روایت ابطحی از بازگشت منوچهر نوذری به رادیو

به گزارش عصرقائم، این سیاستمدار و از مدیران سابق رادیو به مناسبت روز جهانی رادیو درباره خاطرات خود از دوران حضورش در رادیو و بازگشت هنرمندان قبل از انقلاب به رادیو، این‌چنین می‌گوید: «خدا رحمت کند نوذری را. ۲۴ بهمن روز جهانی رادیوست، رسانه‌ای که حالا قدیمی به نظر می‌رسد، اما پدربزرگ همه رسانه‌های مدرن است. سالها مدیر رادیو بودم و این هم خاطره‌ای از آن روزگار از کتاب زندگی‌نامه‌ام.»

ابطحی که این مطالب را در صفحه شخصی خود با انتشار عکسی قدیمی بیان کرده است، درباره‌ی بازگشت مرحوم نوذری و هنرمندان قدیمی به رادیو، می‌گوید: زمستان ۱۳۶۴ گروه مستقلی با نام «گروه ورزش و تفریحات سالم» در رادیو بنا گذاشتیم. قرار بود این برنامه در میانه ِ جنگ، با همه‌ی فشارهای روانی سختی که داشت، روح امید را به جامعه بازگرداند و نگذارد مردم شادی از یادشان برود، طبعا مهمترین مساله چنین برنامه‌ای هنرمندان و مجریان آن بود.

نیروهای بعد از انقلاب بیشتر فرهنگی و سیاسی بودند و کادر جدید بخصوص برای طنازی و مطالب شاد تربیت نشده بودند. استفاده از نیروهای قبل از انقلاب هم همچنان تابو بود. ترسان و لرزان به مدیران این گروه تازه‌تاسیس گفتم، فهرستی از قدیمی‌های طنزپرداز رادیو آماده کنند. سعید توکل و احمد شیشه‌گران با فهرستی آمدند که منوچهر نوذری صدرنشین آن بود. شخصا ایشان را نمی‌شناختم، از آقای کدخدازاده – مدیر هماهنگی رادیو که واسطه بین نیروهای قدیم و جدید بود، پرسیدم آیا می‌تواند منوچهر نوذری را پیدا کند؟ چند روز بعد خبر داد که در یک فروشگاه لوازم‌التحریر در میدان آزادی کار می‌کند. نوذری در ملاقات اول، وقتی وارد اتاق هماهنگی رادیو شد، دیده تر کرده بود و گفته بود شماها همسن ایرج من هستید. گفتم قصد داریم شادی را به داخل خانه‌ها ببریم و می‌خواهیم از تجربه شما استفاده کنیم. همانجا هم گفتم اگر توانستیم با شما ادامه بدهیم سراغ دیگران هم می‌رویم. گفت یک‌بار در همان لوازم‌التحریر فروشی عده‌ای ریختند توی مغازه و تهدیدش کردند. بعد خاطراتی را نقل کرد که در دربار و جاهای دیگر رفته و برنامه‌های شاد اجرا می‌کرده. من نمی‌دانستم و تنم لرزید ولی گفتم این صدا را برای شاد کردن دل مردم ایران می‌خواهیم. همین مردمی که جنگ کرده‌اند.

سال ۶۷ بود که نوذری را به رادیو دعوت کردیم. استارت آمدن نیروهای قبل از انقلاب با دعدت و ورود نوذری به رادیو، کلید خورد و از سعد ایام تجربه موفقی هم از آب درآمد.

هنوز هم وقتی بعضی از قدیمی‌های رادیو را می بینم آن دعوت را شجاعت فوق‌العاده‌ای توصیف می‌کنند. نوذری راه موفقیت را طی کرد و بعد از رادیو به تلویزیون رفت و ستاره‌ای شد که همه ایران در مرگش عزادار شدند.»