فقدان تناسب بین خدمات دولتی و نیازهای روستای تاریخی ارفع‌ده سوادکوه

به گزارش عصرقائم، وقتی به پای سخنان اهالی روستا، اعضای شورای روستا، دهیار می‌نشینیم، در می‌یابیم بودجه‌های تخصیص یافته به‌هیچ وجه جوابگوی نیازهای محل نبوده و بسیاری از وعده‌ها در حرف و کاغذ جای خوش کرده‌اند و خبری از وفای به عهد بعضی از مسئولین نیست.

روستای ارفع‌ده به لحاظ تاریخی، باستانی بودن، سیمای طبیعی و مواهب الهی از امتیازاتی برخوردار است که طی گزارش جداگانه‌ای باید به تاریخ، آثار باستانی و… پرداخت و در این گزارش سعی خواهد شد تا بخشی از مشکلات اهالی منعکس شود هرچند تجربه نشان داده در مواردی مشکلات روی هم انباشته خواهند شد و ما فقط روایتگر مشکلات مردم هستیم و در کنار نقد راهکار می‌دهیم اما گویی عزمی جدی برای حل مشکلات از سوی مسئولین وجود ندارد.

مسائل روستای ارفع‌ده سوادکوه اگرچه خاص و مربوط به محل است اما ماهیتی عام دارد، بنابراین بیشتر روستاهای ییلاقی سوادکوه و شاید شهرستان‌های دیگر با آن روبرو باشند.

فقدان توازن بین جمعیت شناور و ثابت با بودجه و خدمات:

جمعیت ارفع‌ده را نباید در حد خانوارهای ساکن در آمار جمعیتی لحاظ کرد بلکه روزانه صدها گردشگر مذهبی، تاریخی، کوه پیمایی، طبیعت گردی و کوهنوردی وارد این روستا می‌شوند.

شاید در دهستان‌هایی که  روستاهایش در امتداد هم هستند گردشگران در طول مسیر وارد شوند اما روستای ارفع‌ده فقط یک روستاست و در حد خانوارهای محدود اما جمعتی انبوه به‌صورت مستمر وارد این روستا می‌شوند و از مردم روستا یا از منابع روستا خدمات دریافت می‌کنند که این جمعیت حتی بیش از شلوغ‌ترین روستاهای بزرگ هستند.

متاسفانه بودجه‌های شورای برنامه‌ریزی شهرستان و استان و سایر خدمات عمرانی، رفاهی، زیرساختی به‌هیچ وجه متناسب با حجم جمعیت سیار و شناور نیست و مردم روستا نه در کاغذ و زبان بلکه خواهان دریافت خدمات در عمل هستند.

اثبات مالکیت املاک:

مشکلات شهرنشینی، نیاز به محیطی آرام‌تر، افزایش قیمت زمین، سایر عوامل دیگر  سبب بازگشت افرادی شده که دارای اصالتی روستایی بوده اما خانواده ایشان سال‌ها قبل روستاها را ترک کردند، برای اسناد زمین‌های موروثی در محاکم با مشکلاتی روبرو و بعضاً در روستاها با اختلافاتی مواجه‌اند.

املاک ملی و مستثنیات:

روستای کهن و تاریخی ارفع‌ده حائز  مشاغل زراعت و دامداری بود، اما متاسفانه اداره منابع طبیعی یک سوم زمین‌های اهالی را مستثنیات و دو سوم آن را ملی اعلام کرد.

در محاکم قضایی بخشی از زمین‌ها به مردم ارجاع شد اما هکتارها ملک با سابقه زراعت همچنان رها شد؛ پرسش این است که چنانچه منابع طبیعی این زمین‌ها را ملی می‌داند با آن چه می‌خواهد بکند؟ آیا رها کردن این زمین‌ها کمک به تولید ملی است؟ یا سبب فرسایش خاک و بروز سیل در پایین دست می‌شود؟

جاده ارتباطی:

علی‌رغم گردشگر پذیر بودن روستای ارفع‌ده، سال‌هاست که نزدیک به ۲ کیلومتر آسفالت باقیمانده و مورد غفلت مدیران دست اندرکار است در قطعات پیچ تند حتی گاردریل و حفاظ انجام نشده و قطعاتی نیز رانش نموده و نیمی از عرض جاده از بین رفت که نیاز به ورود بی‌فوت وقت مدیریت بحران، بخشداری و فرمانداری و راهداری جهت مهار رانش، تعریض و سد بندی است.

امور عمرانی:

طرح هادی ارفع‌ده  مصوب سال ۱۳۸۹ است اما  اقدام درخور توجه‌ای به‌عمل نیامده و صرفا سعی بر این بوده که در احداث بنا عقب‌نشینی طبق طرح انجام شود.

