حضور آمریکا در سوریه پرخطرتر از هر زمان دیگر

به گزارش عصرقائم، پایگاه “نشنال اینترست” در تحلیلی با عنوان “حضور آمریکا در سوریه پرخطرتر از هر زمان دیگر” نوشته است:

«به نظر می‌رسد دکترین سیاست آمریکا در سال ۲۰۲۳ در سوریه این است که تفکر جدید را دور انداخته و تفکر کهنه را پذیرا باشد. سربازان آمریکایی در پی وقفه‌ای حاصل از حملات ترکیه به نیروهای کُردِ مورد حمایت آمریکا در سوریه عملیات‌هایشان را از سر گرفته‌اند. این تمایل شدید به حفظ وضعیت موجود ریسک‌هایی که باعث افزایش تهدید علیه ادامه حضور آمریکا در سوریه شده‌اند را نادیده می‌گیرد.

تصمیم واشنگتن برای حمایت از شورشیان سوری در آغاز جنگ داخلی سوریه فاجعه‌آمیز از آب در آمد و سبب ظهور داعش و سایر گروه های شبه‌نظامی شد. کشتار متعاقب و ظهور داعش، مداخله بیشتری را به همراه داشت اما پس از اعلام شکست داعش، توجیه آمریکایی ها برای ماندن در سوریه به طرز فزاینده‌ای مبهم شد. اکنون، منطق منحرفی که برای توجیه استقرار نیروهای آمریکایی در سوریه استفاده می شود، حفاظت از همان نیروهای آمریکایی است. این چرخه خودمحور، که در آن واشنگتن برای هر راه حل مشکلی ایجاد کرده است، به اندازه کافی به طول انجامیده است.

هر چند استراتژی واشنگتن ایستا است، اما وضعیت پویاتر و متزلزل‌تر از همیشه است. حملات راکتی اخیر ترکیه به نیروهای کرد در فاصله حدودا ۱۲۰۰ متری نیروهای آمریکایی به وقوع پیوست. ترکیه متحدان کرد واشنگتن را تروریست می‌داند و بمبگذاری اخیر در استانبول احتمال تهاجم زمینی دیگری از ترکیه به سوریه را افزایش داد. ترکیه یکی از اعضای ناتو است و درخواست سوئد و فنلاند برای عضویت در ناتو را به دلیل نگرانی هایش در مورد شبه نظامیان کرد در بن بست قرار داده است. بعید است که آمریکا از درگیر شدن بیشتر در نزاعی که از دهه ۱۹۷۰ ادامه دارد، چیزی عایدش شود. علاوه بر این، با توجه به سطح بالای جدی گرفتن تهدید تروریسم توسط آنکارا، ضدیت با ترکیه احتمالاً انسجام ناتو را تضعیف می کند.

حضور آمریکا در سوریه نیز فراتر از اهداف مورد نظرش ادامه یافته است. همین چند هفته پیش داعش برای سومین بار رهبر خود را از دست داد. سه سال پس از اعلام شکست داعش، این گروه تا حدی ریشه کن شده که هویت آن رهبر و جانشینش ناشناخته مانده است. متحدان کرد واشنگتن عملیات علیه داعش را به طور کامل متوقف کرده اند. حالا چرا واشنگتن باید حاضر باشد صدها سرباز آمریکایی را برای مبارزه با دشمنی که اساساً یک گونه در خطر انقراض شده به خطر بیندازد؟

حتی قبل از حملات اخیر ترکیه در سوریه، دلایل زیادی برای خروج وجود داشت. گروه‌های حامی ایران مرتبا نیروهای آمریکایی را در داخل سوریه و عراق هدف قرار می دهند. آمریکا مجبور نیست این ریسک را بپذیرد. این نیروها تا زمانی که نیروهای آمریکایی آنجا را ترک کنند به مقابله با آنها ادامه خواهند داد. خارج شدن از سوریه به معنی رها شدن ابتکار عمل یا قبول شکست نیست بلکه تصدیق می کند یک دهه اجرای تاکتیک های بی ثمر سودی به همراه نداشته اند. واشنگتن در قبال مردم کشور خودش وظیفه دارد نه نسبت به ماموریتی با اهداف مشکوک و نسنجیده.

سوریه جزو منافع اصلی آمریکا نیست. در واقع، سوریه در حاشیه منطقه ای قرار دارد که آمریکا قبلاً در استراتژی دفاع ملی خود تأکید را از روی آن برداشته است. در مقابل، سوریه برای ایران حیاتی است. سوریه هم بخشی از شبکه بازدارندگی ایران است و هم از نظر مذهبی با رهبران شیعه ایران مرتبط است. بنابراین، در حالی که آمریکا بازیگر بزرگ‌تری است، اما ایران مایل است برای حفظ نفوذ خود در سوریه خطرات خیلی بیشتری را متحمل شود. این به معنی حمایت از حملات مخاطره آمیز به نیروهای آمریکایی به منظور فشار برای خارج ساختن نیروهای آمریکایی است.

اشغال سوریه از سوی آمریکا ممکن است کم هزینه به نظر برسد، اما اینطور نیست. اولاً، هر چند تعداد ۹۰۰ سرباز در سوریه شاید نیروی کوچکی به نظر برسد، این اما حجم بالای دارایی‌های مورد نیاز برای حفظ و پشتیبانی آنها را پنهان می‌کند. محوریت دادن به هزینه پایین همچنین خطر تشدید تنش با ایران را که می تواند برای نیروهای آمریکایی در سراسر خلیج فارس یک خطر باشد، به عنوان یک فاکتور در نظر نمی‌گیرد. ده‌ها هزار نیروی آمریکایی در عراق، کویت، امارات، عربستان سعودی و قطر به طور بالقوه در تیررس پهپادها و موشک‌های بالستیک ایران قرار دارند.

واشنگتن به خرج کردن خونها و پولهای خود برای یک جنگ بی پایان ادامه می دهد؛ جنگی که زندگی میلیون ها شهروند را مختل کرده است. تداوم این ماموریت ممکن است از نظر سیاسی آسان باشد، اما حاکی از بزدلی اخلاقی با هدف جلوگیری از تغییر الگوی شکست خورده دهه گذشته است. تلفات مداخله گمراه در سوریه فراتر از میدان جنگ است. مادران، پدران و فرزندان سنگینی فشار اعزام های بی پایان به ماموریت و ترس از دست دادن عزیزان خود را تحمل می کنند. وقت آن است که واشنگتن به این درد پایان دهد و نیروهای ما را از سوریه به خانه بازگرداند.»