۱۶ آذر نماد استکبارستیزی و یادآور کارنامه سیاه رژیم پهلوی

به گزارش عصرقائم، از قدیم می‌گفتند که عناصر فرهیخته و فداکار ملت را باید در دانشگاه‌ها یافت که بدلیل آگاهی و هوشیاری آنان، اجازه نمی‌دهند تا حریم فرهنگ، آئین، و مرزهای اعتقادی و سیاسی و جغرافیایی کشور دچار ترک‌تازی اجانب و مزدوران داخلی‌شان شود و همین اصالت باعث شد تا دشمنان روی دانشگاه‌ها و مراکز علمی و تربیتی کشور متمرکز شوند و برای استحاله تدریجی آن برنامه‌ریزی کنند که نوع برخورد و رفتار برخی از دانشجو و استاد نما در اغتشاش اخیر، گویای صحت مدعای فوق است ضمن آنکه نباید کوتاهی‌های بعضاً متعمدانه برخی از روسا و معاونان دانشگاه‌ها در همراهی با جریان اغتشاش را، که بعضاً در قالب صبر و مماشات و ترک فعل‌های ابتدایی خود را نشان داد، از نظر دور داشت.

جایگاه دانشگاه از منظر بنیانگذار جمهوری اسلامی
بنیانگذار نظام اسلامی، حضرت امام خمینی(ره)، با ملاحظه شأن و جایگاه خطیر دانشگاه، در بیان نقش و رسالت دانشگاهیان اظهار داشته بودند: اساتید وارث انبیاء محسوب می شوند و باید آموزش را همراه با اشاعه تقوا انجام دهند. دانشجویان نیز با تزکیه نفس و تقویت ایمان خویش، به بیداری و آگاه‌سازی ملت ها بپردازند. قطع وابستگی و استقلال کشور هم در گرو تربیت متخصصین مستقل و خودباور است. در نهایت امر نیز اساتید و دانشجویان متعهد و متخصص هستند که تداوم‌بخش انقلاب اسلامی ایران می باشند.
در جای دیگر می‌فرمایند: “دانشگاه مرکز سعادت و در مقابل، شقاوت یک ملت است. از دانشگاه باید سرنوشت یک ملت تعیین شود . دانشگاه خوب یک ملت را سعادتمند می کند و دانشگاه غیر اسلامی، دانشگاه بد یک ملت را به عقب می زند.” (صحیفه امام، ج ۸، ص۶۱)
“امیدوارم با کوشش اساتید و معلمین، وضع به صورتی درآید که فردی که دوره درسی اش تمام شد، فردی متعهد بارآمده، فردی که بداند برای کشورش خدمت کند و کاری به رضایت کشورهای بیگانه نداشته باشد” (صحیفه امام،ج ۱۹ ،ص ۲۲۲)
حضرت امام خطاب به دانشجویان می فرمایند: «کوشش کنید که هر قدمی که برای علم برمی‌دارید، برای عمل ظاهری و برای اعمال باطنی، ایجاد تقوی در خودتان، ایجاد استقامت، امانت در خودتان بکنید که وقتی از دانشگاه ان‌شاء ا… بیرون می‌آیید یک انسانی باشید که هم معلومات داشته باشید و هم امانت‌دار باشید….نفس خود را مهار کرده باشید.»(همان، ج ۹، ص ۳)
همچنین ایشان با مخاطب قرار دادن دانشجویان جهت تقویت ایمان گوشزد می کنند که:
«کوشش کنید که در این دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها که هستید، ایمان را در خودتان تقویت بکنید. ایمانی که هم در اینجا شما را شرافتمند می‌کند و هم در پیشگاه حق آبرو دارید و با آبرومندی وارد می‌شوید به حق تعالی. (همان،ج ۱۲ ،ص ۴۰۳)

امام خمینی در جای دیگری می فرمایند: “دانشگاه که باز شده است، بدانند این جوان ها که دست ها ممکن است در کار باشد که باز مسائل را طور دیگری کنند و شماها را منحرف کنند . همان دفعه اولی که شما از یک استاد یا از یک دانشجو یک چیز انحرافی دیدید، همان دفعه اول گزارش بدهید تا جلویش گرفته شود.” (همان،ج ۱۷ ،ص ۱۵۶)
با این اوصاف، رئوس مقوله انسان سازی دانشگاه با رویکرد رسالت دانشجو، در قالب دو گام ایجابی و یک گام سلبی تعریف می‌شوند که عبارتند از تزکیه نفس، بیداری و آگاه سازی ملت‌ها و برخورد با منحرفین.

بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در توصیف نقش دانشگاه و دانشجو درقطع وابستگی و استقلال کشور می‌افزایند: «اگر دانشگاه ها درست نشود و مدرسه های ما هم درست نشود، امید اینکه یک جمهوری اسلامی ما پیدا کنیم نداریم . اگر این دو قشر تربیت شدند، به طوری که اسلام می خواهد، تربیت انسانی شدند، هم مملکت ما مصون می شود از تصرف شیاطین و روی چرخ خودش گردش می کند بدون وابستگی به خارج و بدون خیانت های داخلی و هم ترقیات حاصل می شود برای شما» (همان، ج ۹، ص ۳)

تأکید حضرت امام بر استقلال طلبی و قطع ریشه های وابستگی، بیانگر ماهیت ضد استعماری و سلطه ستیز نهضت اسلامی ایران است. ایشان عامل فروپاشی حکومت پهلوی را متکی نبودن آن به قدرت ملت و اتکا به بیگانگان می‌دانستند و با حکومت شاه از آن جهت به مبارزه برخاسته بودند که به بیگانگان و عوامل استعمار خارجی اجازه داده بود تا در امور مملکت اسلامی دخالت کنند.
اصلاح فرهنگ و استقلال فرهنگی از دید بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، حرکتی بنیادی و اساسی محسوب می شود. ایشان در این باره تأکید می‌کنند که: «ملت عزیز ایران و سایر کشورهای مستضعف جهان اگر بخواهند از دام های شیطنت آمیز قدرت های بزرگ تا آخر نجات پیدا کنند، چاره ای جز اصلاح فرهنگ و استقلال آن ندارند، و این میسر نیست جز با دست اساتید و معلمان متعهدی که در دبستانها تا دانشگا هها راه یافته اند.» (صحیفه امام، ج ۱۵، ص ۴۴۵)
امام خمینی طی پیامی به مناسبت بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها خطاب به اساتید، دانشجویان و دانش آموزان می فرمایند:
«بزرگترین فاجعه برای ملت ما این وابستگی فکری است که گمان می کنند همه چیز از غرب است و ما در همه ابعاد فقیر هستیم و باید از خ ارج وارد کنیم. شما استادان و فرهنگیان و دانشجویان دانشگاه ها و دانشسراها و نویسندگان و روشنفکران و دانشمندان معظم باید کوشش کنید و مغزها را از این وابستگی فکری شستشو دهید و با این خدمت بزرگ و ارزنده، ملت و کشورخود را نجات دهید.» (همان، ج ۱۰، ص ۷۹)

امام خمینی(ره) در وصیتنامه سیاسی الهی خود درباره توطئه‌های بزرگ دشمن در مورد دانشگاه‌ها، فرموده‌اند: ” از توطئه‌های بزرگ آنان، چنانچه اشاره شد و کراراً تذکر داده‌ام، به دست گرفتن مراکز تعلیم و تربیت خصوصاً دانشگاهها است که مقدرات کشورها در دست محصولات آنها است. روش آنان با روحانیون و مدارس علوم اسلامی فرق دارد با روشی که در دانشگاه‌ها و دبیرستان‌ها دارند. نقشه آنان برداشتن روحانیون از سر راه و منزوی کردن آنان است؛ یا با سرکوبی و خشونت و هتاکی که در زمان رضاخان عمل شد ولی نتیجه معکوس گرفته شد؛ یا با تبلیغات و تهمت‌ها و نقشه‌های شیطانی برای جدا کردن قشر تحصیلکرده و به اصطلاح روشنفکر که این هم در زمان رضاخان عمل می‌شد و در ردیف فشار و سرکوبی بود؛ و در زمان محمدرضا ادامه یافت بدون خشونت ولی موذیانه.

