آینده قدس، به دست نوجوانان فلسطینی

 
رسانه‌های گوناگون خبری، خبر شهادت این نوجوان را منعکس کردند. تصویر شهادت او، درحالی که پشت پدر خود پنهان شده بود تا از شر حمله نظامیان صهیونیست در امان باشد، بارها از شبکه‌های تلویزیونی جهان پخش شد و رسوایی رژیم اشغالگر قدس و حامیان این رژیم را در دنیا، به دنبال داشت. شهادت محمد الدوره، هم سالانش را به مبارزه‌ای بی‌امان‌تر و آگاهانه‌تر با اشغالگران متجاوز و زورگو تشویق کرد و صدها الدوره پا به میدان جهاد بی امان گذاشتند.

رژیم صهیونیستی پس از شهادت الدوره، نه تنها پشیمان نشد، بلکه دست به کشتار گروهی کودکان و زنان فلسطینی در غزه و کرانه باختری زد.

نمایش شهادت خانواده‌هفت نفره‌هدی غالیه در اواخر خرداد سال ۱۳۸۵ در شبکه‌های تلویزیونی جهان، از جمله‌این جنایت‌ها بود. پس از آن، کشتار کودکان روستای قانا در جنگ اخیر لبنان نیز برگ سیاه دیگری را از تاریخ پرجنایت صهیونیست‌ها رقم زد.

نام گذاری این روز به روز هم‌بستگی با کودکان و نوجوانان فلسطینی، که به پیشنهاد جمعیت دفاع از ملت فلسطین صورت گرفت، نمادی از دادخواهی دانش‌آموزان ایرانی از مستکبران جهان و اعلام همدردی و هم بستگی میان دانش آموزان ایرانی و کودکان و نوجوانان مبارز فلسطینی است.

امروز، بزرگ‌ترین جرم نوجوانان فلسطین، زاده شدن در سرزمین مادری‌شان است. برخورد نظامیان اشغالگر با این کودکان، زننده و غیرانسانی است. برای نمونه، می‌توان به بازداشت هزاران نوجوان فلسطینی ۱۳ تا ۱۸ ساله‌ اشاره کرد که‌ از آغاز و در هنگام بازداشت، تحت انواع اهانت، شکنجه و رفتار خشونت آمیز و غیراخلاقی در زندان‌ها و مراکز بازجویی قرار گرفتند. رژیم صهیونیستی با شکنجه، بازداشت و سرکوب کودکان فلسطینی، به جهانیان نشان می‌دهد هرگز به قوانین بین‌المللی و دلایل منطقی پای بند نیست و به خواسته‌های جامعه بین‌الملل اهمیت نمی‌دهد.
رژیم اشغالگر دریافته‌است هر نسل فلسطینی، از نسل پیش، بیدارتر، متحدتر و ظلم ستیزتر است. بنابراین، این نسل آینده ساز را هدف قرار داده‌است.

یورش غافل‌گیرانه در نیمه‌های شب و ربودن کودکان و جوانان فلسطینی، استفاده‌ از گازهای سمی و اشک‌آور، ضرب و جرح و تیراندازی با گلوله‌های پلاستیکی، استفاده‌ از سگ‌های درنده که‌ اغلب، کودکان و نوجوانان را زخمی می‌کنند، شکنجه‌های دوران بازداشت مانند وارد کردن ضربه به نقاط مختلف به ویژه به سر نوجوانان، استفاده‌از دستگاه‌های مخصوص شکنجه کودکان، محروم کردن آنان از خواب و غذا و اعمال انواع شکنجه‌های روحی و روانی از جمله جنایت‌های رژیمی است که به‌هیچ یک از اصول انسانی و بین المللی پای بند نیست. در برابر این همه شکنجه و انواع آن، کودکان و نوجوانان فلسطینی، تنها برای دفاع از خودشان، به طرف نیروهای اسرائیلی سنگ پرتاب می‌کنند.

وضعیت دانش آموزان فلسطینی نیز بسیار بحرانی است و تاکنون بسیاری از دانش‌آموزان پشت نیمکت‌های مدرسه به شهادت رسیده‌اند. مدارس این کشور نیز در طول سال بسیار تعطیل می‌شود و این مسئله موجب ضعیف شدن پایه علمی و کم بودن معلومات دانش آموزان فلسطینی می‌شود.

