نگاه بنیادی و دغدغه محور به مسائل فرهنگی وجود ندارد

به گزارش عصرقائم، محسن پیرهادی با طرح این سوال که چرا سیاست های فرهنگی ما در ۶ برنامه توسعه ای اثر گذار نبوده است؟ بیان کرد: تکاپوی دولت ها برای دستاوردسازی در حوزه های عمرانی و محسوس سبب مهجوریت فرهنگ شده، برای رفع این مهجوریت ضروری است در سیاست گذاری فرهنگی از کلی گویی بپرهیزیم و آن را با مسائل اجتماعی تنظیم کنیم.

وی در ادامه با گلایه از جای خالی نگاه مبنایی و دغدغه محور به مسائل فرهنگی، اظهار کرد: تغییر و تحولات کشور وارد مرحله جدیدی شده که نیازمند آرایش فرهنگی، سیاسی و اقتصادی متناسب با این مرحله است. لذا سیاست ها و سیاستگذاری ها هم باید جنبه تحولی به خود بگیرند و به سمتی هدایت شوند که همه اقشار جامعه در آن مشارکت داده شوند و به تعبیری دیگر نقش مولد بیابند، گامی مهم و اثرگذار که حتما نیازمند عزمی فرهنگی و تغییر سبک زندگی و رویه های معمول و کنار گذاشتن کلیشه های موجود است.

نایب رئیس فراکسیون انقلاب اسلامی در مجلس تصریح کرد: قانون برنامه توسعه از جمله مهمترین سند پیش روی دولت ها به منظور اجرای مأموریت ها در حوزه های گوناگون ازجمله فرهنگ است. کلیه برنامه های توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور، علیرغم تفاوت رویکردی دولت های مختلف نســبت به مقوله هــای اقتصادی و سیاسی، در عرصه برنامه ریزی در حوزه فرهنگ، تفاوت چندانی میان آنها دیده نمی شود و به نظر می رسد که مقوله فرهنگ در این برنامه ها مغفول است.
‎

وی در ادامه تاکید کرد: در شرایط فعلی و در پی ابلاغ سیاست های کلی برنامه هفتم توسعه توسط مقام معظم رهبری و شروع به کار تدوین برنامه هفتم توسعه در دولت، ضروری است به منظور ارتقای سطح تدوین برنامه هفتم و رفع اشکالات موجود، با مرور برنامه های پیشین توسعه، الزامات سیاستی- تقنینی تدوین برنامه هفتم توسعه در حوزه فرهنگ نیز مورد توجه قرار گیرد.
‎

پیرهادی افزود: متاسفانه دولت ها اغلب با توجه به گرایش خود، برنامه هایشان را در بخش فرهنگ تدوین و یا اجرا می کنند؛ همچنین کم توجهی مجریان به قوانین و احکام بخش فرهنگ، نیز از مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر اجرای ناقص برنامه ها در این بخش است.
‎

وی در پاسخ به اینکه چه عامل یا عواملی سبب بی توجهی به حوزه فرهنگی در سیاست گذاری ها و پیشبرد برنامه های این حوزه شده است، خاطر نشان کرد: از جمله مواردی که می تواند در مهجوریت حوزه فرهنگ در ۴ دهه اخیر مورد بررسی قرار گیرد جای خالی یک نگاه کلانِ واحد و یک جامعه آرمانی پیش روی سیاست مداران است که اغلب نگاه کارشناسانه قربانی تکاپوی آنها برای برنامه های دارای نمود کمی و دستاورد عینی است همین امر هم در اغلب دولت ها سبب شده است بدون نگاهی جامع بر همه بخش ها، هر قسمت، به صورت موردی، صرفاً منافع کمّی خودش را در نظر گرفته و نتواند نگاهی جامع و کلان به کلیّت برنامه داشته باشد.
‎

