رایاولیها از حال و هوای خود میگویند
تا به حال چند نفر از دوستانم تصمیم گرفتهاند به کاندیدای موردنظر من رای بدهند. یکی از دوستانم هم که در خانواده او کسی رای نمیدهد و خودش هم نمیخواست رای بدهد، با صحبتهای من و دوستانم قانع شده که حتما رای بدهد.
به گزارش عصرقائم، اولینها در زندگی هرکس از اتفاقات مهیج و خاطرهانگیز است. اولین روز مدرسه، اولین بار رفتن به اردو، اولین سال واجب شدن نماز و روزه، اولین روز رفتن به دانشگاه، اولین روز مستقل شدن از خانواده و اولینهایی از این دست، همیشه برای ما ماندگار هستند.
به این لیست میتوان اولین باری که سن هرکس به رای دادن و مشارکت سیاسی در امور کشور هم میرسد، اضافه کرد. چیزی که در اصطلاح به آن «رای اولی» بودن میگوییم. یعنی دیگر سن فرزند ما آنقدر زیاد شده است که میتواند در مهمترین امور کشور از جمله انتخاب نمایندگان مجلس یا رئیسجمهور سهم داشته باشد.
امسال رایاولیها دهه هشتادی هستند. کسانی که شاید روی کاغذ تصور کنیم هنوز سن کمی دارند. اما نه، دهه هشتادیها امسال پای صندوق رای میآیند تا نقش خود را در انتخاب رئیسجمهور سیزدهم ایفا کنند.
اما دهه هشتادیها در خرداد ۱۴۰۰ از رئیسجمهور آینده و کسی که قرار است چهار یا شاید هم هشت سال از جوانی آنها در دوران ریاست جمهوری او بگذرد چه توقع و انتظاری دارند؟
برخی از دهه هشتادیهای رای اولی به این سوال پاسخ دادهاند و از حال و هوای خود در این روزهای منتهی به سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری گفتهاند.
ناامید نیستم اما نگرانم
«حسین» دانشجوی سال اول دانشگاه و امسال رای اولی است. او میگوید همیشه پیگیر مباحث سیاسی بوده و شناخت خوبی از اوضاع و احوال کشور دارد. از زمان ورود به دانشگاه هم هرچند کلاسها مجازی است، اما در انجمنها و تشکیلات دانشجویی فعال بوده و گاهی هم در جلسات حضوری شرکت کرده است.
او درباره انتخابات سیزدهمین دوره ریاستجمهوری میگوید: « اغلب میگویند شرایط این دوره از دورههای قبلی بدتر است. اما به نظرم این تصور درستی نیست و همیشه یک عده بودهاند که دوست دارند اوضاع را بدتر و بحرانیتر از آنچه هست نشان بدهند. ما الان مشکلات اقتصادی زیادی داریم اما یک انتخاب درست میتواند بخش زیادی از این مشکلات و یا دستکم مشکلات بزرگ و اساسی را رفع و رجوع کند»
حسین درباره حال و هوای رای اولی بودن خود میگوید: « احساس بزرگ شدن و مهم بودن دارم. بزرگی نه به معنای برتری. به این معنا که حالا دیگر مسئولیتهایی مثل تصمیم برای سرنوشت کشور هم به باقی مسئولیتهای ما اضافه شده است.»
شرکت نکردن در انتخابات به ضرر خودمان است
«آیه» اولین باری نیست که پای صندوق رای میرود؛ اما اولین بار است که میخواهد در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کند. سال گذشته برای انتخابات مجلس شورای اسلامی آیه یک رای اولی بود که پای صندوق رفت و شناسانامهاش برای اولین بار مهر شرکت در انتخابات خورد.
