آهنگریان: فیلم‌های بروسلی را می‌دیدم!

به گزارش قائم آنلاین، عرفان آهنگریان ووشوکار وزن ۶۰- کیلوگرم تیم ملی که طلای قهرمانی جوانان جهان ۲۰۱۴ آنتالیا، طلای مسابقات قهرمانی بزرگسالان آسیا ۲۰۱۶ تایوان، طلای بزرگسالان جام‌جهانی ساندا ۲۰۱۶ چین، طلای مسابقات یونیورسیاد ۲۰۱۷  چین‌تایپه را کسب کرده است، در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا بعد از محسن محمدسیفی، دومین شانس‌ اصلی ایران برای کسب مدال طلای ووشو در بخش ساندا محسوب می‌شد که توانست با کسب مدال طلا، جواب انتظارات کادرفنی، فدراسیون و اهالی ورزش را بدهد تا نوید یک ستاره‌ی جدید برای ووشوی ایران باشد. حسین اوجاقی نیز به عنوان پر افتخارترین سرمربی ووشو در کنار تیم ملی ایران عازم بازی‌های آسیایی شده بود که بار دیگر نشان داد می‌توان او را یک مهره با ارزش در ورزش کشور دانست.

تیم ملی ووشو با کسب دو مدال طلا و چهار مدال نقره از نظر مرغوبیت مدال، بعد از کشتی دومین تیم ایران در بازی‌های آسیایی است. از این رو دو عنصر اصلی این تیم (حسین اوجاقی و عرفان آهنگریان) که سهم زیادی در به دست آمدن این مهم داشتند میهمان ایسنا بودند تا صحبت‌های آن‌ها در مورد این دست آورد مهم را بشنویم. در ادامه این گزارش مشروع صحبت‌های آن‌ها آمده است:

اوجاقی: می‌دانستم به کجا می‌رویم و باید بجنگیم

واقعیت این است که ما می‌دانستیم به کجا می‌رویم و خودم پنجمین حضورم در بازی‌های آسیایی‌ را تجربه می‌کردم. ۱۹۹۸- بانکوک اولین مدال ووشو و در بوسان هم اولین طلای ووشو را کسب کردم، در سال ۲۰۱۰ مدیرفنی و مربی، در سال ۲۰۱۴ هم سرمربی تیم بودم و باتوجه به این تجربه‌ای که داشتم، می‌دانستم که کار سختی در پیش داریم. ما در رقابت‌های جهانی حق انتخاب داریم ولی اینجا نمی‌تونیم و فقط سبک وزن‌ها را داریم که در این سال‌ها شانس مدالشان کم‌تر از سنگین وزن‌ها بوده است. می‌دانستم اگر طلا می‌خواهیم باید بجنگیم چون درهمه اوزان چینی‌ها بودند، به همین دلیل موضوع بازی‌های آسیایی برای من خیلی جدی بود ولی همیشه با بچه‌ها جوری رفتار می‌کردم که فکر کنند مثل مسابقات دیگر است. بعد از برگزاری انتخابی‌ها نفراتی انتخاب شدند که من فکر می‌کردم می‌توانند مدال بیاورند. هر چهار ملی‌پوش که به بازی‌های آسیایی اعزام شدند بهترین‌ها در وزن خود بودند. در مورد محسن محمدسیفی به دلیل مصدومیتی که داشت استرس بسیار زیادی داشتم که به بازی‌های آسیایی نرسد، چرا که مصدومیت خطرناکی داشت و می‌ترسیدم در انتخابی‌ها دچار مشکل شود. این استرس را به بازیکنان تیم بروز نمی‌دادم تا استرسی به تیم وارد نشود.

اعتماد ما به محمدسیفی بسیار بالا بود، عرفان نیز هوش تکنیکی بالایی دارد و فیزیکی زیاد درگیر نمی‌شود اما فرود ظفری قدرتی و جنگنده بود. سبحانی هم خودش را در انتخابی‌ها نشان داد و به نظرم هر چهار نفر بچه‌های ما بهترین‌ها در وزن خود بودند، نمی‌توانم بگویم اگر به جای این نفرات کس دیگری بود نتیجه بهتری می‌گرفتیم! حتی سبحانی که باخت و حذف شد. ما در انتخاب هیچ یک از این ملی‌پوشان دخالتی نداشته‌ایم و خودشان با موفقیت در انتخابی‌ها وارد تیم ملی شده‌اند. بعد از سیفی، عرفان دومین شانس ما برای طلا بود چون از توانایی‌های او خبر داشتم، محسن ۱۰ سال است که باخت ندارد و عرفان ۳ سال است. در یونیورسیاد و قهرمانی جهان با من کار کرده است و امید طلا بعد از محسن بود.