نقشه دشمن برای دانشگاه
و اما در دانشگاه نقشه آن است که جوانان را از فرهنگ و ادب و ارزشهای خودی منحرف کنند و به سوی شرق یا غرب بکشانند و دولتمردان را از بین اینان انتخاب و بر سرنوشت کشورها حکومت دهند تا به دست آنها هرچه می‌خواهند انجام دهند. اینان کشور را به غارتزدگی و غربزدگی بکشانند و قشر روحانی با انزوا و منفوریت و شکست قادر بر جلوگیری نباشد و این بهترین راه است برای عقب ‌نگهداشتن و غارت کردن کشورهای تحت سلطه، ‌زیرا برای ابرقدرت‌ها بی‌زحمت و بی‌خرج و در جوامع ملی بی سر و صدا، هرچه هست به جیب آنان می‌ریزد.

برای همیشه نگذاریم دانشگاه‌ها به انحراف کشیده شود، پس اکنون که دانشگاهها و دانشسراها در دست اصلاح و پاکسازی است، بر همه ما لازم است با متصدیان کمک کنیم و برای همیشه نگذاریم دانشگاه‌ها به انحراف کشیده شود.

نتیجه عدول از نظرات امامین انقلاب
وضعیت کنونی به گواه هزارات تحلیل صاحب‌نظران انقلابی، عدول پنهان دولت‌های پس از جنگ از نظرات امامین انقلاب در اکثر زمینه‌ها، که دانشگاه و مدارس در رأس این عدول قرار داشتند.

اعتقاد متقن بسیاری از استراتژیست‌ها بر این است که در اثر سیاست بی‌تفاوتی فرهنگی و دینی سال‌های اخیر از سوی دولتمردان و تاثیرپذیری آنان از اندیشه‌های لیبرالی و غرب‌باوری، زمینه‌های ورود برخی اساتید و نفوذ جریان مذکور در سطح مدیریت و ریاست دانشگاه‌ها و برخورداری از نگاه‌های غیر انقلابی و حتی تجدیدنظرطلبانه، وضعیتی را بر دانشگاه‌ها حاکم کرد که دانشجونما به خود اجازه بدترین جسارت‌ها و بروز زشت‌ترین رفتارها را که حتی در شأن لمپن‌ترین عنصر فاسد و بزهکار جامعه نیست، بدهد. در این زمینه چند نکته گفتنی وجود دارد:

وزارت آموزش عالی باید در سه برنامه: کوتاه، میان و بلند مدت (چهار ساله)، عمده‌ترین مسائل و عوامل بحران‌زا در دانشگاه‌ها را ارائه داده و به اجراء گذارد که محور هر سه برنامه، باید نیل به دانشگاه در تراز انقلاب اسلامی و برخورداری از اساتید و هیئت علمی شایسته و ملتزم به ارزش‌های انقلاب اسلامی ملت ایران، همچنین فضایی مالامال از اخلاق، معنویت و اراده اعتلاء علمی و دست‌یابی به بالاترین و رفیع‌ترین قله‌های علمی باشد.

طبیعی است که آنچه در تعارض با این هدف باشد، باید از دانشگاه و مسیر او زدوده و عوامل تقویت و اقتدار دانشگاه همراه و همگام با انقلاب و مردم، مورد حمایت و پشتیبانی قرار گیرد. هدف دانشگاه تراز، باید تربیت نیروهای مورد نیاز انقلاب اسلامی در سطح داخل و خارج از کشور باشد. پر واضح است که کادر تربیت شده برای انجام رسالت در خارج از کشور باید به عنوان سفیران این ملت، از خصوصیات بارزی برخوردار باشند که باید اعتراف کرد دانشگاه کنونی قادر به انجام ماموریت‌های خود بویژه در حوزه فرهنگ و دین‌مداری نیست و باید مورد تغییر و دگرگونی فوری قرار گیرند.

