آمریکا؛ سلبریتی ثروتمند، خودشیفته و متوهم

به گزارش قائم آنلاین، تفاوت های فرهنگی در بین تمام کشورها وجود دارد و به این دلیل که غول های اقتصادی ـ سیاسی عمدتا موجودیت هایی فانتزی هستند، این تفاوت ها معمولا دردرون آنها هم وجود دارد. گفته شده که آمریکا به خصوص از نظر فرهنگی غامض تر و حتی  بهت آورتر از بخش عمده ای از بقیه جهان است. بیشتر آمریکاییان چنین می خواهند، ولی من در این توهم به سر نمی برم که مردم دیگر مناطق جهان، بیشتر وقتشان را با فکر کردن به ما می گذرانند. همه ما به عنوان یک گونه، فقط تلاش داریم چیزی را که اسمش زندگی است، سپری کنیم. این انگاره محافظه کارانه آمریکایی که مردم برخوردار از مراقبت های درمانی بسیار بهتر، قوانین حقوق مدنی و کنترل اسلحه بسیاربهتر «از آزادی ما نفرت دارند»، یک توهم امپریالیستی خودخواسته است. بدتر آنکه این توهم در این مقطع دیگر هیچ کس را گول نمی زند.
گفته شده که اگر تمام جهان یک صحنه باشد، آمریکا بازیگر اصلی آن است: یک سلبریتی ثروتمند، پر هیاهو و دنبال توجه، بی آنکه لیاقت کامل ایفای نقشی را که برعهده گرفته داشته باشد؛ نقشی که غالبا هنگام اجرایش با سیل دشنام ها مواجه می شود و مستعد دست زدن به حرکات هیستریکی است که بیم آن می رود کل نمایش را برای تمام بازیگران دیگر به افتضاح بکشاند. (همچنین خجالت آور اینکه احتمالا خودش آخرین کسی است که می فهمد جایگاه او به عنوان بازیگر ارشد به سرعت رو به زوال است).
از نگاه یک ناظر بیرونی، فرهنگ آمریکایی  تناقض آمیز و عجیب و غریب، به شدت انتقادگر و خود تشویق گر است. شخصیت ملی آمریکایی از نظر گرایش های خودشیفته گرایانه اش به همراه ناامنی های خرد کننده اش خود می تواند موضوع یک کتاب درسی باشد.
چگونه باید با کشوری آشتی کرد که از خشونت بت می سازد و درباره سکس حساس و سختگیر است؛ مسیحیت و مصرف گرایی را در هم ادغام می کند؛ می گوید به آزادی عشق می ورزد و با این حال زیرپا گذاشتن حقوق انسان ها را به اصلی بنیادین تبدیل کرده است؟ هنگام گفتگو باغیرآمریکاییان وقتی موضوع صحبت به آمریکا می رسد، معمولا مشاهده می کنید که آنها درباره  چیزهایی که اگراهل اینجا نباشید به نظرتان عجیب و غریب می رسد، اظهار بهت و حیرت می کنند. اما اگراهل اینجا هم باشید، اگر به اندازه کافی از این چیزها سخن بگویید، این چیزها کم کم به نظر شما هم عجیب و غریب می رسند.
این برداشت ها حتی از سوی کشورهایی که مشابهت هایی با آمریکا دارند نیز صورت می گیرد. مرکز تحقیقاتی پیو پیمایش هایی را که در سال های اخیر انجام داده منتشر کرده که برخی از تفاوت نگرش های نه چندان شدید بین آمریکاییان و اروپاییان را نشان می دهند. روشن است که تفاوت های فرهنگی زیادی در میان کشورهای اروپایی وجود دارد و این پیمایش ها ضرورتا در توصیف نحوه نگرش شهروندان کل کشورها به جهان اختلاف زیادی ندارند، اما این نظرسنجی ها چیزی را به ما می گویند که تعداد زیادی از این کشورها بر سر آن توافق دارند.