آهنگریان: فیلم‌های بروسلی را نگاه می‌کردم

من از همان اول بچه‌ی پر جنب و جوشی بودم و فوتبال بازی می‌کردم، بچه‌ی شری هم بودم و فیلم‌های رزمی بروسلی و جکی‌چان را نگاه می‌کردم اما شناختی از ووشو نداشتم. تا این که یکی از اقوام که ووشوکار بود، من را به باشگاه برد و با داشته‌هایی که از فیلم‌ها داشتم حرکت می‌زدم و تشویقم می‌کردند. کم کم این رشته را حرفه‌ای ادامه دادم و تا این که در انتخابی‌ها شرکت کردم و به رده‌های سنی نوجوانان و جوانان آمدم. سال آخر جوانان هم فیکس تیم ملی شدم و برای جهانی آنتالیا عازم مسابقات شدم. بعد از آن مسابقات برای رقابت‌های اندونزی در انتخابی‌ها حذف شدم اما به دلیل تفکر حمایتی دکتر علی‌نژاد و اوجاقی از جوانان، من و میلاد عارفی‌مقام را در اردوهای تیم بزرگسالان نگه داشتند تا فقط تمرین کنیم.

در همان اردوها و قبل از مسابقات جهانی، رقابت‌های تدارکاتی وجود داشت به اسم جام پارس که در آن تورنمنت ووشوکاران ایران در قالب دو تیم شرکت می‌کردند. ما به عنوان تیم “ب”(منتخب ایران) و یک تیم هم به اسم پارس جنوبی (ملی‌پوشان اصلی) در این تورنمنت حضور داشتند. فرود ظفری همان سال در وزن ۶۰- کیلوگرم فیکس تیم ملی بود و من بعد از ۳ ماه تمرین، نفر فیکس تیم ملی بزرگسال که ظفری بود را شکست دادم و عارفی‌مقام هم یزدان میرزایی را شکست داد. این اتفاق نشان داد که اگر جوانان با بزرگسالان تمرین کنند می‌توانند اول شوند، این دید فدراسیون و آقای اوجاقی خیلی خوب بود و در ادامه راه هم به من کمک زیادی کرد. همین اتفاق باعث شد با اعتماد به نفس زیادی در انتخابی‌ها برای آسیایی تایوان حاضر باشم و همه نفرات را شکست داده و اول شوم. در مسابقات قهرمانی آسیا هم بازی‌های سنگینی انجام دادم و نایب قهرمان اینچئون و حریف چینی را شکست دادم.

آهنگریان: دوست داشتم در ۲۰۱۴- انچئون هم شرکت کنم

من در اولین روبهرویی با چینی‌ها پیروز شده و به  مقام اول رسیدم و نشان دادم که می‌توانم اول شوم. با پیگری‌های مهدی علی‌نژاد و مربیان هم توانستم در انتخابی بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا شرکت کرده و مدال طلا را برای کشورم بیاورم. البته من دوست داشتم در سال ۲۰۱۴ هم یک شانس به من بدهند تا در آسیایی اینچئون حاضر باشم اما شرایط سنیم نگذاشت این اتفاق مهم رخ دهد. ما در رشته ووشو المپیک جهانی نداریم و المپیک آسیایی مهم‌ترین میدان ووشو است. آرزوی من بود که در قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی مدال بیاورم. در بازی‌های آسیایی موفق به کسب این مهم شدم و ان‌شاءلله در قهرمانی جهان هم با تلاش و حمایت فدراسیون مدال بیاورم.

اوجاقی: ووشو کاندیدای ورود به المپیک است

برای ورود یک رشته به المپیک، باید یکسری شرایط فراهم باشد. برای مثال، فدراسیون آن رشته باید تحت پوشش کمیته المپیک باشد، کمیته‌های آن فعال باشد و … تا قابلیت ورود به المپیک را پیدا کند که ووشو این قابلیت را دارد. “یوزای چینگ”، رییس فدراسیون جهانی ووشو، نایب رییس کمیته المپیک (توماس باخ) نیز هست، پس ارتباط هم هست (باخنده). درالمپیک ۲۰۲۰ توکیو این امکان به میزبان داده شد تا از بین این رشته‌ها یکی را انتخاب کند و ژاپن هم ورزش اصلی خود یعنی کاراته را انتخاب کرد. با توجه به اختلاف تاریخی این کشور با چین، ووشو را انتخاب نکرد. با این حال من فکر می‌کنم در المپیک ۲۰۲۴ ووشو وارد المپیک شود و کاندیدا است.

