قدر سعید تشکری شناخته نشد

به گزارش عصرقائم، در یادداشت این نویسنده در پی درگذشت سعید تشکری می‌خوانیم:

«سعید تشکری نویسنده کتاب‌های آسمانی به محضر میزبان رئوف بار یافت.

سعید تشکری یکی از سرمایه‌های بی‌بدیل این مرز و بوم بود که قدر و منزلتش چنان که باید و شاید شناخته نشد و خسته و دل‌آزرده از بی‌مهری زمینیان به اهل آسمان پیوست.

نویسنده‌ای که عشق به اهل بیت عصمت – علیهم السلام – و بخصوص حضرت شمس‌الشموس – سلام الله علیه – در آثارش موج می‌زد و محصول پژوهش‌های توان‌فرسا و ریاضت‌های طاقت‌سوزش را کریمانه در طبق اخلاص می‌گذاشت و در قالبی فاخر و نفیس تقدیم مخاطبان تشنه می‌کرد.

سعید تشکری نویسنده‌ای توانمند، پرکار و خستگی‌ناشناس بود.

نویسنده‌ای که سالیان متمادی با سخت‌ترین بیماری‌های جسمی و عمیق‌ترین زخم‌های روحی، کنار آمده بود اما از نوشتن کناره نگرفته بود.

نویسنده‌ای که دست از جان شسته بود و با نفس مقدس قلم زنده بود.

نویسنده‌ای که آسمانی‌ترین آثارش را در سخت‌ترین شرایط و بیشترین محدودیت خلق کرد.

و از برگ برگ آثارش بال‌هایی برای پرواز تا آستان محبوب ساخت.

نویسنده‌ای که اگر نه در ایران این زمان که هر زمان در هر کجای جهان می‌بود، این‌چنین دچار غربت و مظلومیت نمی‌شد. در جایگاهی بایسته می‌نشست و مراقبتی شایسته از او صورت می‌گرفت. هر زمان و مکانی که نه جهل و شعبده و عوام‌فریبی که علم و ادب و هنر فضیلت محسوب می‌شد و سرنوشت فضیلت دست رذیلت سپرده نمی‌شد.

اما مع الاسف، در دور و دیاری که سکه رایج جهل است و دانش و بینش مذموم، ستاره‌ها غریبانه افول می‌کنند و چراغ‌ها دچار غفلت یا مهاجرت می‌شوند و گرنه در سکوتی سنگین به خاموشی می‌گرایند.

در دور و دیاری که بزرگان به بازی‌های کودکانه سیاست و قدرت مشغولند، کسانی متولی فرهنگ و ادب و هنر می‌شوند که خزف را از صدف باز نمی‌شناسند و سهل است که فقط سنگ و کلوخ را تکریم و تجلیل می‌کنند.

خوشا به سعادت سعید تشکری که رندانه رخت خویش از این ورطه بیرون کشید و در سایه‌سار میزبان آسمانی و امام مهربانی مأوا گزید.

طوبی له و حسن مآب»