وی در ادامه با تاکید بر اینکه آسیب این نگاه در بخش فرهنگ که بیراه نیست اگر بگوییم زیربنایی سایر بخش هاست، بیشتر از دیگر حوزه ها قابل لمس است، بیان کرد: مضاف بر این، فقدان یک نگاه واحد، کلان و راهبردی به موضوع فرهنگ از سوی مجریان و سیاست گذاران فرهنگی در برنامه های بالادستی عملکرد مجریان فرهنگی را دچار سرگردانی کرده است. چرا که این فقدان امکان پیگیری یک سیاست فرهنگی در بلندمدت را سلب کرده و فضا و رویکرد مناسب برای تعیین اولویت های فرهنگی و اعطای مسئولیت به نهادهای مجری را نمی دهد. عامل دیگر نیز به متفاوت بودن و وسیع بودن مفهوم فرهنگ باز می گردد و با توجه به دایره وسیع این حوزه و نزدیکی آن به مسائل اجتماعی سبب شده است در بحث فرهنگی و تا حدودی در مسائل اجتماعی و مسئولیت های اجتماعی ارگان هایی که ذیل اهداف کلان برنامه تعیین می شود عمدتا در بخش فرهنگ شاهد کلی گویی و تعیین شعار هستیم.
‎

نایب رئیس فراکسیون انقلاب اسلامی با بیان اینکه در سیاستگذاری های صورت گرفته در برنامه های توسعه، شاهد نوعی کلی گویی از جنس سندهای کلان هستیم، خاطرنشان کرد: در تدوین برنامه های توسعه در کشور به ویژه در حوزه فرهنگ نگاهی دقیق و تقسیم وظایف کاملی براساس شرح وظایف دستگاه ها کمتر به چشم می خورد و یا حداقلی و ناقص است. در این زمینه به بیان مفاهیم کلی و مبهم اکتفا می شود.
‎

نماینده مردم تهران در مجلس تصریح کرد: بطور کلی عدم شناخت دقیق جایگاه قانون برنامه توسعه در حوزه و بخش فرهنگ نسبت به سیاستهای کلی، نبود نگاه واحد و جامع در حوزه و بخش فرهنگ، ضعف نگاشت نهادی در حوزه احکام فرهنگی، نبود نظــام ارزیابی کیفی متناســب با بخش فرهنگ، مشخض نبودن جایــگاه دســتگاههای فرهنگــی در تدوین برنامه های توسعه و عدم نگاه آینده پژوهانه عمده ترین دلایلی است که سبب نادیده گرفتن حوزه فرهنگ در برنامه های توسعه ای شده است.
‎

وی در ادامه خاطر نشان کرد: مضاف بر این موارد مهمترین فاکتور که سبب سرگردانی حوزه فرهنگ و مغفول ماندن آن نزد سیاستگذاران در برنامه های توسعه ای کشور شده تدریجی و دیر بازده بودن فعالیت های فرهنگی است، همین امر به عاملی بدل شده تا دولت ها همت و انرژی شان را صرف بخش هایی کنند که در پایان دوره برای آن بتوانند نتیجه و حاصل محسوس، کمی و قابل لمسی ر ا ارایه کنند، چرا که بخش عمده ی امور فرهنگی کیفی است.
‎

پیرهادی در پایان بیان کرد: از آنجا که مقام معظم رهبری تاکیدات مکرری بر بازسازی ساختار فرهنگی کشور دارند و حتی واژه انقلابی را برای بازسازی حوزه فرهنگ بارها بکار گرفته اند، ضروری است که با نگاهی بنیادی و ریشه ای به مقوله فرهنگ ، هرچه سریعتر سیاست گذاری در بخش فرهنگ را در اولویت امور قرار دهیم . توجه و اولویت دهی به حوزه فرهنگ در واقع به معنای سرمایه گذاری در سایر حوزه هاست و اقدامات در این حوزه هم سبب اصلاح کاستی ها و حتی رفع چالش ها در سایر حوزه ها خواهد شد. ضرورتی که باید در لوای تدوین برنامه هفتم توسعه مورد توجه قرار گیرد.