تامین آب آشامیدنی:

فرسودگی منبع و خطوط لوله قدیمی بعضی از مردم را  برای تامین آب به سوی چشمه‌ها هدایت می‌کرد خوشبختانه از چند سال قبل مخزن جدید احداث شده اما به علت مشکلاتی که در احداث آن بوده آبگیری نشده که اکنون مدیریت آب شهرستان و استان قول مساعدت دارند و انتظار بر این است تا انشعاب جدید آب منازل هر چه زودتر راه‌اندازی شود.

ساماندهی تردد گردشگران، طبیعت‌گردی و کوهنوردان:

یکی از مناطق پر بازدید در سوادکوه، ارفع‌ده و ارفع‌کوه و پروچشمه که محل عبور از ارفع‌ده است اما نباید این ترددها و ازدحام به‌گونه‌ای باشد که موجب مزاحمت برای اهالی یا طبیعت محسوب شود و نباید فقط زباله و گردوخاک تردد و راهبندان در محل شامل اهالی ارفع‌ده شود بلکه به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شود تا هم منافعی شامل اهالی روستا شود و هم محیط زیست ایمن و تمیز و بکر بماند.

بنابراین ساماندهی گردشگران و توجیه ایشان در احترام به حقوق ساکنین امری اجتناب ناپذیر است؛ تصور کنید زمانی‌که روستا روزانه مملو از صدها خودرو و صدها گردشگر باشد و راهبند ایجاد شود اما منافع اقتصادی قابل توجهی برای اهالی در کار نباشد.

پارکینگ و تصاحب نانوشته  زمین فوتبال:

صدها خودرو وارد روستای ارفع‌ده می‌شوند و ناخودآگاه زمین فوتبال بدون اجازه اهالی تبدیل به پارکینگ خودروها و کوچه و پس کوچه‌های محل، مکان پارک رانندگان شده که تردد اهالی سخت و زمین ورزشی در عمل ساقط می‌شود هر چند ظاهرا شباهنگام نیز شبیه به گاوبنه دام اهالی است بنابراین فنس‌کشی و محصور کردن زمین فوتبال مورد انتظار بوده ضمن اینکه سند ملک باید بنام روستا یا دهیاری روستا باشد نه آنکه اداره ورزش بدون کوچکترین همکاری، درصدد سند مالکیت باشد.

باز پس‌گیری مدرسه:

مدرسه روستای ارفع‌ده بدون موافقت اهالی به آموزش و پرورش شهرستان سیمرغ واگذار شد که مطالبه جدی مردم روستا عودت مدیریت و مالکیت مدرسه به روستاییان است.

آتشکده تپه کلا و سایر آثار تاریخی:

اقدام خوبی از سوی مدیریت پایگاه پژوهشی تاریخی بالادست سوادکوه برای کاووش آتشکده انجام شد اما احترام به مالکیت مردم در توسعه کار  و انجام امور لازم با همفکری شورا و دهیاری و معتمدین مورد انتظار هست که خوشبختانه تعامل خوبی وجود دارد.

حضور دست اندرکاران اجرایی:

حضور مدیران شهرستانی و مدیران کل استانی و فرماندار با پرهیز از بازی‌های انتخاباتی و تبلیغاتی جهت نشست تخصصی مردم، شورا، دهیار، فرماندار و مدیران کل میراث فرهنگی، راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، برنامه و بودجه، مدیریت بحران، منابع طبیعی، آب و فاضلاب،اوقاف، جهاد کشاورزی، بنیاد مسکن، شهری و روستایی، دادگستری و دادستانی، فرماندهی انتظامی، برای رسیدن به نتیجه ای دست یافتنی مورد انتظار است.

احداث پارکینگ:

با همکاری ادارات کل و ادارات شهرستانی جهت جلوگیری از بی‌نظمی پارک خودروها، احداث پارکینگ بزرگ اجتناب ناپذیر خواهد بود.

ساخت و ساز مطابق قانون:

هر نوع ساخت و ساز فقط در چارچوب قوانین باشد.

ارتباطات:

مدیران اپراتورهای تلفن همراه و اینترنت به فکر تقویت ارتباطات در روستا و اطراف روستا در مناطق تردد گردشگران باشند.

کمک به اشتغال:

فرمانداری و بخشداری، ادارات کل ذی ربط و بانک‌های عامل از مشاغل خانگی، سنتی، صنایع دستی، تولید سوغات محلی و زنده نگه داشتن رسوم بومی محلی حمایت کنند.

همکاری خبرنگاران و صداوسیما:

جهت معرفی آثار فاخر باستانی، تاریخی، رسوم، قله‌های سر به فلک کشیده، سوغات سنتی، چشمه گوارا، امامزادگان و… به ایرانیان و جهانیان.

گیت ورودی:

استقرار گیت ورودی با امکانات جهت ساماندهی تردد مسافران.

نصب دوربین:
جهت مباحث نظارتی و حفاظتی  هر چند روستا امن و مردمان روستا امانتدار، نجیب، فهیم و متین هستند، اما نصب دوربین می‌تواند امنیت را فراتر از وضع موجود، تضمین و تثبیت نماید.

عبدالله شهمیر شورمستی