فعالیت بدنی با افزایش سن دختران کاهش می‌یابد یا پسران؟

به گزارش عصرقائم، فعالیت بدنی یک رفتار یاد گرفتنی و تحت تاثیر خانواده، معلمان، مربیان و نیز محیط است. کودکان و بزرگسالانی که فرصت های اعتماد به نفس در قابلیت های بدنی خود را در اوایل دوران زندگی نداشته اند در اواخر زندگی فعالیت کمتری دارند.

مهارت های حرکتی مثل دویدن، پریدن و پرش می توانند به عنوان ساختار فعالیت بدنی در طول عمر چنین افرادی تلقی شود و کودکانی که در اوایل زندگی در این مهارت ها خوب پیشرفت  نکرده اند، ممکن است در دوران بعدی زندگی در فعالیت های بدنی روزانه کم تحرک تر به نظر برسند.

بر اساس این مطلب که از سوی شیرین شاهی، کارشناس تربیت بدنی تهیه شده و توسط فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته آمده است: مشارکت منظم در انواع مختلف فعالیت بدنی نقش حیاتی برای رشد و نمو سالم دارد. شواهد نشان می دهد که فعالیت بدنی می تواند تاثیر مفیدی روی ترکیب بدن، سطح کلسترول، فشار خون، قند خون، توان هوازی، قدرت عضلانی، مهارت های حرکتی و سلامت استخوانی داشته باشد.

فعالیت بدنی منظم می تواند عملکرد علمی و احساس سلامت روحی را بهبود بخشد و عادات سبک زندگی صحیح مثل مشارکت در فعالیت بدنی روزانه که در طی دوران کودکی و نوجوانی شروع  می شوند در دوران بزرگسالی ادامه و توسعه می یابد و در طولانی مدت نیز، مشارکت روزانه در بازی های محیط باز، فعالیت های تناسب اندام و ورزش های تفریحی به بهبود سلامت و خوشی همه کودکان و بزرگسالان کمک خواهد کرد.

خصوصیات فعالیت بدنی کودکان و بزرگسالان

الگوی فعالیت طبیعی پسران و دختران با انفجارهای کوتاه فعالیت بدنی و در صورت نیاز دوره های کوتاه استراحت ساخته می شود و اکثر کودکان برای شادی، دوست یافتن و یاد گرفتن چیزهای جدید در فعالیت فیزیکی شرکت می کنند درحالی که برنامه های ورزشی جوانان می تواند فرصتی مناسب برای ورزشکاران جوان فراهم کند تا از نظر بدنی فعال باشند اما همه بچه ها از رقابت لذت نمیبرند و بعضی پسران و دختران ممکن است برای تمرینات و مسابقات آماده نباشند.

کودکان و نوجوانانی که آمادگی جسمانی ضعیفی دارند احتمالا به علت ناراحتی، خجالتی یا ناراحتی بدنی مثل درد و آسیب ها، ورزش را کنارمی گذارند در حالی که بازی فعال روزانه و فعالیت بدنی از قدیم بخش مهمی از زندگی کودکان و نوجوانان را تشکیل داده است.

امروزه، تلفن های همراه، رایانه ها و شبکه های های اجتماعی موجب شده اند نیاز و میل به حرکت و بازی کمتر شود. همچنین میزان مشارکت در فعالیت بدنی با افزایش سن کمتر می شود و در دختران کاهش آن شدیدتر از پسران است.

چالش هایی که برای فعال کردن بچه ها در زندگی روزانه وجود دارند باید تناسب سن با فعالیت فیزیکی، مدیریت فیزیکی و حمایت خانواده و دوستان را مدنظر قرار دهد.

یک سبک زندگی بی حرکت به عنوان یک فاکتور خطر مهم برای چاقی و بیماری قلبی عروقی محسوب می شود و شیوع اضافه وزن و چاقی در میان کودکان و نوجوانان یک نگرانی مهم برای سلامت عمومی محسوب و مشکلات سلامتی مربوط به وزن در کودکی زودتر تشخیص داده می شوند.

یک گزارش از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری از روند مشکلات در دانش ­آموزان دبیرستانی ایالات متحده نیز حکایت از آن دارد که تنها ۲۷ درصد از دانش آموزان در روز ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی دارند و تنها ۵۲ درصد از دانش آموزان در فعالیت های تقویت عضلانی شرکت می کنند.

همچنین تنها ۲۹ درصد از دانش آموزان هر روز آموزش فیزیکی می بینند،۴۱ درصد دانش آموزان ۳ ساعت یا بیشتر در روز بازی های ویدئویی یا کامپیوتری بازی می کنند و ۳۲ درصد از دانش آموزان ۳ ساعت یا بیشتر در روز تلویزیون تماشا می کنند.