رنج معلولان مازندرانی در استفاده از خدمات شهری

به گزارش قائم آنلاین،  معلولان قشری از افراد جامعه هستند که به علت وجود نقصی ‌مادرزادی یا اکتسابی در اثر تصادفات، حوادث یا بلاهای طبیعی، جنگ، آتش سوزی، مسمومیت ها و یا ‌بیماری های مزمن دچار معلولیت شده اند و از انجام برخی فعالیت های عادی زندگی فردی یا اجتماعی ناتوان هستند.

این افراد مانند سایر شهروندان نمی‌توانند از وسایل حمل و نقل عمومی برای عبور و مرور روزانه خود استفاده کنند. علاوه بر آن این قشر افراد هنگام عبور از پیاده روها، معابر، چهارراه ها و گذرگاه ها و برای دسترسی به اماکن اداری، دولتی و تجاری با مشکلات متعددی مانند موانع مختلف، نامناسب بودن راه ها، نبود جایگاه ویژه برای رفت و آمد و مواجه می شوند.

روزی در هنگام عبور از پله برقی، فردی را مشاهده کردم که به دلیل محدودیت جسمی بر روی ویلچر نشسته بود. او به دلیل نبود آسانسور راهی نداشت جز استفاده از پله های انبوه یا پله برقی که بدون تردید مشکل و خطرات زیادی برای او به همراه داشت. در نهایت بعد از مدتی انتظار با کمک سایر مردم توانست با استفاده از پله برقی از ایستگاه خارج شود. شاید این سوال به ذهن شما هم برسد که چرا نباید برای معلولان جسمی و حرکتی که بخشی از جمعیت کشور را شامل می شوند، امکانات مناسبی در شهر وجود داشته باشد؟

افرادی مشابه این فرد زیاد هستند که از ویلچر یا وسایل کمکی برای راه رفتن استفاده می کنند و زمانی که پای صحبت آنان می نشینید از این اوضاع که نمی توانند همچون شهروندان عادی زندگی کنند ناراضی و گله مند هستند. معلولان به دلیل اینکه نمی توانند از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند متحمل هزینه های زیادی می شوند. آن ها نمی توانند از پل های هوایی استفاده و چهار راه ها عبور کنند و به دلیل وجود خطرات احتمالی حتما باید با کمک فرزندان یا اطرافیان یا خودرو شخصی در شهر تردد کنند و حتی مانند مردم عادی به بعضی از مراکز تفریحی و تجاری نمی توانند بروند.

نکته مهم اینجاست که معلولان مانند سایر شهروندان در استفاده از خدمات شهری سهیم هستند اما دلایلی همچون خطرناک بودن عبور از عرض خیابان، عدم وجود فضایی مناسب در معابر، پل های هوایی، پیاده روها، باعث شده که این افراد برای رفت و آمد در شهر و حتی استفاده از پل های هوایی برای برطرف کردن نیازهای روزمره خود با دردسرهایی رو به رو شوند. علاوه بر آن در بسیاری از مراکز تجاری و فرهنگی جایگاهی برای معلولان در نظر گرفته نشده است.

همچنین تعدادی از ساختمان های اداری، دولتی و عمومی وجود دارند که برای استفاده معلولان مناسب سازی نشده است. به عنوان مثال تعدادی زیادی از بانک ها و مراکز شهری هستند که توسط دو یا سه پله از سطح زمین جدا شده اند و معلولان برای ورود به این مکان ها با مشکل مواجه می شوند. این موضوع خود به تنهایی سبب ایجاد تبعیضی میان یک شهروند معمولی و یک شهروند معلول می شود.

معلولان، خلع سلاح در شهرهای‌مان

محمد رفیعی معلول جسمی با اشاره به مشکلات معلولان در جامعه، گفت: به هر طرف که نگاه می‌کنی پر است از مانع و مشکل و دردسر. انگار که شهرها تنها برای افرادی ساخته‌شده که از توان جسمی کامل برخوردارند.

وی از بی‌توجهی مسئولان گلایه کرد و افزود: همواره از توسعه عمرانی و شهری و طرح‌های جهادی شهرداری‌ها و حمایت فرمانداری از اشتغال‌های خرد و خانگی و سخنرانی‌های بسیار زیبا شنیده می‌شود، اما در عمل خبری نیست.

این معلول به شعارهای خالی از عمل مسئولان اشاره و تصریح کرد: مسئولان و هزاران شعار توخالی وانمود می‌کنند حامی هستند، ولی در پشت پرده ترحمی آزاردهنده نهفته است.

اسدی با اشاره به محدودیت‌های متعدد در سطح شهر گفت: چرا راه رفتن در پیاده‌رو، رد شدن از عرض خیابان، استفاده از پل عابر پیاده، بالا رفتن از طبقات یک ساختمان با آسانسور، همه و همه حقوقی چنان بدیهی و ساده هستند که انسان خجالت می‌کشد وقتی‌که می‌بیند توی این شهرهای بزرگ تو قادر به انجام آن‌ها نیستی.

مناسب‌سازی، انتظار حداقلی معلولان

مدیرکل بهزیستی مازندران بهزیستی را ناظر بر عملکرد تمامی دستگاه‌های اجرایی استان دانست و گفت: تمامی دستگاه‌ها و نهادها بر اساس فعالیت‌هایی که درزمینهٔ مناسب‌سازی اماکن و معابر عمومی و فضای اداری انجام می‌دهند، مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.

سعید آرام مناسب‌سازی را یکی از دغدغه‌های مهم معلولان دانست و اظهار کرد: جامعه باید طوری مناسب‌سازی شود تا همه معلولان بتوانند در جامعه نقش مؤثری ایفا کنند؛ زیرا بدون حضور فرد معلول در جامعه، توانمندسازی وی نیز میسر نخواهد بود.

به گزارش بلاغ،‌ مناسب سازی محیط شهری برای داشتن زندگی آرام و بی دغدغه همراه با رضایت مندی تمام اقشار جامعه از امکانات شهری از جمله مواردی است که به صورت یک استاندارد بین المللی، در تمام کشورهای دنیا سابقه ای طولانی دارد. بنابراین انتظار می رود مسئولان مربوط ضوابط و معیارهایی را تعیین کنند که بر اساس آن تجهیزات و خدمات شهری برای استفاده از معلولان نیز مهیا و مناسب سازی شود تا آنها هم مانند سایر افراد بدون دغدغه رفت و آمد به زندگی روزانه خود ادامه دهند و در استفاده از تجهیزات و خدمات شهری سهیم شوند.