اینکه دانشجو قبل از ورود به دانشگاه، محصول دوازده سال درس و تربیت در مدرسه است، می‌طلبد تا حلقه مدرسه از هر جهت به‌خصوص در محتوای آموزشی و استفاده از معلمان و دبیران فرهیخته و ایجاد فضای مثبت تربیتی، مورد توجه قرار گیرد که بدون عملیاتی‌کردن برنامه‌های مناسب از سال نخست مدرسه تا پایان حضور دانش‌آموز در مدرسه، زنجیره تربیتی در دانشگاه به‌جایی نخواهد رسید. ایجاد هماهنگی‌های آموزشی و تربیتی برای رسیدن به نقطه هدف بین سه وزارتخانه: آموزش و پرورش، وزارت علوم و وزارت بهداشت و علوم پزشکی بسیار ضروری است تا متناسب با اهداف مشترک، راهکارها و وحدت رویه به‌خصوص در مسائل تربیتی بوجود آید. چند گانگی موجود در این زمینه، ترجمان افتراق و ناهماهنگی و جدی نبودن این سه وزارتخانه در دست‌یابی به نتیجه مطلوب نظام تربیتی و آموزشی کشور است.

ممنوع کردن ورود نیروهای امنیتی و انتظامی به محیط دانشگاه حتی در مواقع بحرانی و اغتشاشات، دارای حداقل این زیان است که با توجه به ناکارآمدی نظام مدیریت دانشگاه‌ها برای مدیریت موارد اعتراضی، فرصت کافی برای عناصر معاند جهت ظرفیت‌سازی در دانشگاه‌ها و ایجاد صحنه‌های تاسف‌آوراخیربوجود آورد که حتماً و قطعاً باید برای اصلاح دانشگاه‌ها ابتداء باید در تغییر روسا، معاونان و…، اقدام کرد.

یکی از دلائل فقدان تدبیر برای مدیریت اغتشاش در دانشگاه‌ها، عدم برگزاری جلسات پاسخ به پرسش‌ها و موارد انتقادی و جداسازی صف معترضان از اغتشاشگران از سوی برخی روسای دانشگاه‌ها و سوءمدیریت در تشدید اغتشاش بوده که باید دولت با اعزام بازرسان، به احصاء قصور و تقصیرها بپردازد و فوراً برای رفع این نقصان‌ها اقدام عاجل و قاطع کند تا بتوان با انتصاب مدیرانی در تراز انقلاب به دانشگاه‌های تراز دست یافت.

هیچ یادمان نرفته در سال ۵۹ و ۶۰، گروهک‌ها با تشکیل اتاق جنگ در دانشگاه‌ها، فراوان از ظرفیت دانشگاه‌ها برای ایجاد چالش‌های امنیتی در کشور استفاده می‌کردند. آنها از سعه‌صدرنظام و خوش‌باوری مسئولان سوءاستفاده کرده و دانشگاه را به مرکز هدایت آشوب‌ها تبدیل کرده بودند تا اینکه مسئولان کشور برای ایجاد انقلاب فرهنگی بطور موقت اقدام به تعطیلی دانشگاه‌ها کردند.

کلام پایانی
بدون تردید وضعیت کنونی دانشگاه‌ها با توجه به اقتدار نظام اسلامی در حدی نیست که با تحریک و برخوردهای چاله میدانی معدودی دانشجونما، تعطیلی را تجربه کند، اما با نگاهی به نوع عمل گروهک‌ها در ابتدای انقلاب در دانشگاه‌ها می‌توان برای امروز این مرکزی که باید انسان‌ساز باشد، اقدام عاجلی را تدبیر کرد.

آنچه که امروز در اولویت برقراری نظم و امنیت در دانشگاه‌هاست، برکناری برخی از مسئولان این دانشگاه‌ها و انتصاب نیروهای معتقد و انقلابی، همچنین برخورد انضباطی با متخلفان از قانون و دانشجونماهاست. در این ارتباط نباید با امروز و فردا کردن‌ها، زمان را از دست داد و خسارات را بیشتر بر کشور و ملت تحمیل کرد.