ما حرف زدیم، قطر کار کرد

برنده‌ای که البته با زحمت به این جایگاه رسید. قصه قطر با امارات که می‌خواست به زور امتیاز میزبانی و سوت داور و نفوذ شیوخ و قدرت داورهایش به موفقیت برسد، فرق دارد. قطر از یک دهه قبل و حتی پیش از آن برای رسیدن به این جایگاه برنامه داشت.

به اندازه تمام شعار‌هایی که ما در این چند سال درباره فوتبال پایه دادیم، قطر عمل کرد؛ یعنی ما فقط درباره فوتبال پایه حرف زدیم و گفتیم باید در رده پایه سرمایه‌گذاری کنیم و آن‌ها در عمل سراغ کشف و پرورش استعداد‌های هشت، ده، دوازده ساله‌شان رفتند و از بچه‌های‌شان با پول و توپ و برنامه و امکانات و آموزش، ستاره ساختند و حالا آقای گل و آقای پاس گل و آقای کلین‌شیت جام ملت‌های آسیا از تیم ملی قطر است. کاش باور می‌کردیم به حرف نیست، به ادعا نیست، به زبان نیست… در دنیای امروز باید کار کرد، برنامه داشت، وقت گذاشت… درست مثل قطری‌ها…

پی نوشت: شب آغاز جام ملت‌ها، در یک برنامه تلویزیونی وقتی مجری به پیش‌بینی ژاوی مبنی بر حضور ژاپن و قطر در فینال آسیا اشاره کرد، به شوخی گفتم ژاوی از قطری‌ها پول می‌گیرد که همین حرف‌ها را بزند. حالا لازم است خیلی جدی بابت این شوخی از تمام مخاطبانی که این جمله را شنیدند عذرخواهی کنم و صادقانه بگویم تا قبل از تماشای بازی قطر و عربستان، باور نمی‌کردم بچه‌های اسپایر تا این حد پیشرفت کرده باشند. اعتراف می‌کنم قطر به شکل غافلگیرانه‌ای پیشرفت کرده و به حق نان برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری و تلاش خود را می‌خورد. ما غافل بودیم و آن‌ها تلاش کردند. این قانون زندگی است… حالا ما جا مانده‌ایم.