-هم‌بستگی با کودکان و نوجوانان فلسطینی، چرا؟هم‌بستگی با کودکان و نوجوانان، چرا؟

به راستی، چرا هم دردی و هم بستگی و چرا با کودکان و نوجوانان؟ آیا هم بستگی با افرادی در فرسنگ‌ها فاصله، شدنی است؟

هم دردی و هم بستگی، واژگانی‌اند که خاستگاه آنها را باید در عمق مفهوم انسانیت جست وجو کرد. در جهان بدون مرز امروز، هیچ اندیشه و مکتبی بدون وحدت و هم بستگی راه به جایی نخواهد برد. هم‌بستگی با کودکان و نوجوانان، گویا سخنی از جنس دیگر است. مهم‌ترین سود هم بستگی با فرزندان فلسطینی، افزون بر بعد نوع دوستی و عاطفه جویی انسان، جنبه تربیتی و آموزشی آن برای همه کودکان مسلمان، چه فلسطینی و چه غیر فلسطینی است. به یقین، آینده جهان اسلام در دستان کودکان امروز است و فرماندهان آزادی بخش فلسطین، نوجوانان فلسطینی امروزند و حمایت کنندگان از ایشان، نوجوانان ایرانی خواهند بود. پس شعار هم بستگی در این روز، از دوراندیشی بزرگ جهان اسلام خبر می‌دهد.

همچنین حمایت از نسل جدید فلسطین، تلاش برای ترسیم آینده قدس است؛ امری که نه فقط مسلمانان، بلکه دشمنان هم به دلیل تهاجم فرهنگی و نظامی خود در سرزمین‌های اشغالی، در تحقق آن می‌کوشند. سرانجام اینکه‌ هم‌بستگی با فرزندان فلسطینی، نیازی یک طرفه نیست. همه کودکان مسلمان، چه در فلسطین، لبنان، عراق، افغانستان و حتی ایران و دیگر کشورهای مسلمان، در خطر تهاجم صهیونیست جهانی هستند و خواهند بود.

بدون شرح 
((شوشَن ابوترکی))، دختر نوجوان فلسطینی است. او هر روز در راه مدرسه مجبور بود از جلو ایستگاه بازرسی سربازان اسرائیلی بگذرد. وحشت هر روز همراهش بود. این همه ترس او را خسته کرده بود. بنابراین، با همان قدرت اندکش تصمیم گرفت به سربازان مسلح اسرائیلی حمله کند. این دختر نوجوان فوری دستگیر شد و سه ماه در زندان بود. او فقط چهارده سال داشت. او پس از آزادی دیگر نمی‌خندید، به ندرت حرف می‌زد و شب‌ها در خواب فریاد می‌کشید.

عامر الفار، نوجوان شانزده ساله فلسطینی است. کودک ربایی و ستم‌های اسرائیلی‌ها، چنان عامر را به خشم آورده بود که برای عملیات شهادت‌طلبانه به یکی از گردان‌های فلسطین پیوست. روز یازده آبان ۱۳۸۳، عامر به بازار مرکزی شهر تل آویو رفت و عملیات شهادت طلبانه‌ انجام داد و به شهادت رسید. یک روز بعد، اسرائیلی‌ها، خانه خانواده عامر را با خاک یکسان کردند.

دیشب خواب دیدم که تنهایی دارم می‌روم خانه خواهرم در بیت جَلا. در بین راه چند سرباز صهیونیست یک دفعه بر سرم ریختند و مرا کتک زدند. هر چه‌التماس کردم، فایده‌ای نداشت. یک دفعه‌ همه‌شان رفتند. بعد دیدم توی دستم یک اسلحه‌است. نمی‌دانم از کجا آمده بود. ماشه را کشیدم و همین طور که به زمین شلیک می کردم، شروع کردم به دویدن.

این، نمونه‌ای از خواب یا بهتر بگوییم کابوس هر شب یک دختر یازده ساله فلسطینی است.