آهنگریان: با دغدغه کم‌تر و انگیزه بیش‌تر ادامه می‌دهم

حس خیلی خوبی است که در ۲۱ سالگی عنوان بزرگی مثل قهرمانی در بازی‌های آسیایی را کسب کرده‌ام. ولی این مدال طلا باعث نمی‌شود که من در این سن به نهایت آرزوهایم رسیده باشم بلکه، انگیزه‌ای مضاعف می‌شود برای ادامه راهم. با دغدغه کم‌تر و انگیزه بیش‌تر کارم را ادامه می‌دهم و به دنبال مدال‌های بیش‌تری هستم تا این عنوان‌ را برای کشورم، خانواده‌ام، همسرم، فدراسیون ووشو، در آخر هم برای ووشو و خودم کسب کنم.

در شهر خودم همه خیلی خوشحال هستند و حتی در ایران هم همه من را بیش‌تر شناخته‌اند. برای کارهای سربازی به وزارت ورزش رفته بودم که نگهبان‌ها هم من را شناختند و خیلی خوشحال کننده بود که آن‌ها را خوشحال می‌دیدم. مردم که من را می‌بینند خیلی تشکر می‌کنند، چیزی بالاتر از این حس خوب نیست. امیدوارم باز هم بتوانم این حس را برای همه ایجاد کنم.

اوجاقی: از چین پیشی گرفته‌ایم

در بخش ساندای مردان از عملکرد ملی‌پوشان راضی هستم. عملکرد و مدال دو مساله است و از نظر من عملکرد همه بچه‌ها راضی کننده است، کار خودشان را کردند. وقتی در سه وزن فینالیست می‌شویم و در مصاف با چین دو وزن را می‌بریم و یک وزن را با اختلاف کم می‌بازیم، یعنی در این بخش از چین پیشی گرفته‌ایم. برای این مدال‌ها زحمت زیادی کشیده شده و حاصل ۶ ماه اردو نیست. استان‌ها و مربیان شخصی کمک بسیار زیادی در پرورش این قهرمانان کرده‌اند. این نفرات در اردوهای تیم ملی چکش کاری شده‌اند. من اعتقاد دارم که ما از لحاظ روحی و روانی از چینی‌ها برتر بودیم، ووشوکاران ما خودشان را از پیش برنده می‌دانستند که بردند، اگر عرفان در درونش خودش را برنده نمی‌دانست از حریف چینی شکست می‌خورد.

آهنگریان: می‌دانستم که حریف چینی را می‌برم

هر کدام از حریفان شرایط خاص خود را دارند، یکی تکنیکی، یکی قدرتی، یکی ضربه پای بیشتری می‌زند و یکی ضربه دست بیشتری می‌زند اما، می‌شود همه حریفان را برد کافی است که راه شکست دادنشان را پیدا کنیم. نقاط ضعف را پیدا کنید و روی آن‌ها زوم کنید. باهوش باشیم می‌توانیم شکستش دهیم. حریفان من از همان مبارزه اول خوب بودند و من در هیچ تورنمنتی مثل بازی‌های آسیایی ۵ مسابقه نداشتم. بخاطر اشتباهات خودم بازی اول سه رانده شد اما با صحبت‌های استاد اوجاقی بازی را درآوردم. در مبارزه فینال با حریف چینی رو به رو بودم که از سایت‌ها مسابقات او را درآوره بودم، نقاط ضعف و قوت او را با کادرفنی و بچه‌ها شناسایی کرده بودیم. می‌دانستم که چه کسی مقابلم قرار دارد و قرار است چه فشاری وارد شود، اما می‌دانستم که می‌توانم او را ببرم و خدا را شکر که شکستش دادم.

در چند ثانیه آخر راند اول بازی فینال به حریف چینی باختم ولی می‌دانستم که این حریف هم قابلیت باختن دارد. از لحاظ بدنی در شرایط خوبی قرار دارم و توانستم از تکنیک‌های خودم استفاده کرده و حریفم را محکوم به باخت کنم.