معمولا همه می دانند که اروپایی ها به طور کلی کمتر از آمریکاییان مذهبی هستند. نطق های ریاست جمهوری آمریکا همیشه با یک «خدا به آمریکا برکت دهد» سرسری پایان می یابد، ورزشکاران ما از خدایی شکرگزاری می کنند که ظاهرا ترجیح می دهد مسابقات ورزشی را رو به راه کند تا سرطان را شفا دهد؛ و روی پول ما نیز چکامه ای خطاب به خدا دیده می شود (برترین قدرت واقعی آمریکا). یک مطالعه موسسه پیو که سال گذشته منتشر شد دریافته است که تقریبا ۷۵ درصد از آمریکاییان  از هر فرقه ای می گویند که مذهب دست کم «به شکلی» برای آنان اهمیت دارد، در حالی که ۵۳ درصد آن را «بسیار» مهم می دانند. این میزان از تمام کشورهای اروپایی که این نظرخواهی در آنها به عمل آمده بالاتر است؛ فهرستی که در صدر آن لهستان با تنها ۲۸ درصد – نزدیک به نیمی از مجموع آمریکا- همین پاسخ را داده اند. از این نظر فرانسه در اروپا در آخرین رتبه جای می گیرد. در حالی که ژاپن و چین با وام گرفتن یک عبارت محافظه کارانه، حتی بیشتر از فرانسه «بی خدا» هستند.
امروزه این میزان در آمریکا از سال ۲۰۰۷ کمی پایین آمده، یعنی زمانی که ۲۶ و ۵۶ درصد از مردم می گفتند که مذهب «به شکلی» یا «خیلی» اهمیت دارد. در فاصله ۷ ساله  نظرسنجی ها ۷٫۸ درصد کاهش درتعداد کسانی که خود را مسیحی توصیف کرده اند وجود دارد که با رشد مشابه درمیان دیگر  وابستگی های مذهبی متوازن می شود. بزرگ ترین جهش درمیان «غیروابستگی دارها» بود، گروهی که شامل بی خدایان، ملحدان و «بی اعتقاد به چیزی خاص» قرارمی گیرند. سال گذشته موسسه پیو همچنین دریافت که مسیحیان سفید پوست هم اکنون یک اقلیت را دراین کشورتشکیل می دهند. خبری که قطعا  یک طرفدارترامپ را خوشحال نخواهد کرد.
هیچ شاخصی در خلا وجود ندارد، بنابراین منطقی است که مذهبی بودن آمریکا – یا به هرروی کسانی که ادعای آن را دارند – بر رفتارهای جنسی آن بیشتر اثربگذارد. در پیمایشی که در سال ۲۰۱۳  انجام شد ۳۰ درصد آمریکاییان گفتند که روابط جنسی پیش از ازدواج «از نظراخلاقی قابل قبول» است. عددی که از تمام کشورهایی که اهمیت کمتری را به مذهب می دهند بیشتر است.
مطالعه ای که موسسه گات مچر در سال ۲۰۰۶ انجام داده، دریافته است ۹۵ درصد از آمریکاییان رابطه جنسی پیش از ازدواج داشته اند. باید اشاره کرد که این تحول ناگهانی و جدیدی نیست و حتی درمیان زنانی که در دهه ۱۹۴۰ به دنیا آمده اند، نزدیک به ۹ نفر از هر ۱۰ نفر رابطه جنسی پیش از ازدواج داشته اند. فقط بیش از ۶۰ درصد از نوجوانان آمریکایی تا پیش از ۱۹ سالگی رابطه جنسی داشته اند، در حالی که یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ دریافته است که حتی ۸۰ درصد از اوانجلیک های ازدواج نکرده ۱۸ تا ۲۹ ساله نیز تمایلات شهوانی شان را ارضا کرده اند.
لاورنس فاینر نویسنده این مطالعه و سرپرست تحقیق داخلی گات مچر می گوید: «این تحقیقی منطبق بر واقعیت است. رابطه جنسی پیش از ازدواج رفتاری عادی برای اکثریت عظیمی از آمریکاییان است و دهه هاست که چنین بوده است. داده ها به روشنی نشان می دهند که اکثریت نوجوانان در آخرین سال های نوجوانی و بزرگسالان قبل از ازدواج رابطه جنسی داشته اند.»
