علی‌نژاد: هم طبابت می‌کردم، هم خبرنگاری

به گزارش قائم آنلاین، رئیس فدراسیون ووشو، یا بهتر است بگوییم طبیب فدراسیون ووشو، چون هم علاقه شدیدی به ورزش‌های رزمی دارد و هم اینکه واقعا طبیب است و دستی بر آتش در عرصه پزشکی دارد، جالب تر اینکه او سال‌ها در عرصه رسانه فعالیت کرده، اصلا بهتر است بگوییم مسیر زندگی او به خاطر فعالیت در عرصه رسانه تغییر کرده است، شاید اگر پیشنهاد پدرش  برای ورود به عرصه رسانه نبود او نیز مثل دیگر پزشکان حالا در گوشه‌ای از کلان شهر تهران مطبی را برای خود دست و پا کرده بود و به طبابت مشغول بود، صحبت از مهدی علی نژاد است، رئیس جوان و موفق فدراسیون ووشو، رئیسی که قبل از جلوس بر صندلی ریاست فدراسیون ووشو سال‌ها در عرصه رسانه فعالیت کرده است. او هم پزشک است، هم خبرنگار ورزش‌های رزمی و هم اینکه رئیس فدراسیون ووشو، به بهانه موفقیت ووشو در سال ۹۷ به گفت‌وگو با رئیس جوان فدراسیون ووشو پرداختیم.

در ادامه شما را برای خواندن گفت‌وگو‌ی ما با مهدی علی نژاد رئیس فدراسیون ووشو دعوت می‌کنیم:

فارس: امسال، سال بسیار خوبی برای ووشوی ایران بود. نظر شما در مورد عملکرد فدراسیون ووشو در سال ۹۷ چیست؟

اولا چون این مصاحبه یک گفت‌وگوی پایان سال است، من هم به نوبه خود به مردم ایران و اصحاب رسانه سال نو را تبریک می‌گویم. برای همه مردم ایران آرزوی بهروزی و توفیق را دارم. امسال این ایام با اعیاد رجب همراه شده و در واقع ۲۹ اسفندماه میلاد حضرت امیرالمومنین است و تقارن مبارکی است و انشاالله که همیشه ایام به کام باشد. در واقع سلامتی باشد برای همه مردم ایران.

در مورد فدراسیون ووشو و عملکرد فدراسیون در سال ۹۷ باید این طور بگویم که سال جاری که رو به پایان است، موفق‌ترین سال تاریخ ووشوی ایران بود، به این دلیل که ما به اهدافی دست پیدا کردیم که تا به امروز همه این اتفاقات در یک سال برای ووشو ایران رخ نداده بود. یا بعضا اصلا اتفاق نیفتاده بود. دو رویداد بین‌المللی را در ایران برگزار کردیم، مسابقات بین‌المللی جام پارس را داشتیم که تیرماه در گرگان برگزار شد و مسابقات جام صلح و دوستی را که اخیرا در زاهدان برگزار شد. مسابقات جوانان جهان را که در همه رده‌های سنی در برزیل برگزار شد و ما توانستیم برای اولین بار عنوان قهرمانی را کسب کنیم. موضوعی که خیلی دور از دسترس به نظر می‌رسید و اینکه در دو بخش ساندا و تالو ما مجموع بتوانیم قهرمان شویم، خیلی دور از دسترس به نظر می‌رسید اما این اتفاق رخ داد.

فارس: پس از آن هم نتایج خوب ووشو در بازی‌های آسیایی بود؟

بله، در بازی‌های آسیایی ما توانستیم ۶ مدال را کسب کنیم، دو مدال طلا، ۴ مدال نقره و در واقع ما دومین تیم کاروان ایران از لحاظ مدال‌آوری بودیم که تا به امروز در تاریخ بازی‌های آسیایی برای ووشو یک چنین چیزی سابقه نداشته است. اولین مدال نقره تالو را در این بازی‌ها کسب کردیم که زهرا کیانی این مدال را کسب کرد و بسیار در واقع نتایج خوبی بود. من از سال ۲۰۰۴ در رویدادهای ووشو حضور داشته‌ام و در اکثر قریب به اتفاق مسابقات حضور داشتم. البته نتایج گذشته نیز با شرایط فعلی قابل مقایسه نیست، چون اوایل کار بوده است. قطعا سخت‌ترین رویدادی بود که ووشوی ایران تا به حال شرکت کرده بود. بازی‌های آسیایی جاکارتا است، به این دلیل که ما به واسطه آن که سال گذشته قهرمانی جهان را کسب کردیم، چینی‌ها به جد آمده بودند که نگذارند اتفاقات ویژه‌ای برای ایران در بازی‌های آسیایی رخ دهد و تمام تمهیدات لازم را برای این کار در نظر گرفته بودند.

می‌دانید که  ظرفیت‌های ما از وزن ۷۰ کیلوگرم به بالا است که در مسابقات جهانی و آسیایی مدال کسب می‌کنیم، اینجا در این مسابقات از وزن ۷۰ کیلوگرم به پایین بود و دو وزن هم در خانم‌ها بسیار دشوار بود و خدا را شکر نتیجه بسیار خوب و تاریخی بود که به دست آمد. بعد از آن ما در جام جهانی برای اولین بار توانستیم قهرمان جام جهانی شویم این هم اتفاق بسیار مبارکی بود که در کشور چین رخ داد. یعنی این خیلی مهم است که در کشوری که صاحب این رشته است و در تمامی ادوار گذشته قهرمانی جام جهانی بوده حالا این بار ایران قهرمان شد. این به گونه‌ای بود که رئیس جهانی فدراسیون ووشو در پپام سال نوی میلادی به صورت ویژه به پیروزی ایران اشاره کرده است. در عین حال انتخابات آسیا را داشتیم که من برای سومین بار نائب رئیس فدراسیون آسیا شدم. غیر از آن توانستیم برای اولین بار سه کرسی هم به غیر از جایگاه خودم در آسیا داشته باشیم.