اوجاقی: چینی‌ها خوشحال هستند که فقط در دو وزن باخته‌اند

چینی‌ها خیلی خوشحال هستند که تنها در دو وزن به ما باخته‌اند (با خنده). در گذشته چینی‌ها حریفان‌شان را آنالیز نمی‌کردند اما الآن روی ووشوکاران ایران حساس هستند و حتی در دهکده بازی‌ها تمرینات ما را زیر نظر داشتند. چینی‌ها آدم‌های مغروری هستند مخصوصا مسوولان‌شان، اما الآن وقتی ما را می‌بینند جلو آمده و احوال‌پرسی می‌کنند چون می‌دانند که ووشوی ایران پیشرفت بسیار زیادی داشته و در نبردهای رو در روی بخش مردان بهتر از آن‌ها هستیم. ما برای این که پیشرفت بیش‌تری داشته باشیم، باید مثل این چند سال و حتی بیش‌تر تلاش کنیم تا از کشورهایی مثل هند که سرمایه‌گذاری زیادی کرده‌اند عقب نیافتیم.

آهنگریان: معافیت سربازی هم یک هدف بود

از قبل می‌دانستیم که با کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی، چنین چیزی (معافیت سربازی) هم وجود دارد و یکی از اهداف بود (با خنده)، ولی هدف اصلی طلای بازی‌های آسیایی بود و می‌خواستم این عنوان را به دست بیاورم. دوست دارم این کار را در مسابقات دیگر هم ادامه دهم.

البته همان‌طور که استاد گفتند شرایطی وجود دارد که ما نباید استپ کنیم. یک بحثی هم که در داخل ایران داریم انتخابی‌هاست و برای این که من بتوانم به مسابقات اعزام شوم باید از هفت خان انتخابی‌ها بگذرم و کار را سخت می‌کند. بعد از مسابقات یک ماه استراحت فعال می‌کنم چون اگر بیش‌تر باشد از شرایط خوبی که الآن دارم دور می‌شوم. باید تلاشم را بیش‌تر کنم تا اگر الان ۲۰ درصد موفق هستم برای مسابقه بعد ۳۰ درصد موفق شوم. کاری که سیفی می‌کند و هر سال تجربه بیشتری را هم به آمادگی بدنی خود می‌افزاید.

آهنگریان: ۱۹ سالگی ازدواج کردم

من در سن ۱۹ سالگی ازدواج کردم و الآن یک سال و خورده‌ای است که با همسرم زندگی متاهلی را تجربه می‌کنیم. رشته تحصیلی من عمران است و در دانشگاه آزاد چالوس ادامه تحصیل می‌دهم، ترم شش هستم و دو ترم دیگر مدرک لیسانسم را می‌گیرم.

اوجاقی: من نمی‌دانستم عمران می‌خواند (با خنده).

اوجاقی: در ووشو ریزش نخبه نداریم

باید بدانیم که در حال حاضر شرایط مساعدی در ووشو حاکم است که نخبه‌های ما حفظ می‌شوند و ریزشی نداریم، اما در بسیاری از رشته‌ها این شرایط وجود ندارد. ما همین الآن سه تیم ملی داریم که می‌توانیم هم‌زمان آن‌ها را به مسابقه بفرستیم و موفق باشند اما بحث بازی‌های آسیایی جدا است، اعتقاد دارم که هیچ ووشوکاری جز این چهار نفر نمی‌توانستند در بازی‌های آسیایی موفق باشند. سطح ووشو در ایران خیلی بالا است و در رده‌های پایه هم توانستیم با قهرمانی در جهان نشان دهیم که نخبه‌های جدیدی در حال پرورش هستند. سیفی ۱۰ سال است که در تیم ملی است و اگر بخواهد می‌تواند تا ۶ یا ۷ سال بعد هم طلا بیاورد چون ما ریزش نخبه نداریم جز این که خود آن‌ها بروند.

البته الآن در بخش بانوان برای تالو و ساندا به مربی چینی نیاز داریم ولی باید مربی باشد که سطح بالایی دارد چون سطح ووشوی ایران در جایگاهی است که هر مربی نمی‌تواند کمک کننده باشد. چینی‌ها از پیشرفت ووشوی ایران ترسیده‌اند، ما را تحریم کرده و مربی نمی‌دادند اما رییس فعلی فدراسیون چین که دبیر کل فدراسیون جهانی است، روابطش با دکتر علی‌نژاد خوب است و در بازی‌های آسیایی گفته است که دیگر به ایران مربی چینی می‌دهیم. دیدند که جنگ با ایران جواب نمی‌دهد و باید تعامل کرد.

