چین نخستین کاوشگر خورشیدی خود را به فضا پرتاب می‌کند

به گزارش عصرقائم، به نقل از چاینادیلی، این نخستین بار نیست که بشر موفق به توسعه یک کاوشگر خورشیدی شده است چرا که آژانس فضایی آمریکا”(NASA) در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۸ مطابق با ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ نخستین کاوشگر خورشیدی خود موسوم به “پارکر” را سوار بر موشک “Delta IV” متعلق به اتحادیه پرتاب‌های آمریکا(ULA) روانه مدار خورشید کرد تا بخش‌هایی از رازهای سربه‌مهر این ستاره را افشا کند. حال به گفته رصدخانه ملی نجوم آکادمی علوم چین، چین اولین کاوشگر خورشیدی جامع خود(رصدخانه خورشیدی مبتنی بر فضای پیشرفته) را در ماه اکتبر به فضا پرتاب خواهد کرد و فصل جدیدی از اکتشافات این کشور درباره خورشید را باز خواهد کرد.

این موسسه تحقیقاتی از دوشنبه در حال جمع‌آوری پیشنهادات مردمی برای نامگذاری این ابزار ۸۸۸ کیلوگرمی است و تا ۲۴ ژوئیه نیز این نظرسنجی ادامه خواهد داشت. قرار است این کاوشگر در مداری همگردش(synchronous orbit)  خورشید کار کند.

این ماهواره به سه محموله یعنی تصویربردار مغناطیسی حامل تمام خورشیدی(All-Solar Vector Magnetic Imager)، تلسکوپ خورشیدی لیمان آلفا(Lyman Alpha Solar Telescope) و تصویرگر پرتو ایکس سخت خورشیدی(Solar Hard X-ray Imager) مجهز است. این کاوشگر حاصل بیش از پنج سال کار دانشمندان و مهندسان چینی است و قرار است بیش از چهار سال کار کند.

هدف آن مطالعه شراره‌های خورشیدی و خروج جرم از تاج خورشیدی و همچنین بررسی میدان مغناطیسی خورشید است. این اطلاعات بینش‌های ارزشمندی را در مورد آب و هوای فضایی که برای عملکرد ایمن ابزارها در مدار و زیرساخت‌های الکترونیکی روی زمین حیاتی است، ارائه خواهد داد.

خروج جرم از تاج خورشیدی، فورانِ پر جرم از باد خورشیدی و افزایش میدان‌های مغناطیسی است که از تاج خورشید بیرون می‌آید و در فضا منتشر می‌شود. خروج جرم از تاج خورشیدی معمولاً با دیگر پدیده‌های خورشیدی مانند شراره خورشیدی همراه است.

اگرچه خورشید حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد، اما فعالیت‌های آن می‌تواند ذرات پرانرژی تولید کند که در فضا حرکت می‌کنند و بسیاری از آنها می‌توانند به جو زمین برسند و بر انواع سیستم‌های فناوری تاثیر بگذارند.

در اکتبر ۲۰۰۳، این سیاره شاهد برخی از قوی‌ترین طوفان‌های خورشیدی در تاریخ بود که هواپیماها، ماهواره‌های تحقیقاتی و سیستم‌های موقعیت‌یابی جهانی را مختل کردند، که بعدا این طوفان‌ها، طوفان‌های هالووین(Halloween Storms) سال ۲۰۰۳ نام گرفت.

نکاتی درباره پارکر

کاوشگر خورشیدی “پارکر” اولین کاوشگری است که به یک ستاره نزدیک شده است. “آژانس فضایی آمریکا”(NASA) در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۸ مطابق با ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ نخستین کاوشگر خورشیدی خود را سوار بر موشک “Delta IV” متعلق به اتحادیه پرتاب‌های آمریکا(ULA) روانه مدار خورشید کرد تا بخش‌هایی از رازهای سربه‌مهر این ستاره را افشا کند.

کاوشگر خورشیدی پارکر(Parker) که اولین و بزرگترین پیشرفت بشر برای شناخت یک ستاره از نزدیک است در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ عازم خورشید شد و تاکنون به موفقیت‌های شگرفی دست یافته است که همراه با شکستن رکورد سریع‌ترین ساخته دست بشر و نزدیکی به یک ستاره، شناخت ما از خورشید را به طرز چشمگیری بهبود بخشیده است.

سال ۲۰۰۹ خبر طراحی و ساخت این کاوشگر به دست آزمایشگاه فیزیک دانشگاه “جانز هاپکینز”(Johns Hopkins) اعلام شد و اواسط خرداد ماه سال ۹۶ بود که “سازمان ملی هوانوردی و فضایی آمریکا”(NASA) اعلام کرد نخستین کاوشگر خورشیدی خود را روانه مدار خورشید خواهد کرد تا بخش‌هایی از رازهای سر به‌ مهر این ستاره را کشف کند.

در ابتدا قرار بود “پارکر” سال ۲۰۱۵ به فضا پرتاب شود. تاریخ پرتاب سپس تا تابستان ۲۰۱۸ به تعویق افتاد و در نهایت ۱۱ اوت به عنوان تاریخ نهایی پرتاب انتخاب شد که در آخرین لحظات به ۱۲ اوت ۲۰۱۸ موکول شد.

در حالیکه این کاوشگر در ابتدا “Solar Probe Plus” نام گرفته بود، در نهایت با نام “کاوشگر خورشیدی پارکر” و به افتخار “یوجین پارکر”(Eugene Parker) دانشمند آمریکایی در رشته فیزیک نجومی یا اخترفیزیک نامگذاری شد. “یوجین پارکر” دانشمند آمریکایی در رشته فیزیک نجومی بود که حدود ۶۰ سال قبل مقاله‌ای منتشر کرد و آنچه که معتقد بود ماده پرسرعت و مغناطیس ساطع‌شده از خورشید است را توصیف کرد.

کاوشگر خورشیدی پارکر مجهز به سپرهای حرارتی فوق العاده مقاوم است که قابلیت مقاومت در دمای ۱۳۷۷ درجه سانتی‌گراد(۲۵۰۰ درجه فارنهایت) را دارد و هنگام نزدیک شدن به خورشید و با وجود گرمای محیط، به گونه‌ای طراحی شده که دمای داخل آن ۳۰ درجه سانتی‌گراد باقی بماند. این امر به لطف یک صفحه کامپوزیت کربنی ۱۱۴ میلی‌متری سپر حرارتی تعبیه شده روی بدنه کاوشگر امکانپذیر شده است. سپر حرارتی که حدود ۷۳ کیلوگرم وزن دارد، در واقع یک ساختار بسیار سبک وزن محسوب می‌شود که از دو پنل و یک هسته فومی ۴.۵ اینچی که ۹۷ درصد آن هوا است، ساخته شده است. این فضاپیما همچنین دارای یک محفظه است که نمونه‌هایی از ذرات با انرژی بالا را جمع آوری می‌کند. “آنته دولبو”(Anette Dolbow) مدیر ارشد این پروژه، محفظه مورد نظر را مقاوم‌ترین ابزار کوچک این کاوشگر می‌نامد.