فارس: به کرسی های آسیایی هم اشاره می‌کنید؟

اولی رئیس کمیته پزشکی که لشکری مسئولیت آن را بر عهده دارد، نائب رئیس کمیته فنی علیرغم اینکه پورغلامی در واقع خودشان را بازنشسته کردند و با توجه به اینکه شیرازی سبقه‌ای در کمیته فنی آسیا نداشت توانستیم نائب رئیسی را کسب کنیم، البته طبیعی تر این بود که آن اعضایی که سال‌ها در این کمیته بودند، آنجا توقع داشتند آنها این ارتقا را به دست آورند، اما ما این کار را انجام دادیم و واقعا کار سختی بود که یک نفر بدون عقبه توانست این کرسی را از آن خود کند. ضمن اینکه صدیقی هم به عنوان نائب رئیسی کمیته بازاریابی و توسعه ووشوی آسیا انتخاب شد.

اهمیت داستان را به شما بگویم کسی که شده رئیس کمیته آسیا برای اینکه ریاست این کمیته را به دست آورد، حاضر شد که به مدت ۴ سال، سالی ۱۵۰ هزار دلار پول بدهد؛ یعنی ۶۰۰ هزار دلار برای ۴ سال پول داد و این اتفاق افتاد، اما ما از این کارها نکردیم. به هر حال در کنار آن ما مسابقات قهرمانی کشور و لیگ‌های خوبی را برگزار کردیم. ما برای اولین بار یک لیگ چند قطبی داشتیم که رقابت‌ها تا لحظه آخر معلوم نبود که واقعا چه اتفاقی رخ می‌دهد. این موضوع در بخش دختران و پسران صدق می‌کند. حتی در بخش دختران بازی فینال تساوی شد و مجبور شدند قرعه‌کشی کنند و بازی‌های مجددی را برگزار کنند که تیم سپاهان اول شد و قهرمانی چند ساله دانشگاه آزاد را به پایان رساند. در پسران هم تیم پاس ناجا قهرمانی چندین ساله پارس جنوبی را به پایان رساند. لازم است به همه تیم‌های باشگاهی به ویژه این سه و چهار تیمی که در همه لیگ‌های جوانان، دسته یک و لیگ برتر قهرمانی را به دست آوردند تشکر کنم. واقعا حضور آنها خوب بود. من لیگ امسال را لیگ خوبی می‌دانم.

فارس: در واقع منظور شما این است که در ووشو پشتوانه سازی خوبی انجام شده است؟

خوشبختانه نیروهای جوان خیلی خوبی به تیم‌های ما اضافه می‌شوند. ما دست‌مان خیلی پر است. واقعیت این است که من در بخش ساندا این موضوع را می‌گویم. ما دستمان خیلی پر است، من در بخش ساندا این را می‌گویم. سال ۲۰۱۷ سه تیم را همزمان در یک سال به سه رویداد مجزا اعزام کردیم که هر سه تیم بهترین نتیجه را کسب کردند. کشورهای اسلامی، یونیورسیاد و مسابقات جهانی بود، اما الان من می‌گویم ۵ تیم را به مسابقات اعزام کنیم، می‌دانم که هر پنج تیم می‌توانند بهترین نتیجه را کسب کند. این خیلی اتفاق خوبی است، چون ما گل خانه‌ای کار نکرده‌ایم و یک کار استعدادیابی خوب و ویژه ‌ای را نزدیک به ۹ سال است انجام دادیم و نتایج آن را هم امروز می‌بینیم. ووشو علی رغم همه مشکلات مالی که این روزها گریبان گیر کشور شده کارنامه موفقی را تا پایان سال ۹۷ داشته است.

فارس: در واقع از کارنامه خود در سال ۹۷ راضی بودید؟

قطعا راضی بودیم، نه اینکه ما راضی بودیم، بهترین نتیجه تاریخ ووشوی ایران بدست آمد.

فارس: در مجمع به عملکرد ووشو از نمره بیست چند میدهید؟

۱۹ /۵ انصافا، امسال واقعا سال خوبی بوده است

فارس: آیا با نتایج خوبی که برای ووشو در سال جاری رخ داد، نگران نقشه کشیدن چینی‌ها برای پس گرفتن قهرمانی‌های ایران در رویداد‌های آینده نیستید؟