آهنگریان: اوجاقی همیشه نقاط ضعفم را می‌گوید

به نظر من مربی خوب کسی است که از بازیکن خوب نقطه ضعف دربیاورد و مربی خوب‌تر کسی است که نقطه ضعف را شناسایی کرده و آن را برطرف کند. استاد اوجاقی اول از هر چیز تیم برایش مهم است با اسامی کاری ندارد. همین ویژگی یکی از مهم‌ترین خوبی‌های او است و همیشه در تمرینات گفته‌ام که از داد و فریادهای او ناراحت نمی‌شوم چون هدفش پیشرفت ما است. همیشه در تمرینات نقاط ضعفم را می‌گوید حتی وقتی که فکرمی‌کنم خیلی خوب هستم، به همین دلیل از استاد اوجاقی تشکر می‌کنم و از فدراسیون ممنوم که ما را حمایت می‌کند. شاید در یک دوره مشخص به صورت شخصی از من حمایت شده اما، الان حمایت‌های فدراسیون از شخص نیست و برای همه است. با حمایت‌های فدراسیون ورزشکار و کادرفنی با یک شرایط روانی آرام تمرین می‌کنند و هدفشان فقط تمرین است. حقوق بچه‌ها سر وقت داده شده و نگذاشته‌اند که دغدغه دیگری داشته باشیم.

آهنگریان: ورزشکاران نیاز به حمایت دارند

می‌خواهم نه از جایگاه ووشوکار بلکه از جایگاه یک ورزشکار بگویم؛ همانطور که از اسم ما مشخص است ورزش کار ما است. بعضی‌ها مثل من متاهل هستند و یکسری نیستند، برخی شرایط خوبی دارند و با خیال راحت ورزش می‌کنند اما برای یکسری ورزش منبع درآمدشان است. امیدوارم جوری حمایت شویم که بتوانیم با خیال راحت تمرین کنیم، نمی‌گویم حقوق خیلی زیاد ولی حداقل باشد! امیدوارم حداقل از نظر مالی حمایت شویم تا با خیال آسوده همه هدف‌مان تمرین باشد نه این که از سرکار آمده و بعد تمرین کنیم.

البته کمیته ملی المپیک طبق تعهداتش ۵ هزار دلار به طلایی‌ها، ۲ هزار دلار به نقره‌ای‌ها و هزار دلار به برنزی‌ها در پای سکو پرداخت کرد. دکتر علی‌نژاد هم ۵ هزار دلار به طلایی‌ها پرداخت کرد، قرار شد جوایز نقره‌ها را هم در تهران بدهد.

آهنگریان: دوری از همسرم سخت است

من قبل از آمدن به رده بزرگسال ازدواج کردم و به نظرم این اتفاق در زندگی من مثبت بود، چون الآن خانواده‌ام و همسرم باعث انگیزه بیش‌تر برای من می‌شوند. همیشه پای سکوی مسابقه به همسرم فکر می‌کنم. به من گفتند که متاهل بودن سختی ندارد اما وقتی دو نفر با هم ازدواج می‌کنند به هم علاقه دارند و می‌خواهند کنارهم باشند؛ اما الان یک سال و نیم است که ما با هم هستیم ولی خیلی دور بوده‌ایم، سختی همین دور بودن از همسرم است. خداراشکر تا الان درکم کرده است و خوشحالم که تا الان او را خوشحال کرده‌ام.

اوجاقی: خانمش ترک است و رمز موفقیتش همین است (با خنده).

آهنگریان: کامنت‌های فضای مجازی روحیه بخش است

من ۵ سال است که در فضای مجازی هستم اما همیشه نظرات مثبت بوده، حتی بعد از بازی‌های آسیایی هم کسانی را زیر پست‌هایم دیدم که با هم دعوا می‌کنند که عرفان خیلی خوب است. این کامنت‌ها همیشه به من روحیه داده و دلگرم کننده است، هرچند که برخی شیطنت می‌کنند. بعد از بازی‌های آسیایی هم طرفداران من چندان زیاد نشده است، هرچند که صفحه من شخصی است و برای کسب درامد نیست.

اوجاقی: معدل عرفان بالای ۱۸ است

مدال‌ها به دست می‌آیند و چند وقتی در ذهن‌ها هستند، نباید به مدال‌ها دل بست چون در این صورت زندگی خود شخص از دست می‌رود. عرفان تا به امروز با کسب این مدال‌ها تغییری نکرده است و اخلاق او حرفه‌یی است. اخلاق و رفتار او خوب است و از نظر فنی و تکنیکی هم شرایط خوبی دارد، به طور کلی شرایط او خوب است و معدل عرفان بالای ۱۸ است. امیدوارم این شرایط را حفظ کند تا به درجه‌های بالاتری برسد چون این توانایی را دارد.