آيا در ميان ۴ هزار شاگرد امام باقر(ع) ايرانيها هم حضور داشتند؟

به گزارش قائم آنلاین، عبدالله ابن عطاء مكّي گفت: در نزد هيچكس دانشمندان را حقيرتر و كوچكتر نديديم همچنانكه در نزد امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ هستند (و در برابر احدي اين اندازه فروتني نمي كنند، و جابر ابن يزيد جعفي با آن علم و دانشي كه داشت هرگاه چيزي از آن حضرت روايت مي كرد، مي گفت: «براي من حديث كرد، وصيّ اوصياء، و وارث علوم انبياء محمد ابن علي ابن الحسين ـ عليهم السلام ـ» و بازماندگان از صحابه رسول خدا و بزرگان از تابعين و فقهاء مسلمين همگي معالم و احكام دين را از آن بزرگوار روايت كرده اند، و در فضل و دانش سرآمد دانشمندان و ضرب المثل همگان بود.[۲]
جلسات درس امام همواره صدها تن از نقاط مختلف را براي فراگيري فقه و حديث و تفسير و لغت و ديگر علوم در بر مي گرفت، كوفه، بصره، واسط و حجاز افرادي را به دانشگاه اهل بيت گسيل مي داشتند، و علماء و راويان بزرگي از دانشگاه اهل بيت فارغ التحصيل شدند، حسن ابن علي الوشا خود نهصد شيخ را درك كرد كه در مسجد كوفه به درس و بحث اشتغال داشتند و همگي از جعفر ابن محمد ـ عليهما السلام ـ و پدرش امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ نقل حديث مي كردند، حسن ابن علي الوشا باامام رضا ـ عليه السلام ـ معاصر بود و با زمان مدرسه امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ و امام صادق ع سي سال فاصله بود كه تأليفات فارغ التحصيلان اين جامعه را شمارش كرده به شش هزار كتاب بالغ شده است و چه بسا بيشتر كتابهاي كافي،من لايحضره الفقيه، الوافي، الاستبصار از آنها برگرفته شده است، دانشگاه اهل بيت چهارهزار دانشجو را در بر مي گرفت.[۳]
و شيخ مفيد در ارشاد مي نويسند: «اصحاب حديث كه نام راويان ثقات آن بزرگوار را (امام صادق) جمع كرده اند با اختلاف در عقيده و گفتار شماره آنان به چهار هزار نفر مي رسد.»[۴]
از ميان اصحاب و شاگردان امام محمدباقر و امام جعفر صادق ـ عليهما السلام ـ برخي ايراني بوده اند از جمله آنها عبدالله ابن سعد اشعري و برادرش عيسي ابن عبدالله هستند كه هر دو از اجلاء اهل قم و از محبوبين آن حضرت (امام صادق) بوده اند.[۵] در كتاب امام باقر ـ عليه السلام ـ جلوه امامت در افق دانش نام ۴۶۱ نفر از اصحاب و شاگردان امام باقر ـ عليه السلام ـ را ذكر كرده است از جمله اسحاق القمي كه ايراني بوده است.[۶]
منبع:
[۱] . مفيد، الارشاد، ترجمه سيدهاشم رسولي محلاتي، تهران، انتشارات علميه اسلاميه، چاپ دوم، ۱۳۴۶، ج ۲، ص ۱۶۱٫
[۲] . همان، ص ۱۵۵ و ۱۵۸٫
[۳] . معروف الحسيني، هاشم، سيرة الأئمة اثني عشر، ترجمة محمد درخشنده، تهران، انتشارات اميركبير، چاپ دوم، ۱۳۷۳، ج۲، ص۲۰۷٫
[۴] . مفيد، پيشين، ج۲، ص۱۷۳٫
[۵] . قمي، عباس، منتهي الامال، قم، انتشارات هجرت، چاپ يازدهم، بي تا، ج۲، ص۳۱۸٫
[۶] . ترابي، احمد، امام باقر ـ عليه السلام ـ ، مشهد، آستان قدس رضوي، چاپ اول، ۱۳۷۳، ص