بدست آوردن این توفیقات و جایگاهی که بدست آمده خیلی موفقیت بزرگی است. پس ما باید لذت ببریم و خوشحال باشیم، اما لزوما قابل تکرار نیست، اصولا در هر موفقیت ورزشی که رخ می‌دهد، شما یک دور این قله را فتح کرده‌اید و باید از آن اتفاق لذت ببرید و بدانید که این توان را دارید، اما ممکن است دور بعد این اتفاق رخ ندهد. اصلا قاعده ورزش همین است، چون اگر قرار باشد یک کسی همیشه قهرمان باشد خوب پس دیگران باید چه کار کنند؟ طبیعی است که ابر قدرت این رشته چین است. به خصوص در مسابقات جهانی که قرار است در کشور چین برگزار شود، تمام تلاش‌شان را می‌کنند که چینی‌ها خودشان اول شوند. این بدیهی است و ممکن است این عنوان قهرمانی برای ما دیگر تکرار نشود، اما مهم این است که ما سقوط نکنیم. یعنی اینکه ما خودمان را روی سکو نگه داریم. حالا اگر اول نمی‌شویم، دوم شویم. یا اینکه سوم شویم. مثلا می‌گویم جام جهانی فوتبال در همین ۴ دهه اخیر را نگاه کنید، تیمی که دوره قبل قهرمان شده را ببینید، دوره بعد چه اتفاقی برای آن تیم رخ داده است؟! آیا توانسته دوباره قهرمانی را تکرار کند؟‌ چیزی که ما به یاد داریم در این ۴ دهه اخیر این اتفاق رخ نداده و حتی بعضی از آنها در دور مقدماتی در دوره‌های بعدی حذف شدند. این به این معنا نیست که آنها نابود شدند و یا اینکه افت داشته‌اند، نه. اگر فوتبال آلمان، سال ۲۰۱۴ قهرمان جام جهانی می‌شود و سال ۲۰۱۸ در مرحله گروهی حذف می‌شود؛ این به این معنی نیست که یک فاجعه‌ای در فوتبال آنها رخ داده است. این طور نیست چون زیرساخت‌های فوتبال در آلمان قوی است. حالا ما هم زیرساخت‌های ووشوی کشورمان بسیار قوی است. حداقل در بخش ساندا این طور است؛ تالو نه، اما ما در بخش ساندا چه دختران چه پسران خیلی قوی هستیم. ممکن است یک مقدار نوسان داشته باشیم که این طبیعت رقابت است. ببینید در همین بازی‌های آسیایی، عرفان آهنگریان راند یک را به چینی‌ها واگذار کرد آن هم با یک اختلاف امتیاز، اما راند دو بازی با نتیجه تساوی به پایان رسید. این هم به واسطه وزن کمتر عرفان بود. در راند سه البته با فاصله ۴-۵ امتیاز چینی‌ها را برد.

خیلی رقابت نزدیکی بود می‌توانست طلای عرفان به نقره تبدیل شود و یا بر عکس برای حریف چینی مدال نقره به طلا تبدیل شود. در نتیجه رقابت، رقابت سختی است. ما باید بدانیم رقابت سختی را خواهیم داشت؛ مضاف بر اینکه کشورهای دیگر همه  در حال تلاش هستند. همه کشورها کار می‌کنند. ۱۵۴ کشور عضو فدراسیون جهانی هستند. نزدیک به ۸۰ تا ۸۵ کشور در مسابقات جهانی حضور پیدا می‌کنند. همه آنها می‌آیند که مدال کسب کنند. هیچ کسی برای باختن نمی‌آید. هیچ کسی نمی‌آید زنگ تفریح کشور دیگری باشد، اما خب سهم ما بسیار زیاد است و خیلی ابر قدرتیم. یک نکته‌ای که وجود دارد، این است که برخی مواقع پس از تداوم موفقیت، می‌گوییم که اینکه کاری ندارد ،همیشه همینطور بوده است؛ اما من باید بگویم نه همیشه اینطور نبوده است.

فارس: اگر ممکن است بیشتر در مورد این موضوع توضیح دهید.

سال ۲۰۰۵ که قبل از مدیریت بنده بوده ما هشتم شدیم و دو مدال طلا توانستیم در دنیا کسب کنیم. اصلا ووشوی سال ۲۰۰۵ با ووشوی سال ۲۰۱۷ قابل قیاس نیست. تعداد کشورهای آن دوران ۳۵ کشور بوده و ما هشتم شدیم، اما سال ۲۰۱۷ هشتاد کشور حضور پیدا کرده بودند و ما عنوان قهرمانی را کسب کرده بودیم. این خیلی تفاوت دارد و نگاه کنید سطح رقابت‌ها چقدر بالا است،اما ما خیلی خوب شده‌ایم. بعضی مواقع می‌گویم این تصور پیش می‌آید که حتما کشورهای دیگر ضعیف هستند که تیم ملی ایران می‌تواند نتیجه بگیرد، نه اصلا اینطور نیست.

ما در ووشو گذشته‌ای داریم. حتی زمان خود من وقتی آمدم ۶ ماه بعد از آن به مسابقات جهانی اعزام شدیم و یک مدال طلا کسب کردیم. البته با همان یک مدال طلا عنوان هفتمی را کسب کردیم. چون مدال‌ها بیشتر بین کشورهای دیگر پخش شده بود، به نسبت دوره‌های قبل، چرا؟ چون تعداد کشورها بیشتر شده بود. ما در سال ۲۰۰۷ جهش خوبی را در بین کشورهای شرکت‌کننده داشتیم. یعنی ۳۵ کشور شد ۸۰ کشور، چرا؟ چون قرار بود سال ۲۰۰۸  ووشو در المپیک حضور داشته باشد. یعنی اعلام شدن خبر حضور ووشو در المپیک یک جهشی را به ووشوی دنیا داد و همان جهش باقی مانده و ریزشی هم نداشته‌ایم. لذا ما در سال ۲۰۰۷ یک مدال طلا گرفتیم و در واقع کارهای ما تازه شروع شده بود و طبیعی است که خیلی نمی‌توان به ما نسبت داد. اینکه ما ناگهان در سال ۲۰۰۹  یک مدال طلایمان می‌شود ۵ مدال طلا، بعد از آن ۶ مدال و ۷ مدال طلا و در آخرین حضورمان در مسابقات جهانی ۸ مدال  کسب می‌کنیم. مضاف بر اینکه در مورد چین این نکته را لازم است که بگویم. چین در بسیاری از رشته‌های ورزشی بسیار تازه کار است. چینی‌ها برای اولین بار در بازی‌های آسیایی در تهران حضور پیدا می‌کنند. چینی ها سال ۱۹۷۴ میلادی برای اولین بار در بازی‌های آسیایی حضور پیدا می‌کنند که قبل از آن هیچ سابقه حضور در بازی‌های آسیای را نداشتند. آنها نزدیک به ۴۳ یا ۴۴ سال است که در بازی‌های آسیایی حضور دارند. ببینید چه اتفاقی افتاد که نزدیک دو دهه است که به این اندازه  با تیم دوم‌شان اختلاف دارند که اصلا کسی به اولی فکر نمی‌کند. می‌خواهم بگویم در این رشته بسیار جوان بودند اما آمدند قهرمان جهان شدند. در سه المپیک اخیر، المپیک پکن، المپیک لندن و المپیک ریو اول، دوم و سوم شدند.

