رونمایی از یک پهپاد امدادی پیشرفته

به گزارش عصرقائم، به نقل از آی او، این پهپاد برای ارائه کمک‌های پزشکی طراحی شده است و بال‌های آن از طراحی منحصر به فردی برخوردار است که این امر کارایی آن را بهبود می‌بخشد. دانشگاه توئنته در بیانیه‌ای مطبوعاتی در این باره نوشت که با این هواگرد، گروه دانشجویان ما با بیش از سی‌تیم دیگر در چالش iMechE UAS ۲۰۲۲ رقابت خواهند کرد و در آنجا این پهپاد یک ماموریت نجات شبیه‌سازی شده را انجام خواهد داد.

دانشجویان دانشگاه توئنته از ماه سپتامبر بر روی توسعه این پهپاد جدید کار می‌کنند. محققان پهپاد Thunderbird  را با نگاهی به پهپاد Phoenix که سال‌های گذشته آن را توسعه دادند، ایجاد کردند اما باید گفت Thunderbird  کارآمدتر است و می‌تواند مسافت بیشتری در حدود ۳۰ کیلومتر را برای حمل بسته‌ها طی کند.

“فیلیپ داموزو”(Philippe Damoiseaux) مدیر فنی این گروه از دانشجویان در توضیح اینکه چگونه دانشجویان موفق به توسعه این پهپاد شده‌اند گفت: یکی از اهداف ما نوآوری در صنعت هواپیماهای بدون سرنشین است. به همین دلیل است که امسال یک پهپاد پیشرفته با طراحی منحصربه‌فرد توسعه داده‌ایم. بال در اطراف بدنه اصلی قرار می‌گیرد. این طراحی”بال جعبه”(box-wing) نامیده می‌شود و کشش آیرودینامیکی را کاهش می‌دهد، اما باید گفت تا حد زیادی آزمایش نشده است.

“باس کلویمانس”(Bas Kluijtmans) متخصص آیرودینامیک گفت: یک پارامتر مهم برای کارایی، نسبت نیروی برآر به پسا است. هرچه این مقدار بالاتر باشد، بال‌های شما کارآمدتر است، به این معنی که می‌توانید بسته‌های کمک‌های پزشکی بیشتری حمل کنید و امتیاز بیشتری در رقابت کسب کنید. با طراحی جدید می‌توانید به نیروی برآر بیشتر و تاوه نوک بال کاهش یافته دست یابید، زیرا بال‌های جلو و عقب به هم متصل هستند. همچنین می‌توانید پایدارکننده افقی را حذف کنید و کشش را بیشتر کاهش دهید. کشش کاهش یافته همچنین به معنای افزایش سرعت است. پهپاد جدید می‌تواند به حداکثر سرعت تئوری بیش از ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت برسد.

تاوه نوک بال(Wingtip vortices) یک حلقه گِرد همانند گردباد است که پشت بال هواپیماها در هنگام نزدیک شدن به زمین ایجاد می‌شود. این حلقه زمانی ایجاد می‌شود که نیروی برآر فراهم شده باشد. ممکن است این حلقه پیچشی بوسیله بالچه دم هواپیما نیز تولید شود.

پایدارکننده(Stabilizer) عضوی از هواپیما است که در انتهای بدنه قرار دارد وظیفه آن ایجاد تعادل و در جهت طولی و عرضی است و شامل دو عضو پایدارکننده عمودی و پایدارکننده افقی است.

پهپاد سبک وزن

“شروین توچانی”(Shervin Tochani) مهندس سازه این مطالعه در این بار گفت: ما از پلاستیک فوم‌مانند مخصوصی استفاده می‌کنیم که می‌توانیم آن‌ قدر قوی بسازیم که بار آیرودینامیکی را تحمل کند. سپس، این بارهای ساختاری با برخی اتصالات به قاب کربن داخلی منتقل می‌شوند. این به ما امکان می‌دهد یک پهپاد با طول بال دو متر بسازیم و وزن آن را در حدود یک توپ بولینگ نگه داریم.

چالش UAS

رقابتی که محققان این دانشگاه امسال در آن شرکت می‌کند، چالش iMechE UAS است که از شش تا هشت ژوئیه ۲۰۲۲ برگزار خواهد شد. این مسابقه سالانه با هدف تشویق نوآوری در هواپیماهای بدون سرنشین برگزار می‌شود که در آن ۳۴ تیم دانشگاهی با هواپیماهای بدون سرنشین و هلیکوپترهای جدید رقابت می‌کنند. در این صورت، پهپاد باید یک ماموریت شبیه‌سازی شده نجات در بلایای طبیعی را با پیمایش، مکان‌یابی و پرتاب کردن بسته کمک‌های پزشکی در مکان مناسب در حین پرواز مستقل انجام دهد. هرچه پهپاد شما این کار را کارآمدتر انجام دهد، امتیاز بیشتری کسب می‌کنید.