فاینر اشاره می کند که «این نتایج ثابت می کند که ما باید از فریب دادن خودمان دست برداریم و به جای آنکه دلارهای دولتی را صرف برنامه های خویشتن داری کنیم، آنها را در جهت فراهم کردن مهارت ها و اطلاعاتی برای نوجوانان در زمان فعال شدن از نظرجنسی هزینه کنیم.» آمریکا بالاترین نرخ بارداری نوجوانان را درمیان تمامی کشورهای ثروتمند دارد.
ایده سختکوشی به عنوان عامل پیش بینی کننده اولیه برای موفقیت درزندگی- یک آموزه پروتستانی دیگر- درمیان آمریکاییان همچنان پرطرفدار است. هفتاد و سه درصد از شهروندان آمریکایی که موسسه پیو در سال ۲۰۱۴ از آنها نظرخواهی کرده، موافقند که «سختکوشی برای ترقی کردن درزندگی بسیار اهمیت دارد»، گزاره ای که تنها ۳۵ درصد از اروپاییان به طور کلی با آن موافقند. درحالی که هیچ کس انکار نمی کند که سختکوشی در بهبود اوضاع زندگی نقش دارد، نسخه آمریکایی سختکوشی- که بر این باور است پوتین های معروفتان را درآورید و از پله های نردبان شرکتی و طبقاتی بالا روید- هم ساده دلانه و هم از نظر علمی و آماری اشتباه است. آمریکاییان بیشترین ساعات کاری را در میان اهالی ثروتمندترین کشورها دارند، اما با وجود تمام سختکوشی هایشان، شکاف ثروت در این کشور هم اکنون به ژرف ترین حد خود رسیده و همچنان در حال تعمیق بیشتر است. ۴۰۰ آمریکایی راس هرم ثروت، بیشتر از ۶۱ درصد از آمریکاییان قاعده آن ثروت دارند. نیشن اشاره می کند که ۲۰ تن از ثروتمندترین آمریکاییان که به راحتی می توانند در یک هواپیمای جت لوکس جی۶۵۰ گلف استریم جایشان داد، بیشتر از ۱۵۲ میلیون نفر ازفقیرترین آمریکاییان ثروت دارند. معلوم می شود که برای عبور از باتلاقی غلیظ از تعفنی که همان افسانه رویای آمریکایی باشد، واقعا باید پوتین هایتان را درآورید.
طعنه آمیز آنکه آمریکاییان بسیاربیشتر ازاروپاییان به این ایده که کار نوشداروی فقر است اعتقاد دارند، چرا که یک کارگر متوسط آمریکایی به طور خاص اصلا محتمل نیست به ثروتی برسد. به دنبال نتیجه گیری های چهارمطالعه درمورد این موضوع که از سوی دانشگاه ایلی نویز در سال ۲۰۱۴ انجام شد، این پژوهشگران چنین نتیجه گیری کردند: «مشارکت کنندگان دراین باره که آمریکاییان می توانند از سلسله مراتب طبقات اجتماعی بالا یا پایین بروند، برآورد نادرست داشته اند. از نظر سیالیت اجتماعی به سمت بالا، مشارکت کنندگان بیش از حد برآورد کرده اند که درطول دوره ای ده ساله با انجام هزار ساعت اضافه کار، خواهند توانست جایگاه درآمدی شان را بهبود ببخشند. مشارکت کنندگان همچنین تعداد دانشجویان متعلق به ۲۰ درصدی های راس هرم ثروت را که در دانشگاه های برتر تحصیل می کنند بیشتر از مقدارواقعی برآورد کردند و دوباره  میزان باز بودن راه دانشگاه ها به روی امریکاییان متعلق به سطوح پایین تر را بیش از حد واقعی برآورد کردند.»
نویسنده: کالی هالووی (Kali Holloway) از نویسندگان و مدیر ارشد پروژه میک ایت رایت وابسته به ایندیپندینت مدریا ایسنتیتو
منبع: http://yon.ir/2OthY