در رشته‌هایی که برای خودشان نیست در فاصله اندک آمدند و قهرمان المپیک شدند. مُدل مدیریت چین مُدل خاصی است. حالا ما داریم در رشته‌ای با چینی‌ها رقابت می‌کنیم که ۱۵۰ میلیون ووشوکار دارند و ۵ هزار سال سابقه دارند. دقیقا دو برابر جمعیت ایران،‌ چینی‌ها ووشوکار دارند. همه حاکمیت چین پشت این رشته است و در واقع ورزش ملی این کشور است. ما داریم در این رشته با چینی‌ها رقابت می‌کنیم و کار ما بسیار دشوار است. مثل اینکه یک مسابقات شنایی برگزار شود و دو نفر با هم رقابت کنند، بگوییم این شناگر ما باید با مایکل فلپس در این استخر مسابقه دهد و بعد بگویم کسی که مقابل “فلپس”  اول شده کاری نکرده است(باخنده)

چین به این شکل است. پس ببینید قدرت ما چقدر زیاد است که چینی‌ها را می‌بریم و مدال طلا در بازی‌های آسیایی می‌گیریم و رئیس فدراسیون جهانی نیامد در جایگاه VIP بنشیند. رئیس فدراسیون چین در دهکده حضور داشت و سرپرست تیم بود. او دبیرکل فدراسیون جهانی است و در چین هم یک آدم گردن کلفتی است. او گفت وزیر ورزش کشورمان گفته است باید سرپرست تیم در این رویداد باشیم و باید در دهکده بازی‌ها باشید. ببینید می‌خواهم این را بگویم که این مسابقات چقدر برای آنها مهم بود. ما دو مدال طلای آنها رااز دست‌شان در بازی‌های آسیایی درآوردیم. خیلی مهم است. اینها نکات کلیدی است که می‌گویم و من به شما می‌گویم هیچ رویدادی به سختی و دشواری بازی‌های آسیایی جاکارتا برای ما تا الان نبوده است. و ما هیچ بازی آسیایی در تاریخ‌مان نتوانستیم دوبار چینی‌ها را ببریم. حتی در گوانگجو سه مدال طلا کسب کردیم یک چینی را موفق شدیم شکست دهیم.در آن دو وزن دیگر حریف چینی نداشتیم. آنجا سیاست چینی‌ها چیز دیگری بود و اینجا سیاست چینی‌ها این بود که یک مدال برنز به ما نرسد اما ما ۶ مدال کسب کردیم واین اتفاق بسیار مهمی بود.

فارس: خیلی‌ها نمی‌دانند که مهدی علی‌نژاد، علی رغم اینکه رئیس فدراسیون است، پزشک است و در گذشته سال‌ها به عنوان خبرنگار ورزشی فعالیت کرده، در مورد این موضوع برایمان بگویید.

دورانی که دانش آموز بودم واقعا شاگرد درس خوان خوبی بودم. ضمن اینکه در مدارس خوبی مثل علوی و نور تحصیل کرده‌ام. خدا رحمت کند حاج مجتبی تهرانی را که او مؤسس مدرسه نور بوده است. به هر حال توفیق این را داشتم که در مدارس خوبی که اسلامی بوده درس خواندم و شاگرد اول این مدارس بودم. تقریبا از کلاس اول راهنمایی  من شاگرد اول بودم. رتبه ۲۱ کنکور شدم و در دانشگاه شهید بهشتی و در رشته پزشکی که انتخاب اولم بود، تحصیلاتم را شروع کردم. بعضی‌ها رفتند دانشگاه تهران و بعضی ‌ها نیز در دانشگاه شهید بهشتی تحصیلات خود را آغاز کردند. من چون آب و هوای دانشگاه شهید بهشتی را دوست داشتم در آن دانشگاه به ادامه تحصیل پرداختم. دانشگاه شهید بهشتی طبیعت بسیار قشنگی دارد. قرار براین بود پزشک شوم، متخصص شوم و طبابت کنم. این برنامه زندگی‌ام بود که از ابتدای مسیر چیده بودم اما سال ۷۵ که من ۲۰ سالم بود پدرم یک نشریه تخصصی ورزشی به نام رزم‌آور را داشت که سال ۷۱ مجوز این نشریه را گرفته بود و شروع به کار کرده بود و اولین مجله تخصصی ورزش‌های رزمی بود. البته برای مدت ۴ سال مسئولیت این نشریه را بر عهده یکی از دوستان واگذار کرده بود. سردبیر وقت مسئولیت را بر عهده گرفته بود؛ چون پدرم یکی از مدیران ارشد وزارت نفت بود به خاطر مشغله کاری نمی‌توانست زمان زیادی برای این نشریه بگذارد.

در آن ۴ سال تقریبا ۱۰ شماره از آن مجله بیشتر منتشر نشد و شهریور ۱۳۷۵ دوست ما نزد پدرم آمد و اعلام کرد که در بحث مالی دچار ورشکستگی شده و تداوم کار برای او امکان پذیر نیست. کاملا به یاد دارم چون قلمم از همان ابتدا خوب بود با پیشنهاد پدرم برای آغاز فعالیتم در رسانه موافقت کردم. البته یکی از آن افرادی بودم که خیلی مطالعه می‌کردم و رسانه خون خوبی بودم. عموما غیر ورزشی یعنی سیاسی، فرهنگی و.. را بیشتر می‌خواندم. ضمن اینکه من هم با توجه به علاقه‌ای که از قدیم به ورزش‌های رزمی داشتم با پیشنهاد پدرم موافقت کردم و در نشریه پدرم فعالیتم را آغاز کردم، چون من از دوران کودکی در رشته تکواندو فعالیت کرده بودم  کارم را به صورت جدی آغاز کردم. ضمن اینکه در رشته رزم‌آوران به سفارش پدرم کار کردم  او او بنیانگذار این رشته است.

