وی افزود: موادی که نقش غذایی دارند از نظر طب سنتی ایران، به ۳ دسته غذای مطلق, غذای دوایی و دوای غذایی تقسیم میشود, غذای مطلق، غذایی است که در صورت سلامت دستگاه گوارش و خوب پخته شدن و هضم کامل، تقریباً تمام آن جذب شده و قابلیت تبدیل به بافتهای مختلف و ذخایر غذایی را داشته باشد و تغییری در مزاج ایجاد نکند.
این دستیار تخصصی طب ایرانی تصریح کرد: اما غذای دوایی و دوای غذایی خوراکیهایی هستند که گرچه قسمتی از آنها به عنوان غذا جذب شده و ماده اولیه بافتها و ذخایر غذایی قرار میگیرد اما بخشی از آنها جذب نشده یا در صورت جذب شدن، قابلیت تبدیل ندارد و در بدن ایجاد تغییرات مزاجی میکند و میتواند بدن را از حالت تعادل خارج کند البته تاثیر دوای غذایی در ایجاد آثار دارویی بیش از غذای دوایی است.
زارعیان خاطرنشان کرد: اکثر میوهها و محصولات گیاهی خوراکی یا از دسته غذاهای دوایی هستند یا دوای غذایی و مداومت در خوردن این خوراکیها بهویژه به شکل خام و اصلاح نشده منجر به تغییرات مزاجی و خروج از حالت اعتدال در افراد سالم میشود.
وی توضیح داد: “خرما” از میوههایی است که به غذای مطلق نزدیک است اما در مصرف زیاد آن باید احتیاط کرد البته افرادی که ساکن شهرهای خرماخیز هستند از “خرما” بیشترین سود را میبرند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0