ایران مهم‌ترین کریدور برای عبور از اروپا به آسیا

به گزارش عصرقائم، محمود مرادی در گفت‌وگو ، در خصوص سازمان همکاری شانگهای اظهارکرد: سازمان همکاری شانگ های در سال ۲۰۰۱ با هدف همکاری‌های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان و با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه پایه‌گذاری شد.

وی افزود: مغولستان در سال ۲۰۰۴، یک سال بعد ایران، پاکستان، هند و افغانستان در سال ۲۰۰۵ و بعد از آن نیز بلاروس به‌عنوان عضو ناظر به سازمان مذکور ملحق شدند و هند و پاکستان نیز از سال ۲۰۱۷ به عضویت دائم این سازمان درآمدند.

این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: در حال حاضر سازمان همکاری شانگهای دارای هشت عضو دائم یعنی کشورهای هند، قزاقستان، چین، قرقیزستان، پاکستان، روسیه، تاجیکستان و ازبکستان است و چهار کشور افغانستان، بلاروس، ایران و مغولستان نیز به‌عنوان عضو ناظر در این سازمان حضور دارند.

مرادی ادامه داد: شش کشور آذربایجان، ارمنستان، پادشاهی کامبوج، نپال، ترکیه و سریلانکا نیز از شرکای گفت‌وگوی این سازمان محسوب می‌شوند.

وی خاطرنشان کرد: کشورهای عضو و ناظر سازمان همکاری شانگهای در مجموع بیشترین تولیدکننده و مصرف‌کننده انرژی در جهان هستند که با مساحتی در حدود یک چهارم سطح خشکی‌های زمین و حدود نیمی از جمعیت جهان، دارای پتانسیل قوی  برای ایجاد توازن قدرت در یک جهان چند قطبی هستند.

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به اینکه باید توجه داشت روند پذیرش در این سازمان  یک مرحله‌ای نیست، افزود: رویه خاصی در اسناد سازمان همکاری شانگهای  در این ارتباط پیش‌بینی شده است؛ در واقع رای مثبت همه اعضا به معنای آغاز روند مذاکره برای توافق بر سر اسنادی بوده که بر اساس آن‌ها ایران به چارچوب قانونی و قراردادی سازمان همکاری شانگهای ملحق می‌شود.

مردای خاطرنشان کرد: کشور ما به‌عنوان عضو دائم در این سازمان با توجه به فعالیت‌ها و همکاری‌های گسترده اعضاء آن در حوزه‌های سیاسی، امنیتی، اقتصادی، بازرگانی، پولی-بانکی، انرژی و فرهنگی قطعا فضای مناسب‌تری را برای تعاملات بین‌المللی کشورمان با توجه به عزم دولت  در نگاه به شرق فراهم خواهد آورد.

وی یادآور شد: ایران نیز به دلیل داشتن منابع غنی انرژی، نفت و گاز به‌صورت طبیعی یک مهره و وزنه مهم در سازمان همکاری شانگهای خواهد بود و افزایش این همکاری‌ها برای همه طرف‌های عضو  سودمند است؛ به‌طوری که عده‌ای از آن به‌عنوان یک همکاری برد- برد یاد می‌کنند.

این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: در طول سال‌های گذشته بسیاری از کشورها تلاش کرده بودند تا به نوعی جایگزین ایران در منطقه غرب آسیا شوند اما  کشور ما همچنان مهم‌ترین کریدور برای عبور از این منطقه به آسیا محسوب می‌شود که جزو ظرفیت‌های برتر ایران در حوزه انرژی است.

مردای تاکید کرد: ایران بر طبق آمارهای موجود، بیشترین ذخایر نفت و گاز جهان دارد که به‌شدت مورد نیاز چین و هند به‌عنوان دو عضو مهم پیمان شانگهای است.

وی اظهار داشت: پیمان‌های راهبردی ایران با چین و هندوستان می‌تواند در کنار همکاری‌های امنیتی پیمان شانگهای یک مکمل ویژه برای سیاست نگاه به شرق ایران باشد و وجود سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین نیز همان‌طور که گفته شد مکملی برای این پیمان عمل کند اما نباید فراموش کرد که ایران مهم‌ترین دشمن تروریسم تکفیری در طول سال‌های گذشته بوده است.

این کارشناس مسائل سیاسی گفت: حمایت ایران از دولت‌های ملی در عراق و سوریه نشان داد که تهران تنها قدرتی است که به دنبال مقابله با افراط‌گرایی است و این در حالی بوده که سایر کشورها به دنبال استفاده از گروه‌های تروریستی به عناوین مختلف هستند و باید دید که در آینده ایران و کشورهای عضو این پیمان، چگونه به ساز و کاری برای رسیدن به یک همکاری مشترک خواهند رسید.

مرادی با بیان اینکه این سازمان بر خلاف نمونه غربی آن یعنی سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) صرفا یک پیمان نظامی و امنیتی نیست، افزود: طی زمان ابعاد مختلفی از همکاری در حوزه‌های مختلفی چون اقتصادی، تجاری، فرهنگی، انرژی ‌ و نیز مقابله با تروریسم و قاچاق نیز اضافه خواهد شد.

وی یادآورشد: ایران اکنون عضو رسمی یک سازمان همکاری با بازاری در حدود سه میلیارد نفری است که به لحاظ اقتصادی فرصتی کم‌نظیر برای ما به شمار می‌آید ‌و باید برای بهره‌گیری از این فرصت، یک نقشه راه و برنامه راهبردی و بلندمدت تدوین کنیم.

این کارشناس مسائل سیاسی افزود: پیوستن رسمی ایران به سازمان شانگهای نشان داد که عصر یک جانبه‌گرایی در روابط بین الملل به پایان رسید و شاهد شکل‌گیری نظم جدیدی در جهان هستیم که مربع قدرت شرق از بازیگران اصلی و تاثیرگذار آن به شمار می‌آید.

مردای در پایان گفت: نگاه دولت سیزدهم در روابط خارجی می‌تواند نوید دهنده روابط خوب و پیشرفت‌های همه جانبه فرهنگی و اقتصادی باشد بنابراین از نگاه منفعلانه به غرب، گامی جدی فاصله گرفته و منافع ملی را حفظ می‌کند.