فارس: پس با رشته‌های رزمی غریبه نبودید؟

بله از دوران کودکی با ورزش‌های رزمی آشنا بودم، اما فکر نمی‌کردم در حوزه‌ ورزشی روزی بتوانم وارد شوم. در هر صورت وقتی پدرم این پیشنهاد را به من داد موافقت کردم در باب اینکه کمکی هم به او کرده باشم و به کار خبری ورود کردم. در آن مقطع ۲۰ سال بیشتر نداشتم. آن نشریه از مهر سال ۷۵  به صورت منظم به چاپ رسید و ظرف ۶ ماه تیراژ آن از ۱۰ هزار تا به ۴۵ هزار رسید. ما در عرض ۶ ماه موفق شدیم ۴ و نیم برابر رشد داشته باشیم در واقع این جهش‌هایی که در ووشو می‌بینید هم قبلا هم سابقه داشته است (با خنده) در واقع این مجله سوددهی شد. از لحاظ اقتصادی هم شرایط خوبی ایجاد شد و این روند تا سال ۸۰ ادامه داشت.

سال ۸۰ من دیدم که ماهنامه به تنهایی کفایت نمی‌کند، روزنامه‌ها زیاد شده بودند و فضای رسانه فرق کرده بود. آمدیم یک هفته نامه هم کنار نشریه راه نداختیم که سال ۸۰ ماهنامه و مجله رزم‌آور با هم منتشر می‌شد. در هر صورت ورود من به ورزش آن هم ورزش قهرمانی در واقع از رسانه بوده است. من عادت نداشتم هیچ کاری را نصفه انجام دهم یا سرسری از آن بگذرم. در هر کاری که در زندگی وارد شدم خیلی  جدی بودم لذا به خاطر همین جدیت مجبور بودم خیلی مطالعه کنم و در کوران کار قرار بگیرم. سال ۸۵ حضورم در این نشریه ادامه پیدا کرد و پس از آن مدیرکل ورزش وزارت نفت بودم، من سال ۸۰ فارغ‌ التحصیل شدم و در بحث پزشکی دکترا دریافت کردم. یعنی هیچ وقفه‌ای در کارم از آن جهت اتفاق رخ نداد.

فارس:‌آیا خودتان علاقه نداشتید که به قول امروزی‌ها یک مطبی را برای خود دست و پا کنید؟

من سال ۸۰ که تحصیلاتم به پایان رسید، طبابت می‌کردم و در کنار آن روزنامه‌ نگار هم بودم اما نمی‌توانستم مطب بزنم چون من پرونده مطب در تهران را نداشتم، در بخش دولتی کار می‌کردم و مشاور پزشکی سازمان تبلیغات بودم. فروردین ۸۱ مشاور پزشکی سازمان تبلیغات شدم که تا پایان ۸۴ این روند ادامه  داشت و طبابت می‌کردم، اما در عین حال در عرصه رسانه هم فعالیت داشتم. اواخر سال ۸۴ من به وزارت نفت آمدم. البته قبل از آن دو ماه  در شهرداری بودم یعنی رفتم به شرکت ورزش شهر و در آنجا قائم‌مقام و عضو هیأت مدیره بودم. شرکت ورزشی شهر همین است که در حال حاضر ورزش شهرداری تهران شده است. دو ماهی در آن قسمت فعالیت می‌کردم بعد از آن بنا به دلایلی استعفا دادم و اسفند ۸۴ مدیرکل ورزش وزارت نفت شدم که از آنجا کار پزشکی من تقریبا خاتمه پیدا کرد، یعنی تا آن سال من به طور جدی طبابت انجام می‌دادم. چون وارد کار اجرایی در وزارت نفت شدم و مدیر کل ورزش شدم. در عین حال تا پایان ۸۵ بعد از آن هم مسئولیت نشریه را بر عهده داشتم و بعد از آن دیگر نتوانستم و وقت آن را نداشتم که بتوانم مسئولیتی بر عهده داشته باشم. البته تا سال  ۸۶ و ۸۷ پنجشنبه‌ها در درمانگاهی به نام شهید سخایی طبابت می‌کردم. در واقع از سال ۸۷ دیگر طبابت نمی‌کنم، چون هم در فدراسیون و هم در وزارت نفت مشغول بودم و واقعا دیگر فرصت طبابت نداشتم.

فارس: اگر قرار باشد به چند سال گذشته بازگردید و بین طبابت و ورزش یکی را انتخاب کنید انتخاب شما کدام است؟

من از اینکه این مسیر را انتخاب کردم، راضی هستم. به این دلیل که ابعاد اجتماعی، فرهنگی و حتی سلامتی که فکر می‌کنم در این سال‌ها من توانستم در حوزه ورزش به آن دست پیدا کنم، شاید اگر در مطبی بودم و افراد را تک تک درمان می‌کردم به این توفقیقات دست پیدا نمی‌کردم. بالاخره امروز خارج از هر تعارفی ووشو یکی از بهترین ورزش‌های ایران است و سرآمد ورزش است. این اتفاق بالاخره خیلی خوشایند است و لذا من اگر امروز قرار بود این انتخاب را انتخاب کنم، همین مسیر را انتخاب می‌کردم البته پزشکی را هم خیلی دوست دارم یعنی واقعا علاقمند هستم. الان هم برای فامیل‌ها، رفقا و اقوام و فدراسیون ووشو طبابت می‌کنم.

