چانه‌زنی برای جبران خسارت سیل مازندران

به گزارش قائم آنلاین، عمق خسارات در سیل اخیر فراتر از تصاویری است که دوربین‌ها به نمایش گذاردند. بجرات باید گفت شاید کسری از اعشار خرابی‌ها را سیمای جمهوری اسلامی نتوانست در معرض نگاه مردم قرار دهد، که اگر ایرانیان از عمق درد و آلام این روزهای هموطنان‌شان در دو استان مازندران و گلستان مطلع می‌شدند، ایران آرام نمی‌گرفت همچنانکه فرزندان بسیجی و سپاهی‌ و نیروهای مردمی و جوانان هلال احمرشان در این دو استان آرام نگرفتند.

تاکید مقام معظم رهبری در لزوم امدادرسانی به سیل‌زدگان هرچند تحرک خوبی را در دستگاه‌ها بویژه نیروهای مسلح ایجاد کرد، اما نتوانست انتظار مردم در عزیمت رئیس جمهور به این دو استان را برآورده کند.

با گذشت بیش از یک‌هفته از وقوع سیل، هنوز شرائط در اغلب مناطق سیل‌زده به حالت ثبات و قابل اطمینان نرسیده و همچنان منازل و خیابان‌های اغلب شهرها و روستاهای مناطق سیل‌زده در میان آب شناور است.

مردم این مناطق هنوز نتوانستند نوشدن سال را حس کنند؛ چراکه از روزهای پایانی سال ۹۷ تاکنون همچنان با درد و رنج دست و پنجه نرم می‌کنند و برخی مسئولان با حضور خود در این مناطق نتوانستند چندان در کاهش سطح آلام سیل‌زدگان موفق عمل کنند.

بسیاری از منازل خسارات جدی دیده و نیازمند نوسازی هستند و بیش از آنها، منازلی هستند که نیاز به تعمیر دارند و آمار بالایی از منازل نیز دچار از دست دادن اثاثیه و لوازم خانگی برقی شامل یخچال و فریزر و لوازم برقی شده‌اند که خسارات آنها از چندصد میلیارد گذشته است.

شمال کشور بویژه مازندران کمتر در سابقه خود این حجم از خسارات گسترده را به یاد دارد. بدین جهت است که برخورد عادی مسئولان و دولت با این حادثه حجیم غیرطبیعی و ناکافی و موجب اعتراض سیل‌زدگان شده است.

روحانیت بویژه ائمه جمعه و علی‌الخصوص نماینده ولی فقیه در استان همواره ملجاء و پناهگاه مردم در اوج دردها و رنج‌های‌شان بوده و هستند. در چنین شرائطی است که از آیت‌الله طبرسی و ائمه جمعه خود مازندرانی‌ها انتظار دارند تا آنان با ورود جدی و فعال خود علاوه بر دولت از همه ایرانیان استمداد بطلبند تا ایران یکپارچه به مدد شمالی‌های غیرتمند، که در همه شرائط به کمک مردم همه استان‌های درگیر حوادث آمده‌اند، بیایند.

وضعیت کنونی کمک‌رسانی با گذشت بیش از یک هفته اصلاً رضایت‌بخش نیست و باید در میان سیل‌زدگان بخصوص در این شب‌ها به عمق بی‌خانمانی و بی‌امکانات آنان پی برد ضمن آنکه باید از همه تلاش‌ها قدردانی کرد و دلسوزی همه فعالان امدادرسانی را ستود، اما شرائط سخت‌تر و گسترده‌تر از آنی است که در حال طی‌شدن می‌باشد.