مطالبه از قوه قضائیه چه زمانی محقق می‌شود؟

به گزارش قائم آنلاین،  سی و هفت سال است بمناسبت شهادت مظلومانه شهید بهشتی و یاران انقلاب در ۷تیرماه ۱۳۶۰ به دست منافقین منفور و مزدور و نامگذاری هفته‌ای به نام “قوه قضائیه”، مراسمی برگذار می‌شود و مسئولان قوه قضائیه به حضور رهبر معظم انقلاب می‌روند و به بیانات ارزشمند معظم‌له در زمینه لزوم برخورد با مفسدان اقتصادی و متخلفان از قانون بدون ملاحظه هرگونه مسئله، گوش فرا می‌دهند و مردم نیز با استماع نقطه‌نظرات رهبر خود که برگرفته از متن و عمق نیازهای‌شان است، امیدوار به آینده این قوه، منتظر می‌مانند تا شاهد برخورد قاطع دستگاه قضایی کشور خود با دانه درشت‌ها و مفسدانی که با تنگ کردن مجرای تنفسی اقتصاد کشور، درصدد افزایش فشار به مردم هم‌راستای با دشمنان ملت ایران هستند، می‌باشند.

هفته‌ای که نباید خوش‌خوشان تمام شود

هفته قوه قضائیه امسال نیز در شرائطی سپری شد که سخت‌ترین فشارها ظرف سال‌های اخیر متوجه مردم کشورمان است و امسال نیز رهبر معظم انقلاب، رسیدگی به تخلفات و فسادهای اقتصادی و سوءاستفاده فرصت‌طلبان از شرائط کنونی را به عنوان وظیفه‌ای تعطیل و توقف‌ناپذیر قوه قضائیه برشمردند.

اینکه قوه محترم قضایی در هفته خود اقدام به ارائه گزارش کند، امر طبیعی و برای مردم چندان پرجاذبه نیست از تعداد پرونده‌های ورودی و خروجی و میزان دادرسی‌ها و سپس چند توصیه اخلاقی و حقوقی، نمی‌توان رضایت مردم و خشنودی آنها و در نقطه مقابل خوف و وحشت قانون‌شکنان و متعرضان به حقوق مردم را جلب کرد. آنچه که مورد انتظار و به عنوان یک مطالبه فراگیر مطرح است، برخورد قاطع و پشیمان‌کننده با متخلفان بزرگ و دانه‌درشت‌هاست.

شیپور جنگ دشمن که از سوی مسئولان‌مان شنیده نمی‌شود!

به صراحت گفته دشمنان بویژه وزیر خزانه‌داری امریکا و به اعتراف همه ناظران و صاحب‌نظران، امریکا بیش از دو دهه است که جنگ اقتصادی برای ناتوان‌سازی ایران و افزایش سطح نارضایی اجتماعی را در دستور اول کار و سیاست‌ها و برنامه‌های خود قرار داده است و این واقعیت غیرقابل انکاری است.

حال چرا ارکان کشورمان اعم از قوه مجریه و قضائیه با این جنگ حقیقی اعلام‌شده از سوی دشمن، که در میدان عمل نیز تلفات و ضایعات آن را شاهدیم و کسی را قادر به انکار آن نیست، برخورد شایسته و حداقلی نمی‌کند، امری حیرت‌انگیز و سئوال‌آفرین است؟!.

جنگ بدون دشمن، قابل تصور و تصدیق نیست
در جنگ گروهک‌ها، که با اعلام رسمی آنها در ۳۰ خرداد سال ۱۳۶۰ آغاز شد، کشور پس از دادن قریب ۲۰ هزار شهید و جدی‌گرفتن موضوع، دامنه آن غائله را برچید و بساط خائنین و مزدوران دشمن، که با عناوین مختلف و زیبا و فریبا در کشور فعالیت می‌کردند، جمع شد و مردم و کشور نفس راحت کشیدند.

اما و اما در جنگ تمام عیار اقتصادی دشمن، با وجود گذشت ۱۳سال از آغاز آن، چرا ارکان نظام و قوای سه‌گانه به این جنگ خوب نمی‌نگرند و برای آن تدبیر لازم را نمی‌اندیشند، جای تعجب دارد و حیرت زمانی بیشتر می‌شود که رهبر معظم انقلاب، به عنوان سکاندار و چشمان تیزبین انقلاب صدها بار بر واقعیت این جنگ و لزوم اتخاذ تدابیر لازم بویژه تمسک به اقتصاد مقاومتی و وجهه همت قرار دادن تلاش و سخت‌کوشی و ساده‌زیستی مسئولان با حفظ روحیه انقلابی تاکید می‌فرمایند و از سوی مسئولان نیز چیزی جز حمایت‌های گفتاری و لفظی از این بیانات و فرامین مشاهده نمی‌شود!!.