فارس: یعنی به خاطر حرفه‌ای که دارید هر جا که می‌روید در مراسم مهمانی‌ها در صورت نیاز حتی طبابت هم می‌کنید؟

بله این اتفاقات زیاد افتاده. مهر پزشکی‌ام همیشه در جیبم است (با خنده)‌اما واقعیت این است که ابعاد اجتماعی که در این کار انجام شد با حوزه ورزش قابل قیاس نیست.

فارس: قطعا شما هم اهل کتاب هستید؟

من خیلی مطالعه می‌کردم، اما این روزها مطالعات من جهت‌دار است و در جهت حوزه ورزش، حوزه منابع انسانی، حوزه مدیریت است. در واقع در این مسیر کتاب می‌خوانم. یعنی کتاب‌های جنرال کمتر پیش می‌آید مطالعه کنم.

فارس:‌ آیا اهل خواندن کتاب شعر هم هستید؟

بله مثنوی مولوی را خیلی دوست داشتم . واقعا با مثنوی زندگی می‌کردم. مولوی، حافظ از شاعران بزرگ ما هستند و همیشه برای ما خیلی الهام‌بخش بودند و به این شعرا علاقمند هستم.

فارس: به غیر از ووشو به چه رشته دیگری علاقه دارید؟

چون از گذشته با تکواندو آشنا بودم و در این رشته فعالیت کردم باید بگویم به این رشته علاقمند هستم. غیر از آن پینگ پنگ و شنا را هم خیلی دوست دارم و در این رشته هم حتی فعالیت می‌کنم. جالب است باید به این نکته اشاره کنم در بازی‌های آسیایی اینچئون رؤسای فدراسیون‌ها، سرپرستی تیم‌های خود را نیز بر عهده داشتند، اما من به واسطه مسئولیتی که در آسیا داشتم و دارم و امکان آن وجود نداشت که در دهکده باشم و در خارج از دهکده بودم. به خاطر اینکه کارها را باید انجام می‌دادم. طبعا می‌آمدم در دهکده به بچه‌ها سر می‌زدم و من با کت و شلوار وارد دهکده می‌شدم. دوستان با لباس گرمکن بودند. یک روز رفتم به بچه‌ها سر بزنم وضعیت را بررسی کنم که یکی از دوستان که از رؤسای فدراسیون است با یکی از مربیان تیم ملی در حال بازی کردن پینگ پنگ بودند. نکته جالب اینکه آنها با لباس ورزشی بودند و من با کت و شلوار بودم. آنها به من گفتند، بیایید با هم بازی کنیم. به دوستان گفتم لباسم خیلی مناسب بازی کردن نیست، اما اصرار کردند و در نهایت ناچار شدم بازی کنم و همه آنها را شکست دادم (باخنده). بعد دوستان لطف داشتند و گفتند خیلی بازی شما خوب است و تا به حال رو نمی‌کردید.

فارس: یک بحثی طی چند ماه اخیر مطرح شده و ورزشکاران منهای فوتبال به پاداش فوتبالی‌ها که دریافت می‌کنند گلایه می‌کنند. آنها مدعی هستند در بازی‌های آسیایی و المپیک مدال‌ها را ما کسب می‌کنیم اما پاداش ورزش برای فوتبالیست‌ها است. آیا شما با این موضوع موافق هستید؟ و برای اینکه مسئولان ورزش نگاهشان مهربانانه‌تر نسبت به ورزش‌های منهای فوتبال باشد چه پیشنهادی دارید؟

چند موضوع مطرح است. یکی نظام باشگاه‌داری است، در دنیا به طور کلی وقتی نگاه می‌کنیم بحث فوتبال در نظام باشگاه‌داری واقعا با هیچ رشته‌ای قابل قیاس نیست. فکر می‌کنم ورزشکاران ما این موضوع را متوجه می‌شوند که آنهایی که در سیستم باشگاه‌داری و حوزه فوتبال قرار‌دادهایی که می‌بندند داستان متفاوتی را با رشته‌های دیگر دارند. من فکر می‌کنم گله‌مندی آنها روی این داستان نیست. البته اگر ما قوانین را به سمتی ببریم که این باشگاه‌ها که در فوتبال می‌آیند و سرمایه‌گذاری می‌کنند و خیلی از آنها هم نیمه دولتی هستند یا شبه‌دولتی هستند، اینها موظف باشند که در رشته‌های مدال‌آور ما هم تیم‌داری کنند تا یک بخشی از این داستان حل شود. چون می‌توانند بیایند و بخشی از پول خود را در این حوزه اختصاص دهند.

نکته دیگر بحث پاداش‌‌هاست که الان گله‌مندی مطرح شده است. بالاخره روال اینگونه بوده که پاداش هر سال را سال بعد پرداخت می‌کردند. در حال حاضر نیز چنین اتفاقی قرار است رخ دهد و اتفاق جدیدی نیست. هر چند در مورد بازی‌های آسیایی و المپیکی‌ها روال این بود که پاداش‌ها را همان سال پرداخت کردند. در حال حاضر گله‌مندی که ایجاد شده به خاطر بازی‌های آسیای جاکارتاست چون توقع این بود که یکی دو ماه و یا حداقل سه ماه بعد از بازی‌های آسیایی پاداش‌ها پرداخت شود، اما از آن طرف وزارت ورزش و جوانان صحبت‌هایش این است که بودجه پاداش‌ها را برای سال ۹۸ دیده‌ا‌ند، مثل همه سنواتی که سال بعد از آن پرداخت می‌کردیم، یعنی اینکه نیامده‌اند برای بازی‌های آسیایی را از دل سال ۹۷ جدا کنند. به  نظرم اگر یک مقدار بچه‌ها تحمل و تعامل کنند این اتفاق خواهد افتاد. شرایط هم به هر حال شرایط سختی است و کشور شرایط ویژه‌ای دارد و شرایط نرمال و طبیعی نیست. خُب بالاخره قول سکه داده شده و سکه در این یک سال اخیر قیمت آن سه برابر شده است و این تمام محاسبات مسئولان را به هم زده است و در عین حال بچه‌ها حق دارند چون زحمت می‌کشند، تلاش می‌کنند. ما در رشته خودمان می‌دانیم که معیشت بچه‌ها دچار مشکل است و شرمنده بچه‌ها هستیم و نمی‌توانیم برای آنها تامین کنیم، اما این شرایط را خیلی از مردمان کشورمان دارند. متاسفانه همه درگیر این شرایط هستند.

