌های زیادی را از سر گذرانده‌ام و تاریخ بسیاری از وقایع دانشگاه و کشور را در این سال‌ها دقیق به یاد دارم چه زمان انقلاب و شرکت در حرکت‌های انقلابی همچون قیام دانشجویی ۱۶ آذر که بسیاری از دانشگاهیان را به گلوله بستند، چه در دوران جنگ تحمیلی و تجربه عملیات‌های مختلف، همواره در دانشگاهی بودم که مرکز جریانات روز کشور بود.

رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار کرد: یادم می‌آید سال ۵۳ یکی از دوستان و هم‌اتاقی‌هایم در کوی دانشگاه، توسط ساواک دستگیر و پس از یک سال و نیم آزاد شد. او امروز یک جراح مغز و اعصاب حاذق بوده و کارهای ارزشمندی برای کشور انجام داده است.

کریمی تاکید کرد: واقعیت این است که امید کاذب دادن گمراه کردن است ولی آنچه شخصاً تجربه و مطالعه کرده‌ام، چوبش را خورده‌ام این است که با کنج عزلت گرفتن و خواندن و نوشتن نمی‌شود سازندگی کرد. مطالعه در جریان کار کارایی دارد. مدیریت در همه جای دنیا سخت است. در دوران جوانی باید درصحنه بمانیم و برای ساختن کشور تلاش کنیم.

بنا بر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، وی ادامه داد: بزرگ‌ترین خطا، گناه و اشتباه ما، قبل از هر چیز این است که خودمان ناامید شویم و در مرحله بعد، این ناامیدی را به خانواده، فرزندان و جامعه انتقال دهیم که ازنظر من این نوعی خیانت است. در واقع ناامیدی سمی مهلک است. تکلیف ما به‌اندازه توانمان است و با انجام بسیاری از کارهای کوچک می‌توان تغییرات بزرگی ایجاد کرد.