فلسفه برگزاری جلسات سران قوا چیست؟

برگزاری جلسات سران قوا بمنظور ایجاد اتحاد و انسجام و هماهنگی در رفع مشکلات و دغدغه‌های مردم اقدامی مبارک و مورد تاکید است، اما آثار این جلسات در صحنه عمل و بهبود شرائط جامعه و مردم کوچه و بازار باید خود را نشان دهد. اتخاذ تصمیماتی که هربار رئیس جمهور پس از هر جلسه سران قوا از آنها یاد می‌کند و مردم را نوید می‌دهد، چه زمانی باید در قالب برخورد با دانه‌درشت‌ها و غارتگران اعتماد ملی خود را بنمایاند؟. مگر سه قوه در رفع موانع، که زالوهای فرصت‌طلب اقتصادی و متاسفانه وابسته و پیوسته به مسئولان عالیرتبه از مصادیق بارز مفسدان می‌باشند، نباید با هم همکاری و تعامل کنند و از تعلقات و تعصبات نافی منافع ملی خود را برهانند تا زمینه‌های رشد و شکوفایی در زیر سایه عدالت فراهم آید؟. اگر چنین است، که این‌گونه باید باشد، پس چرا هر بار از باغ پرماجرای سوداگران وابسته به مسئولان بار و بری می‌رسد و متعاقب آن از برخورد با این دانه درشت‌ها که سرمایه‌های ملت را به یغما می‌برند، خبری نیست و اقدامی قاطع اطلاع‌رسانی نمی‌شود؟!.

آیا سران قوا جنگ اقتصادی دشمنان علیه کشورمان را باور دارند؟!
آیا برای سران قوا وجود فرماندهان و سربازان دشمن در عرصه اقتصاد کشور، که هر روز مسائل جدید می‌آفرینند و موجب سلب اعتماد ملی از دولت و نظام می‌شوند، قابل تشخیص و شناسایی نیست؟ و یا آنکه در برخورد قضایی با آنان ملاحظاتی وجود دارد؟!.

امروزه با وجود سمپاشی‌های مسموم رسانه‌های بیگانه بویژه در فضای مجازی، جای هیچ‌گونه سکوت و مصلحت‌اندیشی در افشاء و مجازات مفسدان اقتصادی نیست، که اگر کوچک‌ترین تعللی در این زمینه بروز کند، طبیعی است که مردم شایعات وابسته بودن مفسدان به مسئولان دولتی را در فضای مجازی باور کنند و اعتماد خود به دولت و دولتمردان را از دست بدهند.

مطالبه اصلی مردم و کشور

پرسش منطقی مردم در این جنگ اقتصادی نظام سلطه شیطانی علیه نظام اسلامی و مردم وفادار کشورمان این است که آیا تلفات جنگ یکسویه تنها بایداز سوی ما باشد و دشمن هیچ‌گونه تلفاتی در مجازات فرماندهان و سربازان خود را نباید شاهد باشد؟. این حجم از دستگیری‌ها و اثبات جرم‌ها چرا منجر به صدور حکم اعدام برای مفسدان اقتصادی و غارتگران بیت‌المال نمی‌شود؟!. آن همه خط و نشان کشیدن دستگاه قضایی علیه ویرانگران اقتصادی کشور چرا نباید برای یکبار سیمای اجرایی به خود نگیرد تا وقتی چوب مجازات بلند شد، گربه‌های خطاکار حساب خودشان را بکنند؟!. وقتی مکرر تجاوزان به حقوق مردم از سوی مدعی‌العموم تهدید به اعمال قانون و اشد مجازات می‌شوند و خبری از مجازات نمی‌شود، این قوه قضائیه است که از اعتبار و تاثیرگذاری فرو می‌افتد و متجاوزان و متخلفان نیز گستاخ‌تر شده و روند تعدی به حقوق ملی را گسترده‌تر و پیچیده‌تر سازماندهی می‌کنند.

بسیاری از مردم معتقدند علاوه بر وجود بستر بزه و فسادهای اقتصادی، این تعلل دستگاه قضاء در برخورد قاطع و پشیمان‌کننده با مفسدان است که زمینه‌های فساد و تعمیق و گسترش سازمانی آن را تضمین می‌کند.

حرف آخر و آخرین حرف

خلاصه کلام آنکه با قاطعیت و برخورد سریع و انعطاف‌ناپذیر دستگاه قضاء کشور است که می‌توان به ریشه‌کنی فساد و تخلفات سازماندهی‌شده امیدوار شد و انتظار برد که نظام اسلامی در ریل‌های صحیح قادر خواهد بود به شعارهای انقلاب و مطالبات شهدای کشور عمل کند و قطار نظام اسلامی را به سرمنزل مقصود برساند؛ ضمن آنکه نباید به هیچ‌وجه خدمات شایان تحسین دستگاه قضایی و نیروهای ارزشمند و انقلاب آن را نادیده و ناگفته گذارد.