من کارمند دولت هستم و یک حقوق ثابت دارم و این طبیعی است آنهایی که حقوق ثابت می‌گیرند در سال ۹۷ دچار مشکل جدی شدند و در واقع قدرت خرید آنها یک سوم شده است. قطعا همه ما این مشکلات را داریم. اگر ورزشکاران‌مان این حس را به ما  داشته باشند که ما چیزی که در اختیار داریم را در اختیار آنها می‌گذاریم، طبعا یک احساس آرامش بیشتری پیدا می‌کنند. در حال حاضر دغدغه و نگرانی ایجاد شده و من این حق را به ورزشکارانمان می‌دهم. شرایط  سخت و دشوار است اما خُوب وقتی یک میلیون دلار پاداش به فوتبالیست‌ها داده شد، آن پاداش هم می‌توانست به سال ۹۸ واگذار شود. اصلا بحث پولی که ورزشکاران از باشگاه‌ها می‌گیرند نوش جانشان؛ به هر حال این مبلغی که نزدیک به ۱۲-۱۳ میلیارد تومان است برای همین جام ملت‌ها به فوتبالیست‌ها پاداش داده شده است؛ این را هم وزارت ورزش و جوانان پرداخت کرده و این نیست که بگوییم پول از جایی دیگر آمده؛ نه این پاداش را هم وزارت ورزش و جوانان پرداخت کرده است. البته این را می‌توانستند به سال ۹۸ موکول کنند. این موضوع است که یک مقدار بچه‌ها را اذیت کرده است که اینجا از نظر من  بچه‌ها حق دارند. البته رشته با رشته متفاوت است و در آمدهای رشته‌های، والیبال، بسکتبال، ووشو و …به یک اندازه نیست.

فارس: شما همسایه استادیوم آزادی هستید. در واقع در داخل مجموعه آزادی حضور دارید. آیا به فوتبال علاقمند هستید؟

من به واسطه پسرم مجبورم بنشیم فوتبال را تماشا کنم. محمدامین استقلالی است. من دوران کودکی مثل همه بچه‌ها که فوتبال را دوست دارند من هم به فوتبال علاقمند بودم. تا قبل از ۱۴-۱۵ سالگی من پرسپولیسی بودم. اما از سن ۱۵ سالگی به بعد خیلی باشگاه‌ها برایم جذابیت نداشتند و برای همیشه بازی‌های تیم ملی را دنبال کردم.

فارس: پس با این حساب برای تماشای فوتبال به استادیوم هم رفته‌اید؟

بله همان دوران کودکی اولین بار که به استادیوم رفتم در سن ۱۴ و ۱۵ سالگی بود و آن هم با بچه‌محل‌هایمان برای تماشای بازی تیم پرسپولیس و پاس به ورزشگاه رفتم و در آن مقطع کاملا به خاطر دارم که تیم پاس پرسپولیس را یک بر صفر شکست داد. این گل با ضربه سر به ثمر رسید و به خاطر ندارم چه کسی آن گل را زد. در آن بازی بچه محل‌هایمان همه پرسپولیسی بودند و چون پرسپولیس باخته بود گفتند بد قدم هستی که پرسپولیس باخته است (باخنده).

اولین بازی که به استادیوم رفتم همین بازی بود. قبل از ۱۸ سالگی دو یا سه بار به استادیوم رفتم که یکی از آنها تماشای بازی پاس و پرسپولیس بود. اگر اشتباه نکنم یک بازی جام باشگاه‌های آسیا بود که پرسپولیس اردن را شکست داد و یک بار هم تیم ملی ایران با هامبورگ بازی داشت که دو یک تیم ملی ایران هامبورگ را شکست داد. در آن مقطع علی دایی نیز بازی می‌کرد. بعد از آن دیگر به استادیوم نرفتم تا اینکه با پسرم محمدامین به استادیوم رفتم. البته یکی دو بار هم برای بازی‌های تیم نفت به استادیوم رفتم و این برای زمانی است که نفت تهران به لیگ برتر آمده بود و چون من عضو هیأت مدیره باشگاه نفت بودم به استادیوم رفتم.

فارس:‌ اگر یک روزی پسرتان بخواهد در رشته ووشو فعالیت کند به او چنین پیشنهادی می‌دهید یا خیر؟

من اجازه می‌دهم او خودش تصمیم بگیرد. اصلا به او نمی‌گویم این کار را انجام دهد یا نه. او حق انتخاب دارد. البته به صورت جدی در حال حاضر ورزش می‌کند، او هم شناگر خوب و هم والیبالیست خوبی است. به خاطر اینکه قد بلندی دارد و در هر دو رشته این قد بلند مزیت است. او ورزش را دوست دارد و اتفاقا خیلی هم ورزشی است. بعضا تحلیل‌های ورزشی او از من بهتر است (باخنده)

فارس: قشنگ‌ترین خاطره شما در سال ۹۷ چه بود؟

قشنگ‌ترین خاطره برای من نتایجی که در بازی‌های آسیایی کسب کردیم، بود. نتایج ما خیلی خوب بود، یعنی چون خیلی تلاش شد ما در بازی‌های آسیای بازنده مطلق شویم و خوشبختانه ما برنده مطلق شدیم به همین دلیل این قشنگ‌ترین اتفاق سال ۹۷ در ورزش برای ما بود.