او درباره سیزدهمین دوره انتخابات ریاستجمهوری میگوید: « به نظرم انتخاب یک فرد نسبت به انتخاب جمعی از افراد سختتر است. در انتخابات مجلس چون در خیلی از شهرها بیش از یک نفر نماینده انتخاب میشود، شاید بتوان خصوصیات مدنظر را در چند کاندیدا شناسایی و آنها را انتخاب کرد. اما ریاست جمهوری برای یک نفر است و همین تشخیص را سخت میکند»
آیه میگوید این روزها در جمعهای حضوری و مجازی مختلف راجع به انتخاب رئیسجمهور بحث و تبادل نظر میکند و هنوز تصمیم قطعیاش را نگرفته است. اما معتقد است به هر حال باید در انتخابات شرکت کرد: « اول و آخر این ما مردم هستیم که اعضای کشور را تشکیل میدهیم. اگر بخواهیم این حق انتخاب را هم از خود بگیریم شاید تصور کنیم یک جور اعتراض انجام دادهایم، اما در آخر خودمان متضرر میشویم. به هر حال یک حق است که در اختیار ما قرار داده شده است. خرجی هم ندارد! چرا از آن استفاده نکنیم؟»
دوستم را قانع کردم، رای بدهد
«زهرا» برای شرکت در این دوره انتخابات ریاست جمهوری و اولین رایی که قرار است که از طرف او به صندوق انداخته بشود بسیار هیجان زده است. او میگوید: « از چند سال قبل حساب و کتاب کرده بودم که در سال ۱۴۰۰ برای انتخابات ریاست جهوری میتوانم رای بدهم. رای دادن و مشارکت سیاسی در خانواده ما بسیار مهم است. از وقتی کوچک بودم پدر و مادر و بزرگترها در ایام انتخابات درباره مسائل انتخاباتی صحبت میکردند. من هم دوست داشتم هرچه زودتر بزرگ بشوم و مثل آنها در این تصمیمگیری شرکت کنم»
زهرا با گفتن اینکه فرد موردنظرش را برای انداختن اسم وی در صندوق انتخاب کرده است میگوید: « تلاش میکنم تا دوستان و اطرافیانم را به رای دادن به آن فرد ترغیب کنم. خیلی تحقیق کردهام و چیزهایی زیادی از کارهای مثبت او و وعدههای انتخاباتیاش میدانم. اینها را هم در تبلیغاتم به دوستان و اطرافیانم میگویم. اما در نهایت اگر کسی م قانع نشد از او میخواهم در انتخابات شرکت کند و به هر کس که دوست دارد رای بدهد. تا به حال چند نفر از دوستانم تصمیم گرفتهاند به کاندیدای موردنظر من رای بدهند. یکی از دوستانم هم که در خانواده او کسی رای نمیدهد و خودش هم نمیخواست رای بدهد، با صحبتهای من و دوستانم قانع شده که حتما رای بدهد»
چشم همه به اسمی است که از صندوق رای بیرون میآید
«عاطفه» هم از آن دسته است که هنور کاندیدای موردنظرش را انتخاب نکرده است و میگوید فرصت هست. او که در سال ۹۹ دانشجو شده است میگوید: « احساس میکنم در دورههای گذشته شور و هیجان انتخاباتی در کشور و مخصوصا در دانشگاهها بیشتر بود. یا حداقل از بیرون و وقتی ما دانشجو نبودیم اینطور به نظر میرسید. الان که دانشگاهها هم مجازی است و نمیتوان همایش و دورهمی مثل گذشته برگزار کرد. اما چندنفر از دوستانم دورهمیهای مجازی راه انداختهاند و من هم در این گروهها از نظرات استفاده میکنم»
سارا درباره حال و هوای رای اولی بودن خود میگوید: « اینکه به سنی رسیدهایم که میتوانیم در سرنوشت کشور مشارکت کنیم خوب است. اما استرس و ترس هم دارد چون باید بهترین انتخاب را داشته باشیم. چشم خیلیها به اسمی است که در نهایت از صندوق بیرون میآید. برای همین وقتی به این فکر میکنم که این انتخاب چقدر مهم است میگویم کاش امسال هم مجوز رای دادن نداشتم( میخندد)
رای هر نفر با دیگری جمع میشود
علیرضا ۱۸ساله و یک رای اولی است. او میگوید این روزها بیشتر از همیشه اخبار سیاسی را دنبال میکند و گرچه گاهی کمی گیج میشود اما تقریبا تصمیمش را برای رای دادن به کاندیدای مدنظر خود گرفته است. او درباره این انتخاب و تصمیمش برای رای دادن میگوید: « یک نفر هم یک نفر است که از حق رای خودش استفاده کند. همین یک نفرها روی هم جمع میشوند و ممکن است باعث بشود کاندیدای مدنظر من رای بیاورد.»
او درباره حال و هوای رای اولی بودن خود میگوید: « خوشحالم و دوست دارم اولین کسی که به او رای میدهم رئیسجمهور بشود»
برچسب ها :کاندیدا،رئیسجمهور،صندوق رای
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0