دکتر ،سردار محسن رضایی را جدی نگیریم

رفتار محسن رضایی در انتخابات سال ۸۸ باعث شده بود تا بسیاری او را سیاستمداری و نظامی معتدل بدانند. کسی که تلاش می‌کند بر اساس منطق و استدلال سخن بگوید. حرف‌ها و نظرات سردار رضایی این روزها اما کمی عجیب و غریب است.

بخشی از استدلال‌های او در دکان هیچ عطاری یافت نمی‌شود؛ نمونه‌اش تویت فوق

واقعا اگر دوستان می‌خواهند با FATF مخالفت کنند، سر را بالا بگیرند، سینه را سپر کنند و بگویند ما لوایحه چهارگانه مخالف هستیم. دیگر چرا به شعور ما بازی می‌کنند؟

واقعا کنوانسیون هایی مانند مقابله با تامین مالی تروریسم چه ربطی به حمله وحشیانه نیوزلند داشت؟ مگر در ایرانی که به این کنوانسیون‌ها نپیوسته است، عملیات تروریستی انجام نمی‌شود؟ مگر حمله به مجلس و رژه اهواز یادمان رفته است؟

حرف‌های محسن رضایی دقیق از جنس استدلال‌هایی است که می‌گوید با پیوستن به FATF، باید سردار سلیمانی را به آمریکا تحویل دهیم.

نمی‌دانم چرا محسن رضایی از منطق به بی‌منطقی رسیده است. شاید باید این تغییر روش را در انتخابات ۱۴۰۰ جستجو کرد. به نظر می‌رسد او به دنبال به دست آوردن دل جریان رادیکال ایران است. جریانی که مخالف درهای باز در سیاست خارجی است. جریانی که مخالف ارتباط با جهان است.

کم کم می‌شود فهمید استدلال مخالفین برای مخالفت با FATF از  کجا آب می‌خورد!

این تغییر روش و این ادبیات باعث شده است که دیگر محسن رضایی را جدی نگیریم. دیگر نه نمی‌شود بر روی او به عنوان یک استراتژیست حساب کرد نه به عنوان یک سیاستمدار. یک سیاستمدار به این راحتی به آبروی خود چوب حراج نمی‌زند.