فارس: قطعا بدترین اتفاق در سال ۹۷ از دست دادن عمویتان بود…

بله. در بین عموهایی که دارم، رابطه بسیار نزدیکی با مرحوم علی‌نژاد داشتم و رابطه نزدیکی با عمویم داشتم. سال‌ها بود ما مرگ و میری در خاندان درجه یک نداشتیم. بعد از سال‌ها این اتفاق رخ داد و او به رحمت خدا رفت و این حادثه دردناک و تلخی برای ما بود.

فارس:‌ امسال با توجه به گرانی آجیل آیا شما برای سفره هفت‌سین آجیل می‌خرید یا خیر؟

اتفاقا با همسرم چند روز گذشته در مورد این موضوع صحبت می‌کردیم. احتمالا جمع‌بندی ما این خواهد شد که این کار را انجام ندهیم. یعنی واقعا به صرفه و مصلحت نه خودمان و نه خانواه است که یک چنین کاری انجام دهیم. به هر حال ما هم کارمندیم و یک زندگی کارمندی داریم و شرایط ما شرایط متفاوتی با مردم نیست. در نتیجه احتمالا ما هم این کار را انجام نخواهیم داد. البته ما جزو هیچ کمپینی نمی‌شویم، اما خُب  به احتمال قوی همین خواهد شد.

فارس: طی چند ماه اخیر مباحثی مطرح بود مبنی بر اینکه شما احتمالا به عنوان دبیر کل کمیته ملی المپیک انتخاب خواهید شد. در مورد این موضوع صحبت می‌کنید؟

سال ۹۶ در  انتخابات‌ دبیرکلی کمیته ملی المپیک شرکت کردم. این رقابت تمام شد و بنده در دبیر کلی کمیته ملی المپیک رای نیاوردم و کارم را در ووشو با قدرت ادامه دادم. در سال ۹۷ بحث‌ها و زمزمه‌ها و گفت‌وگوهایی در واقع انجام شد؛ مبنی بر اینکه بالاخره تغییراتی در اساسنامه انجام می‌شود و ممکن است تغییراتی در این حوزه شکل بگیرد. با من صحبت‌های شده بود، اما نهایتا خُب ما انتخابات فدراسیون را برگزار کردیم و تصمیمی تا قبل از انتخابات  برای این موضوع گرفته نشد و من هم رئیس فدراسیون ووشو شدم. بدیهی است الان همه اولویت من فدارسیون ووشو باشد، برای ۴ سال آینده و در حال حاضر هیچ بنای برای حضور در جای دیگری ندارم امیدوارم شرایط به گونه‌ای پیش برود که شهنازی که برادر بزرگتر و رفیق قدیمی من است و سال‌ها به عنوان پیشکسوت ما در حوزه  مدیریت کار کرده شرایط به گونه‌ای پیش برد که او بتوانند برای دبیر کلی تداوم داشته باشد؛ یعنی اولویت من تداوم حضور شهنازی در دبیرکلی کمیته ملی المپیک.

فارس: صحبت های پایانی شما…

سال ۹۸ با مشکلات اقتصادی که در سال ۹۷ ادامه داشت آغاز خواهد شد. وقتی مشکلی در یک کشوری پیش می‌آید به نظرم برای حل آن مشکل همه ما باید اتحاد و همدلی را بیشتر کنیم. ما الان وارد یک جنگ اقتصادی شده‌ایم با دشمنان‌مان، خودشان می‌گویند ما تحریم‌هایی برای ایران وضع کرده‌ایم که تا به حال برای هیچ کشوری در طول تاریخ اتفاق نیفتاده است.

در شرایط جنگ این اتحاد و همدلی و یکپارچگی بسیار و بسیار مهم است. یک مقدار باید گذشت‌مان را نسبت به یکدیگر بیشتر کنیم. همراهی‌مان را با هم بیشتر کنیم، هوای هم را بیشتر داشته باشیم و کمتر دنبال منافع خودمان باشیم تا بتوانیم این دوره را بگذرانیم. این دوره گذرا است.  پایدار نخواهد بود؛ مثل همه دوره‌های که گذرا بوده و نخواهد ماند و تا روز قیامت قرار نیست این اتفاق بیفتد، بلکه این دوره  هم می‌گذرد. در کنار آن ما مسئولان باید در تصمیماتی که می‌گیریم خیلی دقت کنیم. حالا هر کدام از ما در هر جایی که هستیم باید آزمون و خطا نکنیم. سعی کنیم منافع و مصالح کشور را در نظر بگیریم و تصمیماتی بگیریم که نهایتا به بهره‌وری بیشتر ختم شود و به توان داخل نگاه داشته باشیم و نگاهمان به بیرون نباشد بلکه نگاه‌مان به داخل باشد. اقتصاد ایران و توان ایرانی‌ها و استعداد ایرانی‌ها در تمام حوزه‌ها به قدری بالا است که می‌توانند مقابل همه این موضوعات بایستند به شرط اینکه اتحاد همدلی و وفاق  ادامه داشته باشد. ضمن اینکه چون سال ۹۸ انتخابات مجلس شورای اسلامی را پیش رو داریم به نظرم می‌رسد این وحدت و وفاق خیلی مهم است که خدای نکرده رقابت سیاسی باعث نشود؛ منافع ملی دچار خدشه و اشکال شود.