موفقیت دانشگاه تهران در تولید مکمل سوختی از ضایعات پلاستیک

به گزارش عصرقائم، دکتر مجید سعیدی مجری این طرح در گفت‌وگو ، با بیان این‌که در این فرآیند پسماندهای پلاستیکی در فضای عاری از اکسیژن تحت تجزیه ترموشیمیایی قرار گرفته و به محصولات با ارزش تبدیل می‌شوند، اظهار کرد: از  محصولات این فرآیند می‌توان به کربن فعال و ترکیبات مایع و گاز اشاره کرد که به‌عنوان سوخت و یا منبع مواد شیمیایی به کار گرفته می‌شوند. این فناوری چالش‌های مدیریت پسماند را برطرف و به تولید محصولات ارزشمندی منجر می‌شود.

وی استفاده از دستگاه زباله‌سوز را عاملی برای ورود آلاینده به جو دانست و گفت: این فناوری (تولید مکمل سوختی از ضایعات پلاستیک) این معضل را برطرف می‌کند.

مجری این طرح با بیان این‌که علاوه‌بر تولید مکمل­های سوختی به‌عنوان یکی از نیازهای اساسی کشور با استفاده از تکنولوژی پیشنهاد شده، این طرح پژوهشی نقش مهمی در رفع آلودگی‌های زیست محیطی دارد، افزود: امروزه حجم پسماندهای پلاستیکی به دلیل کاربردهای گسترده‌ انواع پلاستیک‌ها در سبک زندگی مدرن، بسیار قابل توجه است و به دلیل آثار زیان‌بار آن بر طبیعت، به یکی از چالش‌های زیست محیطی تبدیل شده است. از سوی دیگر، تولید گسترده محصولات پلیمری سبب کاهش منابع خام از جمله نفت و گاز شده است.

سعیدی خاطرنشان کرد: از این‌رو برای ارائه راهکاری مناسب در مواجهه با معضل پسماندهای پلاستیکی، سعی شده است تا در این طرح پژوهشی با بهره‌گیری از فرآیند پیرولیز کاتالیستی/ غیرکاتالیستی، به دو هدف کلی زدودن پسماندهای پلاستیکی از محیط‌زیست و تبدیل تهدید مذکور به یک فرصت دست یابد.

وی ادامه داد: پیرولیز پرمصرف‌ترین پلاستیک‌ها در کشور شامل پلی‌اتیلن ((PE) سبک و سنگین)، پلی‌پروپیلن (PP) و پلی‌استایرن (PS) و ارتقا محصولات حاصل از پیرولیز تحت مطالعه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فرآیند پیشنهادی با توجه به سادگی فرآیند، از جاذبه‌ی کافی اقتصادی جهت سرمایه‌گذاری برخوردار است و می­تواند در راستای حفظ محیط‌زیست مورد بهره ­برداری قرار گیرد.

براساس این گزارش، در سال­های اخیر روند رو به رشد جمعیت و سبک زندگی مدرن، سبب بکارگیری گسترده مواد پلاستیکی شده است. این امر تولید ضایعات پلاستیکی را بطور قابل توجهی تشدید کرده و سبب بروز نگرانی­های زیست محیطی در جهان شده است. هم‌اکنون، سالانه حدود ۱ میلیون تن پلاستیک در ایران مصرف می­شود و این میزان به طور مداوم در حال افزایش است. این حجم از مصرف پلاستیک­ها در کشور موجب تولید حجم قابل توجهی ضایعات پلاستیکی شده که در حدود ۲۸ درصد از کل زباله­ های تولید شده در کشور را شامل می­شود. مواد زائد پلاستیکی نیز همچون سوخت­های مشتق شده از نفت، حاوی عناصر کربن و هیدروژن هستند با این تفاوت که زنجیره­ ی کربنی طولانی­ تری نسبت به سوخت­هایLPG ،  بنزین و گازوئیل دارند. بنابراین، امکان تبدیل مواد زائد پلاستیکی به سوخت وجود دارد.

پیرولیز حرارتی/کاتالیستی به‌عنوان یک روش کارآمد برای تبدیل و مدیریت پسماندهای پلاستیکی به محصولات ارزشمند همچون سوخت مایع، چار (محصول جانبی -جامد) و گاز سنتز (محصول جانبی -گاز)  در غیاب اکسیژن و در گستره­ی دمای۹۰۰–۳۰۰ درجه سانتیگراد است.

بازده محصولات متعدد حاصل از پیرولیز، به نوع مواد اولیه، گستره دمای عملیاتی، سرعت گرمایش و نوع رآکتور مورد استفاده بستگی دارد. پیرولیز حرارتی پلاستیک­ها در دمای بالا انجام می‌شود و طیف وسیعی از محصولات را تولید می­کند. در حالی‌که پیرولیز کاتالیستی سبب کاهش دمای واکنش، ارتقا واکنش تجزیه و بهبود کیفیت محصولات می­شود.

کاتالیست، به‌عنوان بار اصلی هزینه­ ی بازیافت مواد زائد پلاستیکی از طریق فرآیند پیرولیز شاخته می­شود و کاهش هزینه کاتالیزور در کشورهای در حال توسعه، برای بکارگیری در مقیاس کوچک، چالش بسیار جالبی محسوب می‌شود. در این میان، زئولیت­های طبیعی که در بسیاری از نقاط جهان یافت می­شود، می­تواند به‌عنوان کاتالیزور تجاری در فرآیند پیرولیز کاتالیزوری پسماندهای پلاستیکی بکار گرفته شوند.